ದೂರದ ಪ್ರೀತಿ

ದೂರದ ಪ್ರೀತಿ

ಕವನ

ದೂರದೂರಿಗೆ ಹೊರಟಿಹೆನು ನನ್ನ ಮನೆಯದೇ ಎಂದು ತಿಳಿದು

ತೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ನನ್ನದಲ್ಲದ ಈ ಮನೆಯನ್ನು;
ನಿನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದು ಕಣ್ಣೀರ ಸುರಿಸಿ ಇನ್ನೂ
ಕ್ಷಣವೂ ಕಳೆದಿಲ್ಲ,ಭಾವನೆಗಳ ಸೋಲಿಸಿತೇ ಕಣ್ಣೀರು?
ಕೈಗಳು ಈಗಲೂ ನಡುಗುತ್ತಲೇ ಇದೆ,
ಮಾತುಗಳು ತೊದಲುತ್ತಿವೆ,
ಮನಸ್ಸು ಹೇಳುತ್ತಿದೆ
" ಈ ನೋವು ಕೊನೆ ಇಲ್ಲವಾಗಲಿ".

ತೊರೆದು ಹೋದೆ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ
ವಿರಹದಿ ಬೇಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ,
ಕಾಣದ ಸುಖವರಸಿ ಸೇರಿದೆವು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ,
ನೋವಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೇನೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲವಾಗ;
ಮತ್ತೆ ಸೇರೋಣ ಮೈಥುನದ ನೆರಳಲ್ಲಿ
ನೀನೆಂದಾಗ, ಸುಖದ ಭ್ರಮೆಯು ತೆರೆದುಕೊಂಡಿತಾಗ;
ನೋವಿಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮೀಯೋಣ
ತಿಳಿನೀಲಿಯಾಕಾಶದ ಅನಂತತೆಯಲ್ಲಿ;

ಕತ್ತಲಾವರಸಿ ತಿಳಿನೀಲಿ ಬಾನು ಮೈತೆರೆದುಕೊಂಡಾಗ
ಮನಸ್ಸು ಭಾರವಾಗಿ ವಿರಹದಿ ನಿನ್ನ ನೆನೆದು ನರಳಿತು,
ಸುಖದ ನೆರಳ ಭ್ರಮೆ ಮೈಮನನೆಲ್ಲಾ ಆವರಿಸಿತು,
ನೋವೆಲ್ಲಾ ಸುಖವಾಗತೊಡಗಿತು,
ರಕ್ತದೋಕುಳಿಯೂ ನಿರ್ಮಲ ನದಿಯಂತೆ ತೋರಿತು,
ನನ್ನ ನರಳಾಟವೂ ಸ್ವರ್ಗಸುಖವಾಗಿ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಯಿತು,
ನಮ್ಮೊಡನೆಯ ಪ್ರೀತಿ ಹಾಲ್ತೊರೆಯಾಗುವುದೋ?
ಇಲ್ಲ, ಹಾಲೋಗರವಾಗಿ ಕಾಡುವುದೋ?
ನಿನ್ನ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೊರಟಿಹೆನು
ಮತ್ತೆ ನೀನು ಸಿಗುವ ಭರವಸೆಯಿಂದೆ.....