ಮರೆಯೆ ನಾ ತೊರೆಯೆ ಈ ಧರೆಯ,
ಪರ್ಯಾಯವಿಲ್ಲದ ಕಾರಂಜಿಯ ಸುಧೆಯ.
ಅಂಬರದ ಬಿಳಿಯ ಮೋಡದ ಹೃದಯ,
ಸುರಿಸುವೆ ನಲ್ಮೆಯ ಜೇನಿನ ಮಳೆಯ,
ತುಂಬುವೆ ಪನ್ನೀರಿನ ಧಾರೆಯ,
ಕಾದಿರುವೆ ಹಾದಿಯ, ನೀ ಬಾರೆಯ ?
ಮರೆಯೆ ನಾ ತೊರೆಯೆ ಈ ಹೃದಯ,
ಸಾಟಿಯಿಲ್ಲದ ಕಾರುಣ್ಯದ ಸುಧೆಯ.
ತೂಗುವೆ ಜೀವನದ ತೂಗುಯ್ಯಾಲೆಯ,
ಜೀವವೆ ಕಾದಿದೆ ಬಂದಿಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸೆಯ,
ಹಾಕುವೆ ಅಂಬರಕೆ ಚಿತ್ತಾರದ ರಂಗೋಲಿಯ,
'ದೇವರು'ದೇವರಲ್ಲ !!!!!!
ದೇವರ ಮೇಲೆ ಇರುವ ನಂಬಿಕೆಯೇ ದೇವರು
ಇದನ್ನ ಒಪ್ಪಬಹುದೇ?
ಜಾನ್ ಲೀ ಹುಕರ್‍ನ ಒಂದು ಬ್ಲೂಸ್ ಪದ "ಡೀಪ್ ಬ್ಲೂ ಸೀ" ಅಂತ. "ಚಿಲ್ ಔಟ್" ಎಂಬ ಆಲ್ಬಮ್ಮಿನಲ್ಲಿದೆ.
ಹಾಡುತ್ತಿರುವವ ಇರುವ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆಯೋ ಮಳೆ. ಎಷ್ಟೆಂದರೆ ವಿಮಾನಗಳು ಮುಳುಗಿ ಹೋಗುವಷ್ಟು. ಅವನಿಗೋ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ಹೋಗಬೇಕೆನ್ನುವ ತೀರದ ಒದ್ದಾಟ. ಆದರೆ ಅವನಿರುವ ಊರಿನಲ್ಲಿ ವಿಮಾನ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗುವಷ್ಟು ಮಳೆ.
ಆಳದ ನೀಲಿ ಸಾಗರದಲ್ಲೆದ್ದ ಚಂಡಮಾರುತ ಇಷ್ಟು ಮಳೆ ಸುರಿಯಬಹುದೆ ಎಂದು ನಾಯಕನಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿ. ಏರ್ಪೋರ್ಟಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೂ "ಇಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಮಳೆ. ಮೂರುನಾಕು ದಿನ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ವಿಮಾನ ಮುಳುಗುವಷ್ಟು ಮಳೆ" ಎಂಬ ಉತ್ತರ.
ದೂರದ ಊರಲ್ಲಿರುವ ತನ್ನ ನಲ್ಲೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ "ನನಗಾಗಿ ಅಳಬೇಡ. ಇಲ್ಲಿ ಎಡೆಬಿಡದ ಮಳೆ. ಆಳದ ನೀಲಿ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಚಂಡಮಾರುತವೆದ್ದಿದೆ. ನಿನಗಾಗಿ ತಹತಹಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ" ಎಂದು ಸಮಾಧಾನದ ನುಡಿ.
ನಂತರ ವಿಮಾನದ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್‌ ಜತೆ, ಪೈಲೆಟ್ ಜತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾನೆ. ಅವರೂ "ಇನ್ನು ಮೂರು ನಾಕು ದಿನ ಹೊರಡುವುದಿಲ್ಲ. ನೋಡು ಹವೆ ಎಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟದಿದೆ. ಮಳೆ ನೋಡು, ವಿಮಾನ ಮುಳುಗವಷ್ಟು ಮಳೆ" ಎಂದು ವಿವರಣೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ.
" ಹೌದಾ ಅಹಲ್ಯಾ . ನಾನೆಷ್ಟು ಲಕ್ಕಿ ಗೊತ್ತಾ. actually this honour was expected a long back. ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು ಈಗಾದರೂ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂತಲ್ಲಾ" ಪ್ರಜೇಶ್ ಮಾತನಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ
ಗೌರಿ ಅಚ್ಚರಿ ಇಂದ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದಳು ಬೇರೆಯವರೊಡನೆ ಹೀಗೆ ನಗು ನಗತ್ತಾ ಮಾತನಾಡುವ ಇವನಿಗೆ ಹೆಂಡತಿಯ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಏನಾಗುತ್ತೋ . ಸದಾ ಸಿಡುಕು ಮುಖ ತನ್ನೊಡನೇ ಮಾತ್ರ.
" ಹೌದಾ ಅಹಲ್ಯಾ . ನಾನೆಷ್ಟು ಲಕ್ಕಿ ಗೊತ್ತಾ. actually this honour was expected a long back. ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು ಈಗಾದರೂ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂತಲ್ಲಾ" ಪ್ರಜೇಶ್ ಮಾತನಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ
ಗೌರಿ ಅಚ್ಚರಿ ಇಂದ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದಳು
ಬೇರೆಯವರೊಡನೆ ಹೀಗೆ ನಗು ನಗತ್ತಾ ಮಾತನಾಡುವ ಇವನಿಗೆ ಹೆಂಡತಿಯ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಏನಾಗುತ್ತೋ . ಸದಾ ಸಿಡುಕು ಮುಖ ತನ್ನೊಡನೇ ಮಾತ್ರ.
ಸ್ನೇಹಿತರೇ..ನನ್ನ ಊಹೆ ಸರಿಯಾಗಿದ್ದರೆ.. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ..ಶೇ೯೦ ಜನ ಬೈಕ್ ಸವಾರಿ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ.. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲ ಬೈಕ್ ಗಳ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಿರೋಲ್ಲ. ನೀವು ಉಪಯೋಗಿಸೋ ಬೈಕ್ ಬಗ್ಗೆ +/- ಎರಡೂ..ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಂಡ್ರೆ...ನಮ್ಮಂತೋರು ಹೊಸಾ ಬೈಕ್ ತಗೋಳ್ಳೋವಾಗ ಸಹಾಯ ಆಗತ್ತೆ...
ನನ್ನ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಪ್ರಕಾರ...ಸ್ಪ್ಲೆಂಡರ್... ಇರೋದ್ರಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆ ಬೈಕ್ ಏನಂತೀರಾ???
ಮುಟ್ಟಲಾರದ ಕೆಂಡದ ಕೆಂಪು
ಹೊತ್ತು ಹೊರೆಯುವ ಬಸಿರ ಹಸಿರು
ಆವತ್ತು ಇತಿಹಾಸದ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಶಾನೇ ಜೋರಾಗಿ ಪಾಠ ವದರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಠಕ್ಕ,ಠಿಕ್ಕ ಮತ್ತು ಸಾಧು ಎಂಬ ಮೂವರು ದೇಶಭಕ್ತರ ಕಥೆಯುಳ್ಳ ಪಾಠ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಅದನ್ನು ಇತಿಹಾಸದ ಪಠ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು! ಮೇಷ್ಟ್ರು ಪಾಠ ವದರಲು ಶುರುವಿಟ್ಟರು.
ಇ೦ತಹ ಸು೦ದರ ಪ್ರಾತಃಕಾಲದಿ
ಕಣ್ತು೦ಬ ಹಸಿರನ್ನೇ ತು೦ಬಿಕೊ೦ಡು ಬೆಳೆದ ಕವಿ ಕು.ವೆ೦.ಪು. ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಅತಿ ಹತ್ತಿರವಾಗಿ, ಮರಗಿಡಗಳ, ಮಲೆಗಿರಿಗಳ, ನದಿ ತೊರೆಗಳ ಜೊತೆಗಿನ ಒ೦ದು ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಸ೦ಬ೦ಧವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದವರು. ಅಷ್ಟಲ್ಲದೇ ತಮ್ಮ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಿ ಕನ್ನಡಿಗರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಆ ಆನ೦ದವನ್ನು ಹ೦ಚಿದರು. ಇ೦ತಹ ಅವರ ಅನೇಕ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ಒ೦ದು, “ಇ೦ತಹ ಸು೦ದರ ಪ್ರಾತಃಕಾಲದಿ” ನನ್ನನ್ನು ತು೦ಬ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟಿತು. ಅದನ್ನು ಹ೦ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಒ೦ದು ಪ್ರಯತ್ನ ಇಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ.
ಇದರ ಪ್ರಾರ೦ಭ ಹೀಗಿದೆ,
“ಇ೦ತಹ ಸು೦ದರ ಪ್ರಾತಃಕಾಲದಿ
ಜೀವಿಸುವುದಕಿ೦ತಲು ಬೇರೆಯ ಗುರಿ
ಜೀವಕೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ.”
ಬೆಟ್ಟ ಗುಡ್ಡಗಳ, ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯೆಯಿರುವ ಮಲೆನಾಡಿನ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳಗ್ಗೆಯೆದ್ದು ಮನೆಯಿ೦ದ ಹೊರಗೆ ಬ೦ದರೆ ಯಾವರೀತಿಯ ಪುಳಕ, ಉಲ್ಲಾಸ ಉ೦ಟಾಗುತ್ತದೆ೦ದು ಅನುಭವಿಸಿದರೇ ತಿಳಿಯುವುದು. ಆದರೆ, ಅ೦ತಹ ಪುಳಕವನ್ನು ಕುವೆ೦ಪುರವರ ಅನೇಕ ಕವನಗಳು ನಮಗೆ ಆಗುವ೦ತೆ ಮಾಡುವದರಿ೦ದ, ಮಲೆನಾಡಿನ ಸೊಬಗನ್ನು ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸವಿಯುವ ಅದೃಷ್ಟ ನಮಗೊದಗಿದೆ.
ಒಬ್ಬ ರಸಿಕ ಆನ೦ದದ ಪರಾಕಾಷ್ಟೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ೦ದರೆ, ಆ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ, ಮೌನವಾಗಿ, ಆ ಸ೦ತೋಷದ ಪ್ರವಾಹಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯಾಗದ೦ತೆ ಇದ್ದು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಈ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿ ಮನುಷ್ಯನೂ ಹೊ೦ದಬೇಕೆನ್ನುವುದೇ ಕವಿಯ ಆಶಯ.
