ಮರಿಕುದುರೆ ರೋರೋ ಯಾರಿಗೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ದಿನ ಅದರ ತಾಯಿ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೇಳಿತು, “ರೋರೋ, ನಿನ್ನ ತಂಗಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು ಅವಳ ಕಾಲಿಗೆ ಏಟಾದಾಗಲೂ ನೀನು ಅವಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತು ನೀನು ಈ ತೆಂಗಿನ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡಿ, ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರಿಗಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ ಬಂದು ನನಗೆ ಹೇಳಬೇಕು. ಅನಂತರವೇ ನಿನಗೆ ಊಟ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ.”
ರೋರೋ ಅಳುತ್ತಾ ಹೇಳಿತು, “ಅಮ್ಮ, ನಾನೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಮರಿಕುದುರೆ.” ಆದರೆ ತಾಯಿ ಕುದುರೆ ಖಡಕ್ಕಾಗಿ ಹೇಳಿತು, “ಮರಿಕುದುರೆ ಕೂಡ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು. ನೀನು ಯಾವಾಗಲೂ ನಿನ್ನದೇ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರಬಾರದು.” ತಾಯಿ ಕುದುರೆಗೆ ಜೋರು ಕೋಪ ಬಂದಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಮರಿಕುದುರೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಓಟ ಕಿತ್ತಿತು. ತನ್ನಿಂದ ಸಹಾಯ ಪಡೆಯಬಹುದಾದ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಹುಡುಕಿ, ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ, ನಂತರ ಊಟಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತು.
ತಾವರೆ ಹೂವಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಚಂದದ ಚಿಟ್ಟೆಯೊಂದನ್ನು ರೋರೋ ನೋಡಿತು. “ಓ, ಆ ಚಿಟ್ಟೆಗೆ ಹಾರಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅದು ತಾವರೆ ಹೂವಿನ ಮೇಲೆ ಕೂತಿದೆ. ನಾನು ಚಿಟ್ಟೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ತಾವರೆ ಹೂವಿನ ಹತ್ತಿರ ಹೋಯಿತು ರೋರೋ. ಆದರೆ ತನ್ನತ್ತ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ರೋರೋವನ್ನು ಕಂಡ ಚಿಟ್ಟೆ ಹೆದರಿ ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು.
ತಾವರೆ ಹೂ ರೋರೋಗೆ ಬಯ್ಯ ತೊಡಗಿತು, “ಬುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲದ ಮರಿಕುದುರೆಯೇ, ಚಿಟ್ಟೆ ಮಕರಂದ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನೀನು ಅದನ್ನು ಹೆದರಿಸಿ ಬಿಟ್ಟೆ. ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಬೇಡ. ನೀನಿಲ್ಲಿ ನಿಂತರೆ, ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೂರಲು ಬರುವ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಕೀಟಗಳನೆಲ್ಲ ಹೆದರಿಸಿ ಓಡಿಸುತ್ತಿ. ಈಗಲೇ ಹೊರಟು ಹೋಗು.”
ತಾವರೆ ಕೋಪದಿಂದ ಕೆಂಪಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಪಾಪದ ರೋರೋ, "ನಾನು ಸಹಾಯ…
