ಬೆಂಗ್ಳೂರ್ ಗೊದ್ರುನುವೆ, ಬೈಗಿನ್ ಕಡೆ, ಪುಸುಕ್ ಅಂತ ಓಡ್ ಬರ್ತಾರೆ. ಯಾಕೊ ಅವ್ರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಅವ ಒಗ್ಗಿಲ್ಲ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ಏನಪ ಉಡ್ಗ ಮುನ್ಯಪ್ಪಾರ್ ಮನ್ಯಾಗೆ ಅದರಾ ?

ನಾಗೇಶ್ : ಯಾರ್ ಸಾರ್ ನೀವು, ಏನ್ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅವ್ರಿಲ್ಲ. ಒರ್ಗೋಗವ್ರೆ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ನನ್ಗೆ ಅವ್ರತ್ರ ಮಾತಾಡ್ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದೆ, ಅದು, ಇದು, ರಾಜ್ಕೀಯ ಅಂತವ. ಬಲ್ ಒಳ್ಳೇ ಮನ್ಸ ಕಣಪ. ಅವ್ರು ನಿನ್ಗೇನಾಗ್ಬೇಕು ? ಅಜ್ಜೈನೊರ. ಸರಿಕಣಪ. ನೀನು ಅವ್ರಂಗೆ ಉಸಾರಾಗಿದಿಯ. ಏನಪ ನಿನ್ ಎಸ್ರು ?

ನಾಗೇಶ್ : ನಾಗೇಶ್ ಅಂತ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ್ಪ : ಸ್ಕೂಲ್ಗೋಗ್ತಿದ ?

ನಾಗೇಶ್ : ಹೌದ್ರಿ. ಮುಂದಿನ್ ವರ್ಷ ಎಸ್ಸೆಲ್ಸಿ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ಸರಿಕಣಪ. ಒಂದೊಂದ್ಸಲ ಇಮ್ಮಜ್ಜರು ಯಾಕ್ ಅಂಗೆ ಜ್ವಾರಾಗ್ ಕಿರ್ಚಿಕೊಂಡ್ ಮಾತಾಡ್ತಾರೆ ?

ನಾಗೇಶ್ : ಸರಿಓಯ್ತು. ನಿಮ್ಗೆ ನಮ್ಮಜ್ಜಾರ್ ವಿಸ್ಯ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಕಿರಿ. ಅವ್ರ ತಾವ ಉಸಾರಾಗ್ ನಡ್ಕಳಿ. ಇಲ್ದಿದ್ರೆ ಅವ್ರು ಸುಮ್ಕೆ ಬಿಡಾರಲ್ರಿ. ಏನ್ಮತ್ತೆ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ಏನಪ್ಪ ಅವ್ರ ವಿಸ್ಯ ಅಂದಲ್ಲ.

ನಾಗೇಶ್ : ತಾಳಿ ನಮ್ಮಜ್ಜಿನ ಕೇಳ್ಕಂಡ್ ಬರ್ತಿನಿ. ಕುಂತ್ಗಳಿ. ಕುಡ್ಯಕ್ಕೆ ನೀರ್ಗೀರೆನರ ಬೇಕಾದ್ರೆಳಿ ?
ಒಳ್ಳೇದಾತು. ಅಜ್ಜ ದುರ್ಗಕ್ಕೆ ಓಗವ್ರಂತೆ. ಬೈಗ್ನಾಗೇ ಮತ್ ಬರಾದು.

ನಾಗೇಶ್ : ಏಳಿ ಏನ್ ಆಗ್ಬೇಕಾಗಿತ್ತು.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ಏನಿಲ್ಲಪ. ಏನೊ ಅವ್ರ ವಿಸ್ಯ ಏಳ್ತೀನಿ ಅಂದ್ಯಲ್ಲ ಏನದು ?

ನಾಗೇಶ್ : ಅಂಗಾದ್ರೆ ಕೇಳ್ಕಳಿ. ನಮ್ಮಜ್ಜ ನೀವ್ ತಿಳ್ಕಂಡಂಗೆ ಅಳ್ಳಿ ಮನುಸ್ಯ, ಎಚ್ಚಿಗೆ ಏನು ಗೊತ್ತಾಗಿಕಿಲ್ಲ ಅಂತಲ್ವ ? ಅಂಗಿಲ್ಲ. ಆಯಪ್ಪ ಆಗಿನ್ ಕಾಲದ್ ಬಿ. ಎ. ಕಂಣ್ರಿ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ಔದಾ.....

ನಾಗೇಶ್ : ಅದ್ರೆಲ್ಲೇನ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ನೀವೇ ಹೇಳಿ ? ಅವ್ರ ಜ್ಞಾನ, ತಿಳ್ವಳ್ಕೆ ಈಗಿನ್ ಕಾಲದ್ ಪಾಲಿಟಿಕ್ಸ್ ಅದೆಲ್ಲಾ ನಿಮ್ಗೂ ತಿಳ್ಯಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಔದ್ರಿ. ಸಿಟ್ಗಾಬ್ಯಾಡ್ರಿ. ಬಿ. ಎ. ಮಾಡಿ, ಬೊಂಬಯ್ಗೊಗಿ, ಅಲ್ಲಿ ಮಾರಾಷ್ಟ್ರ ಸರ್ಕಾರ್ದಾಗೆ ಆಪಿಸರ್ ಆಗಿದ್ದೊರ್ ಅವ್ರು. ಮರಾಠಿ ಕಲ್ತ್ಕಂಡವ್ರೆ. ಮಾತೂ ಆಡ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ೫ ವರ್ಷ ಕೆಲಸಮಾಡಿ ವಾಪಸ್ ಬಂದ್ ಬಿಟ್ಟ್ರು. ಅದೊಂದ್ ಕನ್ಸ್ನಂಗಾತು ಅಂತ ನಮ್ಮಜ್ಜಿ ಏಳ್ತಾರ್ರಿ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ಏನಾಯ್ತು. ಬೊಂಬಾಯ್ನಾಗೆ ?

ನಾಗೇಶ್ : ಅದೆ, ಮಾಟುಂಗಾ ಅನ್ನೊ ಜಾಗ ಇದ್ಯೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ, ಲೊಕಲ್ ಗಾಡಿನಾಗೆ, ಒಗಿ ಬಂದು ಮಾಡ್ತಿದ್ರು. ಒಂದ್ ದಿನ ರೈಲ್ನಲ್ಲಿ ಒಗ್ತಾಇರೊಸಮಯ್ದಾಗೆ, ಇನ್ನೊಂದ್ ಗಾಡಿ ಅದೇ ರಸ್ತೆನಾಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ, ಜೋರಾಗ್ ಒಡಿತಂತೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಇಂಗ್ಲೀಶ್ ಪ್ಯಾಪರ್ ನಾಗೆ ಇದ್ರ ವಿಸ್ಯಎಲ್ಲ ಬಂದಿತ್ತಂತೆ. ಅಂಗೆ ಎಂಗೊ ಉಳ್ಕಂಡ್ರಂತೆ. ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಅಡ್ಮಿಟ್ ಮಾಡಿದ್ರಂತೆ. ಜನ ಬಾಳಒಳ್ಳೆರ್ ನೋಡಿ. ಎಂಗೊ ಆಫೀಸ್ನೋರ್ಗು ಗೊತ್ತಾತು. ಮಗಿನಂಗೆ ನೋಡ್ಕಂಡ್ರಂತೆ. ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ರು. ತಲೆಗೆ ಏಟ್ಬಿದ್ದಿದ್ದೆ ಮಾತೇ ನಿತೋಗಿತ್ತಂತೆ. ಎಲ್ಡ್ ವರ್ಷಆದ್ಮೆಕೆ ಸರಿಒದ್ರು. ಕೆಲ್ಸ ಬಿಟ್ರು. ಮಾತಿಲ್ಲ ಕತೆಯಿಲ್ಲ. ಯಾರತ್ರು ಮಾತ್ ಬ್ಯಾಡ. ಅಂಗಿತ್ತು ಅವ್ರ ಇಸ್ಯ. ಅಜ್ಜಿ ಮತೆ ಅತ್ತಿದ್ದು ಅತ್ತಿದ್ದೆ. ದ್ಯಾವರ್ಗೆಲ್ಲಾ ಅಡ್ಬಿದ್ಲು ಪಾಪ. ಇನ್ನೆನ್ ಮಾಡ್ತಾಳೆ ನಿವೆ ಏಳಿ. ಎಣ್ಣೆಂಗ್ಸು.
ಔಷ್ದಿ-ಪತ್ಯ ಅಂತ ನಮ್ಮಣರು ಓಡಾಡಿ, ಕೊಡಿಸ್ದ್ ಮ್ಯಾಗೆ ಇಗ್ಸರಿಒಗವ್ರೆ. ಆದ್ರೆನು, ಕನ್ನಡ ಬಿಟ್ಟು ಬ್ಯಾರೆ ಎಲ್ಲ ಅವ್ರಿಗೆ ಮರ್ತೆ ಓಗೈತೆ. ಅವ್ರು ಏಳೋದೇನು ಗೊತ್ತೆನು. ಅಳ್ಳಿ ಭಾಷೆ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಉಳಿಸ್ರಿ. ಬರಿ ಪ್ಯಾಟೆ ಬಾಸೆ ಮಾತಾಡ್ಬ್ಯಾಡ್ರಿ ಅಂತಯೇಳ್ತಾರ್ರಿ. ಅಜ್ಜಿಗೂ ಅಂಗೇ ಮಾತಾಡು, ಅಂತ ಅವೃದು ಬಲ್ವಂತ. ಕಟ್ಟಾಜ್ಞೆ, ಕಟ್ಟಾಜ್ಞೆ ಮಾಡವ್ರೆ. ಎನ್ಮಾಡಕ್ಕಾಯ್ತದೆ. ನಾವು ಅಂಗೆ ಅವ್ರೇಳ್ದಂಕೇಳ್ಕಂಡಿದಿವಿ. ಅವ್ರೆಲ್ಲು ಬರಕ್ ರೆಡಿಯಿಲ್ಲ. ಬೆಂಗ್ಳೂರ್ ಗೊದ್ರುನುವೆ, ಬೈಗಿನ್ ಕಡೆ ಪುಸುಕ್ ಅಂತ ಓಡ್ ಬರ್ತಾರೆ. ಯಾಕೊ ಅವ್ರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಅವ ಒಗ್ಗಿಲ್ಲ.
ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ್ ಜತೆ ನಮ್ಮಪ್ಪನ್ ಜತೆ ಎಲ್ಲು ಇರಲ್ಲ. ನಾವೆ ಬಂದು ಒಗಿ ಮಾಡ್ತಿವಿ. ನಮ್ಮ್ ಭಾಶೆನು ಸ್ವಲ್ಪ ಗ್ರಾಮ್ಯ್ ಅಗೈತ್ರಿ. ಅವ್ರಜತೆ ಇದ್ದು ಇದ್ದು ನಮ್ಗು ಅದೇ ಈಗ ಪಸಂದಗೈತ್ರಿ.

ಅಜ್ಜಿ : ಯಾರೊ ಬಂದೊರು, ನಾಗೆಶ !?

ನಾಗೇಶ್ : ಅಜ್ಜಿ, ಇವ್ರು ಮಲ್ಲಪ ಅಂತ ಪ್ರೆಸ್ ನಾಗೆ ಕೆಲ್ಸ. ಅಜ್ಜನ್ ಹತ್ರ ಇಂಟರ್ವ್ಯು ಗೆ ಬಂದವ್ರೆ.

ಅಜ್ಜಿ : ಏನ್ ಅಜ್ಜ ಇವ್ರಿಗೆ ಇಂಟರ್ವ್ವ್ಯು ಕೊಡ್ತಾರೊ ತೊಗಂತಾರೊ.

ನಾಗೇಶ್ : ಅಯ್ಯೊ ಅಜ್ಜಿ ಅಜ್ಜ ಯಾವಾಗ್ಲು ಇಂಟರ್ವ್ಯು ಕೊಡೊರೆ ತಗಳ್ಳರಲ್ಲ. ಅಲ್ವ ಇವ್ರೆ ?

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ಹೌದು ಕಣಪ್ಪ. ನಾನ್ ಹೊರಟೆ, ಅಮ್ಮರೆ.

ಅಜ್ಜಿ : ಕುತ್ಕೊಳಪ. ಚ ಕುಡ್ಕಂಡ್ ಒಗಿವೆಯಂತೆ. ನನ್ನ ಕನ್ನಡನು ಇವ್ರ ಸವಾಸ್ದಾಗೆ ಇತರ ಆಗಿದೆ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ನೀವು, ನಾಗೇಶ ಎಲ್ಲ್ರು ಒಳ್ಳೆ ಕನ್ನಡ ಮಾತಾಡ್ತಿರಿ ಕಣಮ್ಮ್ನೊರೆ.

ಅಜ್ಜಿ : ಅವ್ರೂ ಒಳ್ಳೆ ಕನ್ನ್ಡನೆ ಮಾತಾಡೊದು. ಅವ್ರಿಗೆ ಹಳ್ಳಿ ಗ್ರಾಮ್ಯ ಭಾಷೆ ಮೇಲೆ ವ್ಯಾಮೊಹ. ನಾವೆ ಮಾತಾಡ್ದಿದ್ರೆ ಅದೊ ಹೊರ್ಟ್ ಹೋಗಲ್ವೆ ಅನ್ನೊ ಅಂಜ್ಕೆ. ಅದಕ್ಕ್ ಅವ್ರು ಊರ್ಬಿಡ್ದೆ, ನನ್ನು ಇಲ್ಲೆ ಇರಂಗ್ ಮಾಡಿ ನೆಲ್ಸವ್ರೆ ಇವೂರ್ನಾಗೆ. ಎಲ್ಲ ಸಿವ್ನ್ ಇಚ್ಛೆ ಕಣಪ, ನಾವೇನ್ ಮಾಡಕ್ಕಾಯ್ತದೆ. ನನ್ಗಂತು ಇವ್ರೆ ಎಲ್ಲ ಸರ್ವಸ್ವ. ನಾನೆಲ್ಲೋಗ್ಲಿ. ಮಕ್ಳು ಸೊಸೆ, ಮೊಮ್ಮಕ್ಳು ಅಂತ ಆಸೆನೇನೊ ಇದೆ. ಆದ್ರೆ. ಅವ್ರೆಲ್ಲ ಈಕೊಂಪೆಗೆ ಬರ್ಬೇಕಲ್ಲ. ಅವ್ರ್ ಬರಲ್ಲ ನಾವ್ ಹೋಗಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ನಡ್ದಿದೆ ನೋಡ್ರಿ.

ಮಲ್ಲಪ್ಪ : ಅವ್ವಾರೆ ಕಣ್ಣಿರ್ ಆಕ್ಬ್ಯಾಡ್ರಿ. ಮುನ್ಯಪ್ಪಾರಂತ ದೇಶ ಭಕ್ತ್ರು. ನೂರಕ್ಕೊಬ್ರು. ಭಾಶೆಗೋಸ್ಕರ ಊರ್ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಅಬ್ಬ ಇದೆ ನಾನು ಫಸ್ಟ್ ಟೈಮ್ ನನ್ ಜೀವನ್ದಾಗೆ ಕೇಳಿದ್ದು. ಚ ಬಾರಿ ಸೊಗ್ಸಾಗ್ ಮಡಿದೀರ, ಈರಮ್ಮ್ನೊರೆ. ನಾನು ಇಂಗೆಯ ತಾಳ್ಯದ್ ಜಾತ್ರೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಈಗ ಒಳದ್ ಕೆರೆಗೆ ಓಗ್ಬೇಕು. ತೂಗ್ತಲೆ ಗಣ್ಪತಿನೋಡ್ದೆ ಒಗಕಾಯ್ತದ ? ನಮಸ್ಕಾರ. ಬರ್ತೀನಿ. ಮುಂದಿನ್ ವಾರ ಮತ್ ಬರ್ತೀನಿ. ಮುನ್ಯಪ್ಪರ್ಗೇಳ್ರಿ, ನಮಸ್ಕಾರನ. ನಾಗೇಶ್ ಟಾಟಾಕಣೊ. ಚೆನ್ನಗ್ ಓದು. ಸರಿ ಬರ್ಲಾ.

ನಾಗೇಶ್ : ಬೈ ಮಲ್ಲಪ್ಪ ಅಂಕಲ್.