DLI ಪುಸ್ತಕನಿಧಿ: ಇಂಗ್ಲಂಡದ ರಾಜಕೀಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳು

ನಿನ್ನೆ ನಾನು ಕಛೇರಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಇಂಗ್ಲಂಡದ ರಾಜಕೀಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳು ಎ0ಬ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಿಮುಗಿಸಿದೆ. ( ಇದು ಡಿಜಿಟಲ್ ಲೈಬ್ರರಿ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ ತಾಣದಿಂದ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಪುಸ್ತಕ)ಇದು ಮೈಸೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯವು 1940 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಮಾಡಿದ 80 ಪುಟಗಳ ಪುಸ್ತಕ. ( ೧೯೪೦ ರಲ್ಲಿ ನಾವು ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ , ಮೊದಲಮಹಾಯುದ್ಧ ಮುಗಿದು ಎರಡನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತು ಇತ್ತು ). ಇದನ್ನು ಓದಿ ನನಗೆ ಇಂಗ್ಲಂಡಿನ ಇತಿಹಾಸವೂ (ಇದು ಶುರುವಾಗೋದು ಬರೀ ೧೫೦೦ ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ . ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಏನೇನೆಲ್ಲ ಆಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು!) ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಸತ್ತೆ ಬೆಳೆದು ಬಂದ ಬಗೆಯೂ ಜಾಗತಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಮಹತ್ವವೂ , ನಮ್ಮ ಈಗಿನ ಪ್ರಜಾಸತ್ತೆಯ ಕೆಲವು ಸಮಸ್ಯೆಗಳೂ ಕೆಲವು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಂಗತಿಗಳೂ ತಿಳಿದುಬಂದವು.ಮುನ್ನುಡಿಯಲ್ಲಿ - "ಮುಂದುವರಿದ ಜನಾಂಗಗಳ ಚರಿತ್ರೆಯನ್ನು ಓದುವುದೇ ಒಂದು ಬಗೆಯ ರಾಜಕೀಯ ಶಿಕ್ಷಣ, ವಿಚಕ್ಷಣೆಯಿಂದಲೂ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದಲೂ ಒಂದು ದೇಶವು ಹೇಗೆ ಏಳಿಗೆಗೆ ಬರಬಹುದು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಇಂಗ್ಲಂಡದ ಚರಿತ್ರೆಯು ಒಂದು ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ ಆಗಿದೆ. ಸ್ತಿಮಿತ (ಸ್ಥಿರತೆ) ಹೊಂದಿದ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಆಂಗ್ಲೇಯರು ಅಗ್ರಗಣ್ಯರು . ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ನಮ ಪೂರ್ವಿಕ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನೂ ಅಭ್ಯುದಯವನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಬೇಕಾದ ನಮಗೆ ಅವರು ಆದರ್ಶಪ್ರಾಯರಾಗಿದ್ದಾರೆ . ....೧೫೦೦ ವರ್ಶಗಳ ಹಿಂದೆ ಆಂಗ್ಲೇಯರಾಗಲೀ ಇಂಗ್ಲೆಂಡೆಂಬ ಹೆಸರಾಗಲೀ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಅವರು ಪ್ರಪಂಚದ ಜನಾಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಅತಿಶಯವಾದ ಮನ್ನಣೆಯನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ...ಕ್ರಮಕ್ರಮವಾಗಿ ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ಬೆಳೆದ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾದ ಆಡಳಿತ ಪದ್ಧತಿಯು ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬೇರೂರಿದೆ. ವಿಸ್ತೀರ್ಣದಲ್ಲಿ ಅವರ ದೇಶವು ನಮ್ಮ ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾನದ ಒಂದೂ ಮುಕ್ಕಾಲರಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಇದ್ದರೂ ಅವರ ಆಡಳಿತ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಭೂಮಂಡಲದ ನಾಲನೆಯ ಒಂದು ಭಾಗ ಅವರ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಪ್ರಬಲಜನಾಂಗದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸುವುದರಿಂದ ರಾಜ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಅರಿವು ಚುರುಕಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ " ಎಂದು ಇದೆ.

ಕ್ರಿಸ್ತಶಕದ ಮೊದಲ ನಾಲ್ಕು ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟನ್ನು ರೋಂ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ರೋಮನ್ನರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೋಗಬೇಕಾದಾಗ ಬ್ರಿಟಿಶರಿಗೆ ನಾಗರಿಕ ಜನರ ಸಂಪರ್ಕ ತಪ್ಪಿತು. ( !!)
ಏಳನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕ್ರೈಸ್ತಮತವು ಅಲ್ಲಿ ಹರಡಿತು.
ಆಗ ಅಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕಾರು ರಾಜ್ಯಗಳಿದ್ದವು . ರಾಜರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಾದಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಒಂಬತ್ತನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಆಲ್ಫ್ರೆಡ್ ಎಂಬುವನು ಡೇನರಿಂದ ಆಂಗ್ಲೇಯರನ್ನು ಕಾಪಾಡಿ ಇಡೀ ಇಂಗ್ಲಂಡಿಗೆ ರಾಜನೆಂದೆನಿಸಿಕೊಂಡನು, ( ನಮ್ಮ ಬಾದಾಮಿಯ ಪುಲಿಕೇಶಿಯು ಏಳನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣಾಪಥೇಶ್ವರ - ಇಡೀ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಒಡೆಯ- ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದನು!)
ಮುಂದಿನ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಅಶಕ್ತರೂ ಅವಿವೇಕಿಗಳೂ ರಾಜಪದವಿಗೆ ಬಂದರು. ಒಳಕಲಹಗಳು ತಲೆದೋರಿ ಡೇನರು ಇಂಗ್ಲಂಡನ್ನು ಗೆಲ್ಲಲು ಅವಕಾಶವಾಯಿತು. ಕೆನ್ಯೂಟ್ ಎಂಬ ಡೇನಿಶ್ ರಾಜನು - ಅವನು ವಿದೇಶೀಯನಾಗಿದ್ದರೂ - ( ಆಗ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ?) ಆಂಗ್ಲೇಯರ ಹಿತಚಿಂತಕನಾಗಿ ವರ್ತಿಸಿದನು.
ಇಂಡಿಯಾ ದೇಶವು ಪದೇಪದೇ ಪರದೇಶದವರ ಅಧೀನಕ್ಕೆ ಒಳಪಟ್ಟಂತೆಯೇ ಬ್ರಿಟನ್ ಕೂಡ ಒಂದು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ರೋಮನ್ನರು, ಆಂಗ್ಲೇಯರು ( ಜರ್ಮನಿಯಿಂದ ಬಂದವರು ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ! -ಅದೇಕೋ ಅವರಿಗೆ ಆಂಗ್ಲೇಯರು ಅಂದರಲ್ಲ? ಆಂಗ್ಲರು ಅಂದರೆ ಇಂಗ್ಲೀಷರು ಅಂತ ತಿಳಿದಿದ್ದೆವಲ್ಲ? ) ,ಡೇನರು , ನಾರ್ಮನ್ನರು ಎಂಬ ನಾಲ್ಕು ಬಗೆಯ ಪರದೇಶೀಯರ ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಯಿತು.

ಜರ್ಮನಿಯಿಂದ ಬಂದ ಆಂಗ್ಲೇಯರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಪ್ರೇಮಿಗಳು. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವುದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರಜೆಯ ಆಜನ್ಮ ಸಿದ್ಧ ಹಕ್ಕು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಬಾಧ್ಯತೆಯೂ (ಕರ್ತವ್ಯವೂ) ಹೌದೆಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗ್ರಾಮದಲ್ಲೂ ಸ್ವತಂತ್ರರಾದ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರ ಸಮಿತಿ ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಸಭೆಸೇರಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕೆಲಸಗಳ್ನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿತ್ತು ( ೨೫೦೦ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಭಾರತ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮಗಳು ಸ್ಥಳೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದವೆಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಅಡಿಟಿಪ್ಪಣಿಯೂ ಉಲ್ಲೇಖಗಳೂ ಇಲ್ಲಿವೆ) ಹಲವುಗ್ರಾಮಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಹನ್ಡ್ರೆಡ್ ಗಳೆಂಬ ಭಾಗಗಳು ಆಗ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿದ್ದವು .( ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡನಾಡಿನಲ್ಲೂ ಈ ತರಹವೇ ನೂರರ ಹೆಸರಿನ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಇದ್ದವಲ್ಲವೇ ? )
ಕೇಂದ್ರ ಆಡಳಿತವನ್ನು ರಾಜನೇ ವಹಿಸಿದ್ದನು. ರಾಜನ ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಹಿರಿಯರ ಸಭೆ ಇತ್ತು. ಇದರಲ್ಲಿ ರಾಜಕುಟುಂಬದವರೂ ಮಠಾಧಿಪತಿಗಳೂ ( ಅಂದರೆ ಚರ್ಚಿನವರುರೀ!- ನಮ್ಮ ಮಠಾಧಿಪತಿಗಳಲ್ಲ !!), ಮುಖ್ಯ ಶ್ರೀಮಂತರೂ , ಕೆಲವು ಉದ್ಯೋಗಸ್ಥರೂ ಇದರಲ್ಲಿದ್ದರು. ( ಇದೇ ಈಗಿನ ಹೌಸ್ ಆಫ್ ಲಾರ್ಡ್ಸ್ / ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯ ಸಭೆಯ ಮೂಲ). ಮೊದಮೊದಲು ಈ ಸಭೆಯೇ ರಾಜನನ್ನು ಚುನಾಯಿಸುತ್ತಿತ್ತು ( ಈಗಿನ ನಮ್ಮ ಸಂಸತ್ತಿನ ಹಾಗೆ)

ಆಮೇಲೆ ನಾರ್ಮನ್ನರು ದಕ್ಷತೆ , ಸ್ಥಿರತೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸಿದರು , ವಿಲ್ಯಂ ಮುಂತಾದ ಒಳ್ಳೆಯ ರಾಜರು ಬಂದರು. ಹಾಗೇ ದುಷ್ಟ ರಾಜರೂ ಕೂಡ . ಸರದಾರರೂ ಮಠಾಧಿಪತಿಗಳೂ ಒಂದಾಗಿ ಜನರ ಪರವಾಗಿ ಜಾನ್ ಎಂಬ ಮಹಾದುಷ್ಟ ರಾಜನನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ೧೨೧೫ ರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಹಾಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಪತ್ರಕ್ಕೆ ( ಇದೇ ಮ್ಯಾಗ್ನಾಕಾರ್ಟಾ ) ರುಜು ಹಾಕಿಸಿದರು. ಇದರಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಶರತ್ತುಗಳು ಇದ್ದವು. ಇದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ನಿಯಮಗಳು ಆಂಗ್ಲೇಯರ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಮೂಲಾಧಾರವೆಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ೧. ದೇಶದ ಕಾನೂನುಗಳಿಗೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸದೆ ಯಾರನ್ನೂ ಕೈದು ಮಾಡಬಾರದು, ದೇಶಭ್ರಷ್ಟರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬಾರದು, ಮತ್ತು ಮಿಕ್ಕ ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಹಿಂಸಿಸಬಾರದು. ೨.ರಾಜನು ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನಾಗಲೀ ನ್ಯಾಯವನ್ನಾಗಲೀ ಯಾರಿಗೂ ವಿಕ್ರಯಮಾಡಬಾರದು; ಯಾರಿಗೂ ಅವನ್ನು ಇಲ್ಲವೆನ್ನಕೂಡದು ; ಅವುಗಳನ್ನು ದೊರಕಿಸಲು ತಡಮಾಡಲೀ ಕೂಡದು.
ಈ ಶರತ್ತುಗಳಿಗನುಸಾರವಾಗಿ ರಾಜನು ನಡೆಯದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ನಿರ್ದಿಷ್ಟರಾದ ೨೫ ಜನ ಸರದಾರರು ಅವನ ಮೇಲೆ ಯುದ್ಧಮಾಡಬಹುದೆಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಈ ಪತ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಕಾಣಿಸಿದ್ದರು.
ಆದರೆ ಜಾನನು ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಈ ಒಪ್ಪಂದವನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸಿದನು. ಆದರೆ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಆಂಗ್ಲೇಯರ ಭಾಗ್ಯವಿಶೇಷದಿಂದ ಜಾನನು ಮೃತನಾದನು. (!) ಇವನ ಜೀವಮಾನದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಇವನು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು ಇದು ಒಂದೇ.(!!)

ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ರಾಜ್ಯಾಡಳಿತವನ್ನು ರಾಜನೇ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದನು , ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ರಾಜನೂ ಕೆಲವು ಶ್ರೀಮಂತರೂ ಸೇರಿ ವಿಧಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಜ್ಯಭಾರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜೆಗಳು ಭಾಗಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರಜೆಗಳು ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವಂತೆ ಅವಕಾಶವನ್ನು ನಂತರದ ರಾಜ ಎಡ್ವರ್ಡನು ಮಾಡಿದನು. ನಂತರ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಏರ್ಪಟ್ಟಿತು. ಹಿಂದೆ ರಾಜನು ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ರಾಜ್ಯದ ನಾನಾ ಭಾಗಗಳಿಗೆ ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ , ಈಗ ಪ್ರಜೆಗಳ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ರಾಜ್ಯದ ನಾನಾ ಭಾಗಗಳಿಂದ ಬಂದು ಸಭೆ ಸೇರತೊಡಗಿದರು. 'ಸರ್ವರಿಗೂ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ವ್ಷಯಗಳನ್ನು ಸರ್ವರೂ ಅನುಮೋದಿಸಬೇಕು' ಎಂಬ ತತ್ವವನ್ನು ಎಡ್ವರ್ಡನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದನು.
ನಂತರ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟು ಎರಡು ಭಾಗವಾಗಿ ಏರ್ಪಟ್ಟಿತು. ಹೌಸ್ ಆಫ್ ಲಾರ್ಡ್ಸ್ - ಶ್ರೀಮಂತರು, ಮಠಾಧಿಪತಿಗಳ ಸಭೆಯಾದರೆ ಹೌಸ್ ಆಫ್ ಕಾಮನ್ಸ್ ಗೆ ಚುನಾಯಿತ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಸದಸ್ಯರಾದರು. ಅದು ಹದಿನಾಲ್ಕನೇ ಶತಮಾನ.

( ಇನ್ನೂ ಇದೆ.... ಈ ವರೆಗೆ ನೀವು ಓದಿದ್ದರೆ ತಿಳಿಸಿ . ನಿಮಗೆ ಬೇಕೆನಿಸಿದರೆ ಮುಂದಿನ ಭಾಗವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವೆ)