ಕರಾಳ ರಾತ್ರಿ ....

ಈ ವಿಷಯವನ್ನು  ನನ್ನ ಜ್ಯೋತೆಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ  ಹೇಳಿದ್ದು, ಇದು ನಿಜ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು, ನಾನು

ಹಾಗೇನೆ ಅಂತ ಅನ್ನ್ಕೊಂಡ್ ಇದ್ದೀನಿ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಾರಸ್ಯವಾಗಿರಲಿ  ಅಂತ ಕಥೆ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡಿಸುತ್ತಾಇದ್ದೀನಿ,

ರಾತ್ರೆ ಅನ್ನದಿಂದ ಚಿತ್ರಾನ್ನ ಮಾಡಿದ ಹಾಗೆ  :).

 ರಾಜೇಶ ಅಂತ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ಕೆಲ್ಸಕ್ಕೆ ಅಂತ ಪಟ್ನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ, ಕೆಲ್ಸಾನು ಸಿಕ್ಕಿತು, ಕುಮಾರ್ ಅನ್ನೋನ್ನ ಪರಿಚಯಾ ಆಯಿತು ಸ್ನೇಹಕ್ಕು ತಿರುಗಿತು. ಇಬ್ಬರು ಒಂದು ರೂಂ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಇರುತ್ತಿದ್ರು.

 

ರಾಜೇಶ್ ಅತ್ತೆ ಅದೇ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಊರಾಚೆ ಮನೆ ಮಾಡಿದ್ರು , ಮಾವ ಖಾಸಗಿ ಕಂಪನಿ ಒಂದರಲ್ಲಿ

ಸಣ್ಣ ಕೆಲಸ , ಅವರಪ್ಪ ಮಾಡಿದ್ದ ಸೈಟ್ ನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಒಂದು ಚಿಕ್ಕದಾದ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿದ್ರು ಮಾವ.

ಹೊಸ ಮನೆ ಪೂರ್ತಿ ಫಿನಿಶ್ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ, ಬಣ್ಣ ಒಳಗಡೆ ಮಾತ್ರ ಇತ್ತು.

ಒಂದು ದಿನ ರಾಜೇಶ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತ ಕುಮಾರನ್ನು ಊಟಕ್ಕೆ ಕರ್ದ್ರು.
ರಾಜೇಶ್ ಮನೆ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ,  first time  ಹೂಡ್ಕೋದು ಅಂತ ಕಷ್ಟ ಏನ್ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ಅವರ ಅತ್ತೆ ಮನೆ ಒಂಟಿ ಮನೆ. ಸುಮಾರು ನೂರಡಿ ದೂರ ಇನ್ನೊಂದು ಮನೆ !  ಹೀಗಿ ಅ ಲೇಔಟ್ ಇತ್ತು .

 

ಮಧ್ಯಾನ್ನದ ಭೋಜನ ಪುಷ್ಕಳವಾಗಿ ಮಾಡಿದ ರಾಜೇಶ್ ಮತ್ತು  ಸ್ನೇಹಿತ  ಸ್ವಲ್ಪ relax   ಮಾಡೋಣ ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ

ರಾಜೇಶ್ ಮಾವನ ಸೆಲ್ ಗೆ ಒಂದು ಕರೆ ಬಂದಿತು, ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಮೈಹುಶಾರಾಗಿಲ್ಲ ಬರುವದಾಗಿ ಹೇಳಿದರು.

ಅತ್ತೆ ಮಾವ ಇಬ್ಬರು ಹೊರಡುವುದಾಗಿ ರಾಜೇಶ್ ಗೆ ಹೇಳಿದರು, ಮನೆ ಇನ್ನು ಹೊಸದಿರುವುದರಿಂದ

 ರಾತ್ರೆ  ರಾಜೇಶ್ ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿದರೆ ಒಳ್ಳೆಯೆದು, ಎಂದು request ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.

 ರಾಜೇಶ್, " ಏನು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ  ! ಕುಮಾರ್ ತನ್ನ ಜ್ಯೋತೆ ಇರ್ತಾನೆ ನಾಳೆ ಭಾನುವಾರ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ರಜೆ ಇರುವುದರಿಂದ
 ಇಲ್ಲೇ ಇರ್ತೀವಿ" ಎಂದ. ಕುಮಾರ್ ತನಗೆಕೆಲಸ ವಿರುವುದಾಗಿ ತಾನು ಉಳಿಯಲು  ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದ.

ರಾಜೇಶ್ ಒಬನನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಎಲ್ಲರೂ ರಾತ್ರೆ ಹೊರಟರು.

Tv ನೋಡುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆದ ರಾಜೇಶ್ ರಾತ್ರೆ ಮಲಗಲು ರೂಮಿಗೆ  ಹೊರಟ.

ಮನೆ ಚಿಕ್ಕದು,  ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದ ಕೂಡಲೇ ಕಾಣುವುದು ಅಡುಗೆ ಮನೆ entrance , ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ

ಹಾಲ್ ಬಲಗಡೆ ಒಂದು ರೂಂ ಅದಾದ ನಂತರ ಬಚ್ಚಲು ಮನೆ, ಒಳ್ಳೆ ರೈಲ್ವೆ ಬೋಗಿ  ಇದ್ದಹಾಗೆ ಇತ್ತು.

ಮಾಡಲು ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ, ರಾಜೇಶ್ ಬೇಗನೆ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡೋಣ ಎಂದು ಕೊಂಡು ರೂಮ್ನ ಲೈಟ್ ಆಫ ಮಾಡಿ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತ.

ರೂಮ್ನ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಬಡಗಿ ಅರ್ಧ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ ಕದಾ ಹಾಕಲು ಆಗುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ರಾಜೇಶ್  ಮಲಗಲು ಮುನ್ನ ಕುಮಾರ್ ಫೋನ್ ಬಂದಿತು. ಕುಮಾರ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೀಟಲೆ ಸ್ವಭಾವದವನು ,ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಹಿಂದೆ ಸ್ಮಶಾನವಿರುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ.

" ಮಗ ದಂ ಹೊಡಯಲು ಹೊರಗೆ ಬರಬೇಡ , ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು  ಹೂತಿದ್ದ ಹೆಣಗಳು ವಾಲ್ಕಿಂಗ್ ಹೋಗ್ತಾರ್ತವೆ ಹುಷಾರ್ ಎಂದ '
ಇಬ್ಬರು ಜ್ಯೋರಾಗಿ ನಕ್ಕರು, ಆದರೆ ರಾಜೇಶ್ದು ಅಸಹಾಯಕ ನಗು.

ಸ್ಮಶಾನ ವಿದುದ್ದು ನಿಜ.

 

ರಾಜೇಶ್,  ಕುಮಾರನನ್ನು ಶಪಿಸುತ್ತ ಮಲಗಿದ. ಘಾಡವಾದ ನಿದ್ದೆ, ಹಿಂದೆಂದು ಬರೆದ ರೀತಿ ಇತ್ತು .
ಬೆಳದಿಂಗಳಿನ ಅ ಬೆಳಕು ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು , ಗಾಳಿ ವೇಗಾವಾಗಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತ  ಮರಗಳ  ಪೂಟರೆ ಗಳಲ್ಲಿ
ಹಾದು ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕುತಿತ್ತು.

ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿ ರಾಜೇಶ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಎಚ್ಚರ ವಾಯಿತು, ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಎಳೆಯ ಮಗು ಅಳುತ್ತಿರುವ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿ ಬರುತಿತ್ತು .
ಆಆಆಆಆಆಅ ಆಆಆಆಆಆಆಆಅ.......

ಯಾರೋ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರು ಎಂದು ತಿಳಿದು ಹೊರಳಿದ.

3 ಸೆಕೆಂಡ್ ನಂತ ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಎದ್ದು ಯೋಚಿಸಿದ, ಸುಮಾರು 100 ಅಡಿಗಳ ಅಂತರದಲ್ಲಿ  ಇದ್ದವು ಮನೆಗಳು.
 ಹೇಗೆ ಮಗು ಅಳುವ ಧ್ವನಿ ಕೇಳುತ್ತದೆ ? ಎಂದು ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಿದ.

ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆವರಿದ, ಶಬ್ದ ಸ್ವಲ್ಪ ಹತ್ತಿರವಾದಂತೆ ಆಯಿತು. ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ರೂಮ್ನ ಬಾಗಿಲು ಎಳೆಯಲು ನೋಡಿದ

ಬಾಗಿಲ  ಕೆಲಸ ಪುರ್ತಿಯಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ  ಅರಿವಾಯಿತು. ಸದ್ದು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಆಲಿಸುತ್ತ ರೂಂ ನ ಹೊರಗೆ ಬಂದ, ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಸ್ವಿಚ್ ಎಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನ ಮರೆತಿದ್ದ. ತೀರ ಕಗ್ಗತಲು ಇರಲಿಲ್ಲ ಹೀಗಾಗಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಓಡಿಹೋಗಿ ತೆರದಿದ್ದ ಕಿಟಿಕಿ
ಮುಚ್ಚಿದ ( ಕಿಟಕಿಇಂದ ಕೇವಲ 50 ಅಡಿ ದೂರದಲ್ಲಿ ಸ್ಮಶಾನದ ಗೋಡೆ ಕಾಣುತಿತ್ತು).

ತಿರುಗೆ ರೂಂ ಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ  ಮಲಗಿದ.  ಕೇವಲ 2 ನಿಮಿಷದ ಆದಮೇಲೆ ಮಗು ಅಳುವ ಸದ್ದು ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಇಂದ ಬರುತ್ತಿರುವ
ಹಾಗೆ ಆಯಿತು.
ಹೋ ! ದೇವ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಪಾಡು ಎಂದು ಬೇಡಿದ, ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಕೇವಲ 5 ಸೆಕೆಂಡು ಗಳಲ್ಲಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯ ಕದ ಹಾಕಿ
ಬಂದ, ತೀವ್ರವಾಗಿ ಉಸಿರಾಡುತ್ತಾ  ಮುಸುಕು ಹಾಕಿದ , ಗಡಗಡ  ನಡಗುತ್ತಿದ್ದ.

ನಿಶಭ್ಧ ! 

ರಾಜೇಶ್ ಉಸಿರಾಡುವುದು ಬಿಟ್ರೆ  ಎಲ್ಲಾ pin drop silence, ಸಧ್ಯ ಬದುಕಿತು  ಜೀವ ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ......
ಮಗು ಅಳುವ ಸದ್ದು,  ಈಗ ! ಹಾಲ್ನಿಂದ ಬರಲು ಶುರುವಾಯಿತು.  ಅ ಅಳುವಿನಲ್ಲಿ ನೋವು ಇತ್ತು
2 ತಿಂಗಳ  ಮಾತು ಬರದ ಅಸಹಾಯಕ ಮಗುವಿನ  ಅಳು, ಅ ರೋದನೆ ತುಂಬಾ ಕರ್ಕಶ ವಾಗಿ ಕೇಳಿ
ಬರುತ್ತಿತು.

ರೊಯ್ಯನೆ ಎದ್ದು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ತಾನಿದ್ದ ಕೊಣೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಹಾಕಿದ , ಆದರೆ ಬಡಗಿ ಅರ್ಧ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ
ಚಿಲಕ ಇರಲಿಲ್ಲ  ! ಅತ್ತೆ ಮಾವನನ್ನು ಶಪಿಸುತ್ತ , ದಿಕ್ಕು ತೋಚದೆ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಸ್ಟೂಲ್ ಒಂದನ್ನು ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಒರಗಿಸಿದ.

ಕ್ಷುದ್ರ ಶಕ್ತಿಯ ಮುಂದೆ ತಾನು ಏನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ ? ಎಂಬುದು ಅವನಿಗೆ ಅರಿವಿತ್ತು.

ಬೆಳದಿಂಗ್ಗಳ  ಬೆಳಕು ರಾಜೇಶ್ ನ ಚುರುಕು ಚಾಲನೆಗೆ ಸಹಾಯಕವಾಗಿತ್ತು .

ಮತ್ತೆ ನಿಶಭ್ದ ....ಎಲ್ಲೆಲ್ಲು  ನಿಶಭ್ದ

 ಮತ್ತೆ ಅ ಅಳು  ,,,,, ಆಆಆಆಆಆಅ ಎಂದು ತಾನು ಮಲಗಿದ್ದ  ಮಂಚದ ಅಡಿಯಿದ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿತು.

ದಿಭ್ರಂತನಾದ ! ಕೈ ಕಾಲು ಚಾಲನೆ ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿತು, ಮಾತು ಬರದಂತಾಯಿತು... ಕೇವಲ
ಕಿವಿಗಳು ಅ ಭಯಾನಕ ರೋದನವನ್ನು ಆಲಿಸುತ್ತಿತು. ಒಮ್ಮೆಲೇ ಚೈತನ್ಯ ಕಂಡ ಕೈಕಾಲುಗಳು ಅದರ ತೊಡಗಿತು.
ಬೆಳೆಕೆ ಈಗ ತನಗೆ ಆಸರೆ ಎಂದುಕೊಂಡ , ಆದರೆ ಬೆಳಗಾಗುವ ಲಕ್ಷಣ ಕಂಡುಬರಲಿಲ್ಲ !! ವಿದ್ಯುತ್ ದೀಪ ಒಂದೇ ತನಗೆ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಲು ಸಾಧ್ಯ ವೆಂದು ಅರಿತ , ಆದರೆ ಸ್ವಿಚ್ ಎಲ್ಲಿದೆ ? ಎಂಬುದು ಮರೆತಿದ್ದ . ಗೋಡೆಯೆಲ್ಲ ತಡಕಾಡಿ ಕೊನೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ
ಸ್ವಿಚ್ ಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಬೋರ್ಡ್ ಗೆ ಗುದ್ದಿದ , ಆಗ ಬೆಳಕು ಮೂಡಿತು.

ಆಗ ಮಂಚದ ಬಳಿ ಕಂಡದ್ದು !!
 ಬಿಳೀ ಬಣ್ಣದ
 ಚಿಕ್ಕ
 ಮಾರ್ಜಾಲ  ಮರಿ.

ಅಭ್ಹ  !! ದೇವರೇ  ನನ್ನ ಜೀವ ಉಳಿಯಿತು ಎಂದು ಕೊಂಡ, ಅ ಮುದ್ದಾದ ಬೆಕ್ಕಿನ ಮರಿ ತನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಮನೆಯೊಳಗೇ
ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡ. ಬೆಕ್ಕಿನ ಮರಿ ಮನುಷ್ಯರ ರೀತಿ ಅಳುವುದು ಎಂದು,  ಆಗ ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು .

:)