೫೫. ಶ್ರೀ ಲಲಿತಾ ಸಹಸ್ರನಾಮ ೧೬೫ರಿಂದ ೧೬೯ನೇ ನಾಮಗಳ ವಿವರಣೆ

ಲಲಿತಾ ಸಹಸ್ರನಾಮ ೧೬೫-೧೬೯

Mamatā-hantrī ममता-हन्त्री (165)

೧೬೫. ಮಮತಾ-ಹಂತ್ರೀ

         ದೇವಿಯು ತನ್ನ ಭಕ್ತರ ಸ್ವಾರ್ಥವನ್ನು ಅಳಿಸಿ ಹಾಕುತ್ತಾಳೆ. ಸ್ವಾರ್ಥವು ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಅಡಚಣೆಯಾಗಿರುವ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ.

Niṣpāpā निष्पापा (166)

೧೬೬. ನಿಷ್ಪಾಪಾ

         ದೇವಿಯು ಪಾಪರಹಿತಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಪಾಪಗಳು ಆಸೆಯಿಂದಾಗಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತವೆ. ೧೫೬ನೇ ನಾಮವಾದ ’ನಿರಾಗಾ’ದಲ್ಲಿ ದೇವಿಯು ಆಸೆ ಇಲ್ಲದವಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ಚರ್ಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಭಗವದ್ಗೀತೆಯ ೪ನೇ ಅಧ್ಯಾಯದ ೧೪ನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು, "ನಾನು ಯಾವುದೇ ಕಾರ್ಯಗಳಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತನಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಾನು ಯಾವುದೇ ಕ್ರಿಯೆಯ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನೇಪಿಕ್ಷಿಸುವುದಿಲ್ಲ" ಎಂದಿದ್ದಾನೆ.

Pāpanāśinī पापनाशिनी (167)

೧೬೭. ಪಾಪನಾಶಿನೀ

         ದೇವಿಯು ತನ್ನ ಭಕ್ತರ ಪಾಪಗಳನ್ನು ವಿನಾಶ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಭಕ್ತನೆಂದರೆ ಯಾರು ಅವಳನ್ನು ಕೇವಲ ಮಂತ್ರೋಚ್ಛಾರಣೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅಥವಾ ಆಚರಣಾ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವಾಗ ಮಾತ್ರವಾಗಲೀ ಅಲ್ಲದೇ ಸದಾಕಾಲವೂ ಆಕೆಯನ್ನೇ ಕುರಿತು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆಯೋ ಅವನು. ಅಂತಹ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಮಂತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಗಳು ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದವುಗಳಾಗಿವೆ. ಆಕೆಯ ಭಕ್ತರು ಪಾಪವೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲವೆಂದೂ ತಿಳಿಯಲಾಗಿದೆ. ಒಬ್ಬನು ತಿಳಿದೂ ಪಾಪ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಎಸಗಿದರೆ ಅಂತಹವನ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ದೇವಿಯು ಮುಂದಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ ದೇವಿಯು ತನ್ನ ಪಾಪ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ನಾಶಗೊಳಿಸುವುದರ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಾದರೂ ಏನು? ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ (೪.೧೪) ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ, "ಯಾರು ನನ್ನ ಬಗೆಗಿನ ಈ ಸತ್ಯವನ್ನು  (ಹಿಂದಿನ ನಾಮವನ್ನು ನೋಡಿ) ಅರಿಯುತ್ತಾರೆಯೋ, ಅವನು ಕರ್ಮದಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಪ್ರತಿಫಲಗಳಲ್ಲಿ (ಕರ್ಮದಿಂದ ಉಂಟಾದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳಲ್ಲಿ) ಸಿಲುಕಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಕರ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ನ್ಯೂಟನ್ನನ ಮೂರನೆಯ ನಿಯಮವಾದ - ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ರಿಯೆಗೂ ತತ್ಸಮಾನವಾದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಇರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದರ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವಾಗಿದೆ. ಈ ರೀತಿಯಾದ ಸಮಾನ ಮತ್ತು ವಿರುದ್ಧವಾದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯೇ ಕರ್ಮ. ದೇವಿಯು ತನ್ನ ಭಕ್ತರು ಮುಕ್ತಿಯ ಪಥವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಬೇಕೆಂದು ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತಾಳೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಪಾಪಗಳು ಅಡಚಣೆಗಳಾಗಿವೆ. ದೇವಿಯು ಅವರ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನಾಶವಾಗಿಸುತ್ತಾಳೆ? ಛಾಂದೋಗ್ಯ ಉಪನಿಷತ್ತು (೫.೨೪.೩) ಹೇಳುತ್ತದೆ, "ಪಾಪ್ಮಾನಃ ಪ್ರದೂಯಂತೆ" ಅಂದರೆ ಪಾಪಗಳು ಸುಡಲ್ಪಡುತ್ತವೆ. ಈ ಉಪನಿಷತ್ತು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾ ಹೇಳುತ್ತದೆ, "ಅಂತಹ ಪಾಪಗಳು ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ ಒಣ ಹುಲ್ಲಿನಂತೆ ಸುಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತವೆ". ಇಲ್ಲಿ ನಾವು ತಿಳಿಯ ಬೇಕಾದ ಮುಖ್ಯ ಸಂಗತಿ ಏನೆಂದರೆ ದೇವಿಯನ್ನು ತುಂಬು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದಾಗ ಭಕ್ತನ ಪ್ರಾರಬ್ದ ಕರ್ಮದಿಂದ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಲೇ ಬೇಕಾದ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಎಲ್ಲಾ ವಿಧವಾದ ಪಾಪಗಳು ನಾಶವಾಗುತ್ತವೆ. (ಹಿಂದಿನ ಎಲ್ಲಾ ಜನ್ಮಗಳಿಂದ ಉಂಟಾದ ಒಟ್ಟು ಪಾಪದ ಫಲವೇ ಪ್ರಾರಬ್ಧ ಕರ್ಮ).

Niṣkrodhā निष्क्रोधा (168)

೧೬೮. ನಿಷ್ಕ್ರೋಧಾ

         ದೇವಿಯು ಕೋಪವಿಲ್ಲದವಳು. ಪೂರ್ತಿ ಲಯವಾಗುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೂ (ಮಹಾ-ಪ್ರಳಯದ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ), ಬ್ರಹ್ಮವು ಕೋಪವಿಲ್ಲದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ (೯.೨೯) ಕೃಷ್ಣನು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, ನಾನು ಯಾರನ್ನೂ ದ್ವೇಷಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನನಗೆ ಯಾರೂ ಆತ್ಮೀಯರಲ್ಲ". ಇದು ಬ್ರಹ್ಮದ ಒಂದು ಗುಣವಾಗಿದೆ. ಬ್ರಹ್ಮವು ಕನ್ನಡಿಯಂತಿರುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬನು ಕನ್ನಡಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲದ ಹೊರತು ಅವನ ಬಿಂಬವು ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಒಬ್ಬನು ದೇವಿಯಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಯಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಅವನು ಆಕೆಯ ಕೃಪೆಯನ್ನು ಅರಿಯಲಾರ. ಒಬ್ಬನು ಆಕೆಯ ಭಕ್ತನಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಇಲ್ಲದಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ದೇವಿಯು ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಕೋಪವನ್ನು ಹೊಂದಿದವಳಾಗುವುದಿಲ್ಲ. 

Krodha-śamanī क्रोध-शमनी (169)

೧೬೯. ಕ್ರೋಧ-ಶಮನೀ

         ದೇವಿಯು ತನ್ನ ಭಕ್ತರ ಕೋಪವನ್ನು ಶಮನಗೊಳಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಕ್ರೋಧವು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯುಂಟು ಮಾಡುವ ಅರಿಷಡ್ವರ್ಗಗಳಲ್ಲಿ (ಕಾಮ, ಕ್ರೋಧ, ಲೋಭ, ಮೋಹ, ಮದ, ಮಾತ್ಸರ್ಯ ಎಂಬ ಮನುಷ್ಯನೊಳಗಿನ ಆರು ಶತ್ರುಗಳು) ಒಂದು. ಕ್ರೋಧದಿಂದ ಕೈಗೊಂಡ ಯಾವುದೇ ವಿಧವಾದ ಪೂಜೆಯು ಅದರ ಫಲವನ್ನು ನಾಶವಾಗಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಕೃಷ್ಣನು ಭಗವದ್ಗೀತೆಯ ೨ನೇ ಅಧ್ಯಾಯದ ೬೩-೬೪ನೇ ಶ್ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಕೋಪದ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾನೆ, "ವಿಷಯ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕುರಿತಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಒಬ್ಬನು ಅವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮೋಹಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಇಂತಹ ಮೋಹದಿಂದಾಗಿ ಅವನು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಆಸೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಈ ವಿಧವಾದ ಆಸೆಯಿಂದಾಗಿ ಕ್ರೋಧವು ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕ್ರೋಧದಿಂದ ಸರ್ವನಾಶವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ.....". ಈ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ಪಾಪಕಾರಕಗಳೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿರುವುದು. ಕೃಷ್ಣನು ಉದ್ವೇಗದ ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಅವಸ್ಥೆಯು ಎಲ್ಲಾ ವಿಧವಾದ ಯಾತನೆಗಳಿಗೆ ಮೂಲವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.