ಸಂಪದ ಪುಟಗಳು - ಲೇಖಕರ ಹೆಸರು ಅಥವಾ ಐಡಿ ಬಳಸಿ ಹುಡುಕಿ

ನನ್ನ ಊರು ಅಂತಹ ದೊಡ್ಡ ಊರು ಏನೂ ಅಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕ ಹಳ್ಳಿ. ಬಿ. ಸಿ ರೋಡಿಂದ ಒಳಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ಒಂದು ಹತ್ತು ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ಹೋದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿ ಸಿಗುವುದೇ ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದ ಹಳ್ಳಿ. ಆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಗುರುತು - ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್, ಒಂದು ನಾಲ್ಕು ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಅಂಗಡಿಗಳು, ಒಂದೆರಡು ಬಸ್ಸು ನಿಲುವಷ್ಟು ಜಾಗ. ಅದೇ ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದ ಹಳ್ಳಿ.

ನನ್ನ ಆತ್ಮಬಂಧು....
ಬೆರಳ ತುದಿಯಿಲಿ ಮೋಬೈಲಿನ ಗುಂಡಿ ತಾಕಿದರೆ
ಸಿಗುವ ನಿನ್ನ ಧನಿಗೆ,....ನಿನ್ನೊಡನಾಟಕೆ..
ಕಾತರಿಸಿ...ಕನವರಿಸಿ...
ತವಕಿಸಿ,ತಡವರಿಸಿ...ನಿನ್ನ ಕರೆಯಲಾಗದೆ.
ನಿತ್ತರಿಕೊಳ್ಳಗದ ನಿನ್ನೊಡನಾಟದ ಬಯಕೆಗೆ...
ನನ್ನೆದೆಯೇ ಸಿಡಿದುಹೊಗುತ್ತಿರುವ ಭರಿಸಲಾಗದ ಭಾವದೊಂದಿಗೆ,
ಪ್ರತಿಕ್ಶಣವೂ ಯುಗವಾಗಿ...ಅಸಹನಿಯವಾಗಿ..

ರಸ್ತೆಯಲ್ಲೇನೋ ಮಿಂಚುತ್ತದೆ.

ಅದು ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದಾಗ ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣುಗಳೂ ಮಿಂಚುತ್ತವೆ. ’ಅರೆ ವ್ಹಾ, ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ!’ ಎಂದು ಮನಸ್ಸು ಅರಳುತ್ತದೆ. ಖುಷಿಯಿಂದ ನಾಣ್ಯವನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡು ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತೀರಿ. ಅನುಮಾನವೇ ಇಲ್ಲ. ಅದು ಪಕ್ಕಾ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ.

ನೀವು ಎಷ್ಟೇ ಸಂಬಳ ಪಡೆಯುವವರಾಗಿರಿ, ಹೀಗೆ ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ದೊರೆತ ದುಡ್ಡು ತರುವ ಖುಷಿ ಗಳಿಕೆಯ ಖುಷಿಯನ್ನು ಮೀರಿಸುತ್ತದೆ. ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಒಂದೇ ರೂಪಾಯಿಯಾದರೂ ಆ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅದು ಕೊಡುವ ಖುಷಿಯೇ ವಿಚಿತ್ರ. ಅರೆ, ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಹೇಳ್ತಿದ್ದೀ ಎಂದು ಹೀಗಳೆಯದಿರಿ. ಅದಕ್ಕೆ ಅಪಾರ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ.

ಹಳ್ಳಿಯ ಕಡೆ ಯಾವ ಅಂಗಡಿಗೇ ಹೋಗಿ, ಒಂದು ರೂಪಾಯಿಗೆ ನಿಮಗೆ ಅರ್ಧ ಕಪ್ ಚಹ ಖಂಡಿತ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ಬಜ್ಜಿ ಗ್ಯಾರಂಟಿ. ಬೀಡಾ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿಗೆ ಸೊಗಸಾದ ತಾಂಬೂಲ (ಬೀಡಾ ಅಲ್ಲ!), ಅಥವಾ ಗುಟ್ಕಾ ಚೀಟು, ಅಥವಾ ಅಡಿಕೆ ಪುಡಿ ಚೀಟು ದೊರತೀತು. ಧೂಮಪಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದರೆ ಎರಡು ಬೀಡಿ ಸಿಗುವುದಂತೂ ಖಾತರಿ. ಇವೇನೂ ಬೇಡ ಎಂದರೆ ಲವಂಗ, ಏಲಕ್ಕಿ ಅಥವಾ ಸೋಂಪು ಇರುವ ಪುಟ್ಟ ಚೀಟನ್ನಾದರೂ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಪೇಜಾವರ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳ ದಲಿತರು ಬೌದ್ಧಧರ್ಮವನ್ನು ಸೇರದೆ ಹಿ೦ದೂಧರ್ಮದಲೇ ಉಳಿದುಕೊ೦ಡು ಅಸಮಾನತೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿ ಹಿ೦ದೂಧರ್ಮವನ್ನು ಶ್ರೀಮ೦ತಗೊಳಿಸುವುದೇ ಒಳಿತು ಎ೦ಬ ಹೇಳಿಕೆ ಇಡೀ ರಾಜ್ಯಾದ್ಯ೦ತ ಹಲವಾರು ಪ್ರಗತಿಪರ ಚಿ೦ತಕರ, ದಲಿತ ಸ೦ಘ್ಹಟನೆಗಳನ್ನು, ಬೌದ್ಧರ,ನಿದ್ದೆಗೆಡಿಸಿರಿವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದುರದೃಷ್ಟಕರವಾದುದು.