ಸಂಬಂಧಗಳು ಮಾಯೆ ಎಂದರು ನಾ ನಂಬಲಿಲ್ಲ,
ನಂಬಿದ ಸಂಬಂಧಗಳು ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಮನಸು ಮುರಿದ ಗೆಳತಿಯ ಬಗೆಗೆ,
ಕೋಪ, ತಿರಸ್ಕಾರಗಳು ಬರದೆ,
ಪ್ರೀತಿಯೇ ಉಕ್ಕಿರಲು,
ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿತು ಮನಸು, ಅರಿಯದೆಯೇ ಹಾಡೊಂದ
"ಪ್ರೀತಿ ಮಾಯೆ ಹುಷಾರು.."
ಭುಗಿಲೇಳದ ಕನಸುಗಳಿಗೆ
ಬಂದೊದಗಿದೆ ಹೊಸ ಮಗ್ಗುಲು
ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೇ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ
ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಸತ್ಯದ ನಗ್ನ ದರ್ಶನ
ಸುಳ್ಳಾದರೂ ಸಾಕಿತ್ತು
ಹೊನಲಿನಲ್ಲೊಂದು
ಮರಿ ಕೂಸ ಬೆಳೆಸಲು
ಆದರೆ ಮಡಿದಿದ್ದ ದೇಹಗಳಿಗೀಗ
ತಾನಿನ್ನೂ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಬಯಕೆ
ಉರಿಸುತ್ತಿದೆ ಲಾವಾರಸ ಮನದ ಕಡಲನ್ನು
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ ಕಣ್ಣೀರು
ಬೇಯುತ್ತಿದೆ ಮನದೊಳಗೆ ಕಾಡ್ಗಿಚ್ಚು
ನಾನೇಕೆ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು
ಇದೆಲ್ಲದರ ಮೂಕ ಸಾಕ್ಷಿ
ಅರಗಿಸಲಾಗದ ಸತ್ಯಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ
ಇನ್ನೂ ನೋಡಬೇಕೆ ನನ್ನೆರಡು ಅಕ್ಷಿ
ಸತ್ಯವನರಿತು ಉರಿಯುವ ಜಗದೊಳಗೆ
ನಾನೂ ಉರಿಯುತ್ತಲೇ
ಇವನ್ನೆಲ್ಲಾ
ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇ
ಅದುಮಿಕೊಳ್ಳಲೇ
ರಾಜಕೀಯ ವರಸೆಯಾಗಿ, ವಿಧಾನ ಮಂಡಲದ ಕಲಾಪಗಳಿಗೆ ಅಡ್ಡಿ ಪಡಿಸುವ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರೀ ಬೆದರಿಕೆ ಮಾತುಗಳು ಪ್ರತಿಪಕ್ಷದ ನಯಕರುಗಳಿಂದ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಎಷ್ಟು ಮಾತ್ರಾ “ಪ್ರಬುದ್ಧ” ಎನ್ನುವದನ್ನು, ಸಂಸತ್ತಿನ ಚಳಿಗಾಲದ ಅಧಿವೇಶನದ ವೈಖರಿಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿ ನೋಡಬಹುದಲ್ಲವೇ?
’ವಿಧಾನಮಂಡಲ’ವೆನ್ನುವುದು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳ ಸ್ವಂತದ್ದೇ? ಸರಕಾರದ ಭಾಗವೇ? ಅದು ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳವರ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ವೇದಿಕೆಯೂ ಅಲ್ಲವೇ? ರಾಜ್ಯದ ಪ್ರೌಢ ಪ್ರಜೆಗಳೆಲ್ಲರ ಮಹಾ ಪ್ರಾತಿನಿಧಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಆಗಿರುವಂಥದಲ್ಲವೇ? ಇದಕ್ಕೆ ಅವಮಾನವಾಗುವಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಂವಿಧಾನದ ಅಪಚಾರ; ಸಾರ‍್ವಜನಿಕರ ಅವಹೇಳನ ಎನ್ನುವುದು, ಕನಿಷ್ಠ ವಿದ್ಯೆ, ಬುದ್ಧಿ, ಭಾವಗಳುಳ್ಳ ಅತಿ ಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೂ ಎಟುಕುವ ತರ್ಕವೇ ಅಲ್ಲವೇ?!
ಎದೆಯ ನೋವುಗಳನು ಹಾಡಾಗಿಸಿ
ಭಾವನೆಗಳ ಬಿಕರಿ ಮಾಡುವುದು
ಈಗೀಗ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ ಬಿಡು.
ಇರಲಾರೆ ಹೀಗೆ ಗುರಿ ತಪ್ಪಿದ ಬಾಣದಂತೆ
ಒಂಟಿ ಸಲಗದಂತೆ, ಹಸಿವೆಗೆ ಚೀರುತಿರುವ ಅಳಿಲಿನಂತೆ
ದೇವರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟ ಗೂಳಿಯಂತೆ.
ಎಷ್ಟು ಗೋಳಿಟ್ಟರೂ ಕರಗದ ಹೃದಯದ ಮುಂದೆ
ಕರ್ಪೂರದಾರತಿ ಬೆಳಗಿದರೇನು ಫಲ?
ಇರಬಹುದೇ ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಹೀಗೆ
ನಮ್ಮದೇ ಚಿಪ್ಪುಗಳನೊಡೆದು ಹೊರಬರದ ಹಾಗೆ?
ಕಣ್ಣೀರಿನ ಮಜ್ಜನಕೂ ಸವೆಯದು ನೆನಪ ಬಂಡೆಗಲ್ಲು
ಈಗೀಗ ಸಾವೂ ಕೂಡ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ
ಏನು ಮಾಡೀತು ಬದುಕ ಗಲ್ಲು?
ಬಂದು ಬಿಡು ಮಳೆ ಮೋಡದ ಹಾಗೆ
ತೊಡೆದು ಹೋಗಲಿ ಬರಡು ನೆಲದ
ಪಾಳುಬಿದ್ದ ಈ ನನ್ನ ಬಾಳು.
ಹಕ್ಕಿ ಕಟ್ಟಿದ ಗೂಡು ಚದುರಿ ಬಿದ್ದಿದೆ
ಮೌನ ರೋದನದಿ ಹಕ್ಕಿ ಮರವ ಸುತ್ತಿ ಸುತ್ತಿ ಬರುತಿದೆ
ಗೆಳೆಯ ಹಕ್ಕಿಯ ಗೂಡಲಿ ಹಾವು ನೆಲೆನಿಂತಾಗ
ಗಳೆಯನಾ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಮರವ ಸುತ್ತಿ ಬರುತಿದೆ
ತನ್ನ ಗೂಡ ಮರೆತಿದೆ
ಹಕ್ಕಿ ಕಟ್ಟಿದ ಗೂಡು ಚದುರಿ ಬಿದ್ದಿದೆ
ಮೌನ ರೋದನದಿ ಹಕ್ಕಿ ಮರವ ಸುತ್ತಿ ಸುತ್ತಿ ಬರುತಿದೆ
ಬೆಳಗಿನಲಿ ಬೆಕ್ಕಿನ ಹೊಂಚು
ಹಗಲಲ್ಲಿ ಗಿಡುಗನಾ ಸಂಚು
ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಹಾವಿನ ಕಾಟವ
ಎದುರಿಸಿ ನಿಂತ ಹಕ್ಕಿ
ಮರದ ಒಡೆಯನೆ ಕೊಡಲಿ ಹಿಡಿದು ಬಂದಾಗ
ಎದುರಿಸುವ ಪರಿ ತಿಳಿಯದೆ ಹೆದರಿ ನಿಂತಿದೆ
ಕಥಾಹ೦ದರ : ಮನುಷ್ಯರು ಸಾವನ್ನು ನೋಡುವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳು ಹೇಗಿರುತ್ತವೆ ಎ೦ಬುದನ್ನು ಸೃಜನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ನೋಡುಗರ ಮು೦ದಿಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಕಾಸರವಳ್ಳಿಯವರ ಹೊಸ ಚಿತ್ರ - ’ಕನಸೆ೦ಬೋ ಕುದುರೆಯನೇರಿ’. ನಾನು ಈ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಮೂಲ ಕಥೆಯಾಗಿರುವ ಅಮರೇಶ್ ನುಗಡೋಣಿಯವರ ಸವಾರಿ ಕಥೆ ಓದಿದ್ದೆ, ಹಿಡಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಮೂಲ ಕಥೆಗೆ ಮಾರ್ಪಾಡು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಹಿ೦ದಿನ ಗಿರೀಶ್ ಚಿತ್ರಗಳ೦ತೆ(ಉದಾ : ನಾಯಿ ನೆರಳು) ಇಲ್ಲಿಯೂ ನಿರ್ದೇಶಕರು ತಮ್ಮ ವೈಚಾರಿಕ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನೇ ಮು೦ದಿರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ದೇವರುಗಳಿಗೆ ಭಕ್ತ ಜನರು ಸಲ್ಲಿಸುವ ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರಗಳಿಗೆ,
ಪೂಜಾರಿಗಳೇ ದರ ನಿಗದಿಮಾಡಿ ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಹರಲ್ಲಾ ಇಲ್ಲಿ;
ತಮ್ಮ ಪ್ರಿಯ ದೇವರುಗಳು ಇನ್ನೂ ಬಹು ಪ್ರಿಯರಾಗುತಿಹರೆಂಬ,
ಮೂಢನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಭಕ್ತ ಜನರು ಇನ್ನೂ ಇದ್ದಿಹರಲ್ಲಾ ಇಲ್ಲಿ;
ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳ ಜೋಳಿಗೆಗಳ ನಾನು ತುಂಬಿಸಿದರೆ ಆ ದೇವರು,
ಒಲಿಯುವರು ಎಂಬ ಭ್ರಮೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ ನಿಜದಿ;
ನನ್ನ ನಡೆ ನುಡಿಯ ಸ್ವತಃ ತಾನೇ ಅರಿಯರಾದೊಡೆ ಆ ದೇವರು,
ನನ್ನನ್ನು ಕಾಪಾಡುತಿಹರೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಹೇಗಿರಬಹುದು ಈ ಮನದಿ;
ನಮ್ಮ ಈ ನಾಡಿನ ಸಾವಿರಾರು ದೇವಾಲಯಗಳ ಹುಂಡಿಗಳಲಿ,
ಪ್ರೀತಿ ಎಷ್ಟು ಮಧುರ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಲಾರೆನು
