ಸಂಪದ ಪುಟಗಳು - ಲೇಖಕರ ಹೆಸರು ಅಥವಾ ಐಡಿ ಬಳಸಿ ಹುಡುಕಿ

ನೇರಳಾತೀತ ಕಿರಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹಿಂದೆ ತಿಳಿದೆವು. ಬೆಳಕು ಒಂದು ಗಾಜಿನ ಪಟ್ಟಕದ (glass prism) ಮೂಲಕ ಹಾಯಿಸಿದಾಗ ಅದು ಏಳು ಬಣ್ಣಗಳಾಗಿ ಒಡೆಯುತ್ತದೆ. ಇದು ಬೆಳಕಿನ ವರ್ಣ ವಿಭಜನೆ (dispersion of light). ನಾವು ಇದನ್ನು ಬಾಯಿ ಪಾಠ ಮಾಡಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಒಳ್ಳೆಯ ಅಂಕ ಪಡೆಯುತ್ತೇವೆ.

ಬದುಕು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ. ಮೊಮ್ಮಗನನ್ನು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸಲು ಅಜ್ಜನ‌ ಪಯಣ. ಮನೆಯವರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಗೆ‌ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅಜ್ಜನಿಗೆ‌ ಒಂದೇ‌ ಹಠ. ಒಮ್ಮೆ ಪರವೂರಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವಾಗ ಅವರು ಮಾತಾಡಿದ ಭಾಷೆ ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಅವರ ನಗುವಿನ‌ ಮುಂದೆ ತಲೆ‌ತಗ್ಗಿಸಿ ಹೊರಬಂದವರು. ಮೊಮ್ಮಗನ‌ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಅಂಗ್ಲ ಭಾಷೆ ನಲಿದಾಡಬೇಕು. ಆತ ಊರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಹೇಳಿ ಕೊಡಬೇಕು.

ಭಾರತೀಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ನಾನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಯಸುವ ನನ್ನ ಕಾಲದ ಎರಡು ಸ್ವರ್ಣಿಮ ಅವಧಿಗಳೆಂದರೆ ಒಂದು, 80ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತೀಶ್ ನಂದಿ ಅವರ ಸಂಪಾದಕತ್ವದ “ಇಲಸ್ಟ್ರೇಟೆಡ್ ವೀಕ್ಲಿ” ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ವಿನೋದ್ ಮೆಹ್ತಾ ಅವರ “ಔಟ್‌ಲುಕ್” ಅವಧಿ. ಪ್ರೀತೀಶ್ ಇನ್ನಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿದೆ.

ಹೂವಿನ ಮೂಲಕ ಕಾಯಿ ಕಚ್ಚಿ ಬೀಜವಾಗಿ ಸಸ್ಯ ಸಂಪತ್ತು ನೂರ್ಮಡಿಸಲು ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಪರಾಗದಾನಿಗಳ ಕೃಪೆ. ಅವುಗಳಿಲ್ಲದ ಇಲ್ಲದ ಪ್ರಪಂಚ ಶೂನ್ಯ. ಈಗ ಕೆಲವೆಡೆ ಪರಾಗದಾನಿಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿವೆ. ಕೆಲವು ಕಡೆ ಇವೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಪರಾಗದಾನಿಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾದವೋ - ಪಲಾಯನಗೈದವೋ ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ಇವಿಲ್ಲದೆ ನಾವೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬುದಂತೂ ಸತ್ಯ.

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕೆಲವರು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸಂದರ್ಭ, ಸನ್ನಿವೇಶಗಳನ್ನು ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು " ಆ ದಿನ " ಭಾರತದ ನಿಜವಾದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಗಳಿಸಿದ್ದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಭಾರತ ಈಗಲೂ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿಯೇ ಇಲ್ಲ.

ಮೂಢರನ್ನು ಕಂಡು ದೇವರು‌ ನಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ತಾನೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಮಕ್ಕಳ ಅಸಹ್ಯ ಕೆಲಸವನ್ನ ಕಂಡು ತಲೆ‌ತಗ್ಗಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಮಕ್ಕಳೇ ನಾನು ಜಾತಿ, ಅಂತಸ್ತು ಎಲ್ಲವನ್ನು‌ ಮೀರಿ ನಿಂತು ದೇವರಾದವ. ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ ಕೋಟೆಯೊಳಗೆ ಬಂಧಿಯಾದವನಲ್ಲ. ನೀವು ಜಾತಿಯ ಬೇಲಿ‌ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನಿಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮಂದಿರಗಳನ್ನ  ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದೀರಾ? ನೀವು ಕಟ್ಟಿದ ಸ್ಥಳವೇ ನನ್ನ ಮೂಲಸ್ಥಾನ ಎನ್ನುತ್ತೀರಿ.

ಜಗತ್ತು ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಅನಂತವಾಗಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದೆ. ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು. ಮನುಷ್ಯನ ಬದುಕಿಗೆ ಏನು ಏನು ಬೇಕು? ಎಲ್ಲ ಇದೆ. ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಏನು ಬೇಕು? ಅದನ್ನು ನಿಸರ್ಗದಿಂದ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಇದೊಂದು ದೇಹ, ಒಳಗೊಂದು ಮನಸ್ಸು. ಅದರ ಹಿಂದೆ ಅರಿವು, ಜ್ಞಾನ, ಚೇತನ ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಇವೆ. ಇವೆಲ್ಲ ನಿಸರ್ಗ ನೀಡಿದ ಕಾಣಿಕೆ. ಇವುಗಳ ಮೂಲಕ ಹೊರಗಿನ ಜಗತ್ತನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವೆ. ಇವು ಇಲ್ಲ, ಅನುಭವ ಇಲ್ಲ.