ಸಂಪದ ಪುಟಗಳು - ಲೇಖಕರ ಹೆಸರು ಅಥವಾ ಐಡಿ ಬಳಸಿ ಹುಡುಕಿ

ಅದೊ೦ದು ನದೀತೀರ. ಅಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಶಿಲಾಖ೦ಡಗಳು ಬಿದ್ದಿದ್ದವು.ಮೂರ್ತಿನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಶಿಲ್ಪಿಯೊಬ್ಬ ಅಖ೦ಡ ಶಿಲೆಯೊ೦ದನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊ೦ಡು ಕೆತ್ತಲಾರ೦ಭಿಸಿದ. ಉಳಿಯ ಏಟುಗಳಿ೦ದ ಶಿಲೆ ತತ್ತರಿಸಲಾರ೦ಭಿಸಿತು. ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಕಲ್ಲಿನ ತು೦ಡುಗಳನ್ನು ನೋಡಿತು. ತಾನು ಸಿಡಿದರೆ ತನಗೆ ಮುಕ್ತಿಯೆ೦ದು ಅದು ಯೋಚಿಸಿತು. ಮರು ಏಟಿಗೆ ಅದು ಸೀಳು ಬಿಟ್ಟಿತು. ಭಿನ್ನವಾದ ಶಿಲೆಯು ಮೂರ್ತಿಗೆ ಯೋಗ್ಯವಲ್ಲವೆ೦ದು ಶಿಲ್ಪಿ ಅದನ್ನು ಪಾವಟಿಗೆಯ ಕಲ್ಲನ್ನಾಗಿ ಬಳಸಿದ. ಮರುದಿನ ಇನ್ನೊ೦ದು ಅಖ೦ಡ ಶಿಲೆಯನ್ನಾಯ್ದು ಕೆತ್ತಲಾರ೦ಭಿಸಿದ. ಮೊದಲಿಗೆ ಅದು ಶಿಲ್ಪಿಯ ಏಟುಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿತಾದರೂ ಕೊನೆಗೆ ತನ್ನ ಪ್ರತಿ ಭಾಗಕ್ಕೂ ಮೇಲಿ೦ದ ಮೇಲೆ ಒ೦ದರ ಮೇಲೊ೦ದರ೦ತೆ ಏಟುಗಳನ್ನು ಬೀಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಅದೂ ತಾಳಲಾರದಾಯಿತು. ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಸೀಳು ಶಿಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿತು. ಏಟುಗಳಿ೦ದ ಪಾರಾಗಲು ಅದು ತನ್ನನ್ನು ಸೀಳು ಮಾಡಿಕೊ೦ಡಿತು.
'ಇನ್ನಿಷ್ಟು ಸಹನೆ ತೋರಿದ್ದರೆ ಈ ಶಿಲೆಯೇ ಮೂರ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲ' ಎ೦ದು ಶಿಲ್ಪಿ ಮರುಗಿದ.

ನಿನ್ನೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪಾರ್ವತಜ್ಜಿ ಸತ್ತ ಸುದ್ದಿ ಬಂತು. ಮೊನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ೯ ರ ನಂತರ ತೀರಿಕೊಂಡಳಂತೆ. ನನಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಒಂದು ತಲೆಮಾರು ಮುಕ್ತಾಯವಾದೆಂತೆನಿಸಿತು. ದೂರದ ಲಿಬಿಯಾದಿಂದ ಅವಳ ಮಣ್ಣಿಗೆ ಹೋಗಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆ ಮತ್ತು ಚಡಪಡಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಈ ಲೇಖನ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಇದು ನಾನು ಆಕೆಗೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಶ್ರದ್ದಾಂಜಲಿಯೂ ಹೌದು.

ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಕವನ ಬರೆಯಲೆಂದು ಲೇಖನಿ ಹಿಡಿದೆ...
ತೋಚಿದು ಗೀಚುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ....
ಕೂತು ಒಂದು ತಾಸು ಕಳೆದಿದೆ ಆದರೂ ಒಂದು ಪದವನ್ನು ಬರೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ
ಗೀಚಿ ಗೀಚಿ ಬರೆದ ಹಾಳೆಗಳೆಲ್ಲ ನಾವೆನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದೆವು
ಎಂದು ಗೋಗರಿಯುತ್ತಿವೆ, ನಾನು ಹಿಡಿದ ಲೇಖನಿ ಇದು ಯಾವ ಜನ್ಮದ ಕರ್ಮವೆಂದು ಬಳಲಿ ಕಣ್ಣೀರನ್ನೆ ಶಾಹಿಯಾಗಿಸಿದೆ.....

ನಾನು ಆಗ ತಾನೆ ಹತ್ತನೆ ತರಗತಿ ಮುಗಿಸಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಸೇರಬೇಕೆಂದು ಹತ್ತಾರು ನನ್ನದೆ ಕನಸುಗಳನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಕಾಲೇಜ್ ಅಂದರೆ ಸಾಕು ಹಾಗಿರುತ್ತದೆ ಹೀಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.ಆದರೆ ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ಲೆಕ್ಕಚಾರವೆಲ್ಲ ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿ ಹೋಯಿತು, ಏಕೆಂದರೆ ನಾನು ಹೋಗಿ ಸೇರಿದ್ದು ಸಂಜೆ ಕಾಲೇಜಿಗೆ, ಅಲ್ಲಿಯವೆರೆಗೂ ನನಗೆ ಈ ತರಹ ಕಾಲೇಜುಗಳು ಇರುವ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿ

ಯಾವುದೋ ಹಳೆಯಪುಸ್ತಕ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ಕಾಗದ ನನ್ನನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿತು.೧೯೪೫ ರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸೋದರಮಾವ ನಮ್ಮ ತಾತನಿಗೆ ಬರೆದಿರುವ ಪತ್ರವದು. ಆ ಮೋಡಿ ಅಕ್ಷರವನ್ನು ಸಂಪದ ಓದುಗರಿಗೆ ತೋರಿಸ ಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಫೋಟೋ ತೆಗೆದು ಅಪ್ ಲೋಡ್ ಮಾಡಿರುವೆ.