ಸಂಪದ ಪುಟಗಳು - ಲೇಖಕರ ಹೆಸರು ಅಥವಾ ಐಡಿ ಬಳಸಿ ಹುಡುಕಿ

ಸಾವಿರ ಕನಸುಗಳ ನಗರ
ನೋಡಲು ಬಲು ಸುಂದರ
ಕಾಣುವಾಗಲೇ ಕುಸಿಯಿತು ನೂರಾರು ಕನಸುಗಳ ಗೋಪುರ
ಕಟ್ಟಿಹೋದರು ಎಲಬುಗಳ ಹಂದಿರ

ಮರುಗಟ್ಟಿವೆ ಬಿಸಿ ನೆತ್ತರನದಿಗಳು ಹರೆಯಲಾರದೆ
ಮರುಕಹುಟ್ಟಿದೆ ಮುಗ್ಧ ಹಸುಳೆಗಳ ಮೇಲೆ ದುಃಖ ತಡೆಯಲಾರದೆ
ತಣ್ಣಗಾಗಿವೆ ನರನಾಡಿಗಳು ಇಂದು
ಕೊನೆಯಿಲ್ಲವೆ ಇದಕ್ಕೆ ಎಂದೆಂದೂ

ಮಿತಿಯಿದೆ ಸಾಗರಕೆ ಮಿತಿಯಿಲ್ಲ ಸಹನೆಗೆ

೧) ಬ್ಯಾಡಗಿ ಕಾಯಿ ನೋಡಲು ಕೆಂಪು

ತಿನ್ನಲು ಖಾರ...

ನಿನ್ನ ತುಟಿಯೂ ಕೆಂಪು...

ರುಚಿ ಮಧುರಾತಿ ಮಧುರ .

೨) ಮುತ್ತಿಡುವಾಗ ಚುಚ್ಚಬಹುದೆಂದು
ತೆಗೆಯ ಹೊರಟೆ ಮೀಸೆ
ತುಟಿಯ ಸಿಹಿ ಜತೆ ಅದರ
ಕಚಗುಳಿಯೂ ಇರ್ಲಿ ಅವಳ ಆಶೆ......

೩) ಚುಂಬನಕ್ಕೆ ಬೇಕೆಬೇಕು ಪಾರ್ಟನರ್
ಆದ್ರೆ ..ಓರ್ವ ಆಕ್ಟೀವ್ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್

ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಸಸೂತ್ರವಾಗಿ ಪಗಾರ ಎಣಿಸುವ ನನ್ನಂತಹ ಮಂದಿಯ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ‘ಅಭಿವೃದ್ಧಿ’ ಎಂಬುದರ ಪರಿಭಾಷೆ ಬೇರೆಯೇ ಇದೆ. ಪರಿಸರ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ನಿಲುವು ಈ ಕುರಿತಂತೆ ಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ವರ್ಷಪೂರ್ತಿ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಬೆವರು ಹರಿಸಿ ದುಡಿಯುವ, ವರ್ಷದ ಕೊನೆಗೆ ಮಾನ್ಸೂನ್ ಗಳೊಂದಿಗೆ ಜೂಜಾಡುತ್ತ, ಕೃಷಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಈ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬದುಕುವ ನೇಗಿಲಯೋಗಿಯ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ‘ಅಭಿವೃದ್ಧಿ’ ಪದದ ವ್ಯಾಖ್ಯೆ ಬೇರೆಯೇ. ಹಾಗೆಯೇ ನಮ್ಮ ಪಿತ್ಥ ಏರಿಸುವ ವಿತ್ತಮಂತ್ರಿಗಳು, ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಎಂಬುದೇ ವಿಚಿತ್ರ ಕಲ್ಪನೆ!

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಗುರುಗಳಾದ ಬಕ್ಕೇಮನೆ ನಾಗೇಶ್ ಹೆಗಡೆ ತಮ್ಮ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಒಂದೆಡೆ ಸೂಚ್ಯವಾದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಿಡ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದರೆ ಅದರಿಂದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವರಮಾನಕ್ಕೆ ಏನೂ ಕೊಡುಗೆ ಇಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಸಾಗಿಸಿ, ಗಿರಾಕಿಗೆ ಮಾರಿ ಹಣ ಪಡೆದರೆ ಅದು ರಾಷ್ಟ್ರದ ಸಂಪತ್ತಿಗೆ ಜೋಡಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ!

ಹಾಗೆಯೇ ನದಿಯೊಂದು ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗಿ ಹರಿದುಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಜನಗಳ, ಜಾನುವಾರುಗಳ ಬಾಯಾರಿಕೆ ತೀರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಆದಾಯಕ್ಕೆ ಅದು ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗಲಾರದು. ಹಾಗೆ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವ ನದಿಗೆ ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಆಣೆಕಟ್ಟು ಕಟ್ಟಿ, ವಿದ್ಯುತ್ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಅಣಿಗೊಳಿಸಿ; ಸಾಲದ್ದಕ್ಕೆ ಆ ನೀರನ್ನು ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧೋದ್ದೇಶ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಬಳಸುವಂತೆ ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸಿದರೆ ಆ ಲಾಭ ಮಾತ್ರ ‘ಅಭಿವೃದ್ಧಿ’ ದರಕ್ಕೆ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೇವಲ ಹಣದ ಮಾನದಂಡದಲ್ಲಿ ಅಳೆಯುವಂತಾದರೆ, ಮೌಲ್ಯ ಗುರುತಿಸುವಂತಾದರೆ ಮಾತ್ರ ಅದು ‘ಹೌದು’, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ‘ವೇಸ್ಟ್’ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸುವುದೇ..?