ಸಂಪದ ಪುಟಗಳು - ಲೇಖಕರ ಹೆಸರು ಅಥವಾ ಐಡಿ ಬಳಸಿ ಹುಡುಕಿ

ನನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಶಬ್ದಗಳಲ್ಲಿ ಪೋಣಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆನು. ಈ ಚೊಚ್ಚಲ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪುಗಳಿದ್ದರೆ ತಿದ್ದಿ ಆಶೀರ್ವದಿಸಬೇಕಾಗಿ ವಿನಂತಿ,

ನಾಣಿ ಸ್ನನಮಾಡಿ ಬಂದ, ಎಂದಿನ ಅಭ್ಯಾಸದಂತೆ

"ಗಂಗೇಚ ಯಮುನೆಚೈವ ಗೋದಾವರಿ ಸರಸ್ವತಿ

ನರ್ಮದೆ ಸಿಂಧು ಕಾವೇರಿ ಜಲೈಸ್ಮಿತ್ ಸನ್ನಿದಂ ಕುರು ||" ಎಂದು ಹೇಳತೊಡಗಿದ .....

ಇದ್ದಕ್ಕೆ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ, ಆರ್ಕಿಮಿಡಿಸ್ ಗೆ ಬಾತ್ ಟಬ್ ನಲ್ಲಿ ಹೊಳೆದ ಹಾಗೆ, ತಾನು ಇರುವುದು ಇಗ್ಲಂಡ್ , ಇಲ್ಲಿ ಗಂಗೆ ಬರಲು ಹೇಗೆ ಸಾದ್ಯ ? ಅಥ್ವ ಕಾವೇರಿ ಬರಲು ಸಾದ್ಯವೇ ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಬಂದರು, ಅಭ್ಯಾಸ ಬಿಡುವಂತಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಮುಗಿಸಿದ.

**

ತಾನು ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೋಗಲು ಬುಕ್ ಮಾಡಿದ್ದ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಬಂದು ನಿಂತಿತ್ತು, ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದಾಗ ಅಲ್ಲೊಂದು ಚೀಟಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗ್ತ ನೋಡಿದ "ಉತ್ತರ ಅಂಬ್ರಿಯ ವಾಟರ್ ಸಪ್ಲೈಯ್ ೨ ಗಂಟೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ " ಎಂದು ಬರೆದಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ಯಾವ ನದಿ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಗದಿದ್ದರು, ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೊರಿನ ವಾಟರ್ ಸಪ್ಲೈಯ್ ತರಹ ಒಂದು ಇದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾತ್ತು !!!

**

ಶನಿವಾರ ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರೊಡನೆ ಮ್ಯುಸಿಯಮ್ ಗೆ ಪಾದ ಬೆಳೆಸಿದರು. ಆ ಮ್ಯುಸಿಯಮ್ ಡ್ಯನೊಸಾರ್ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು, ಮಾನವ ಯಾವಾಗ ಭೊಮಿಗೆ ಬಂದ, ಭೊಮಿಯ ವಯಸ್ಸು ಎಷ್ಟು ? ಇದರೆ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಂಶೋದನೆ ನಡೆಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದರು !!!. ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತ ಹೋದಂತೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಟೈಂ ಮಷಿನ್ ಮಾದರಿ ಕಂಡಿತು!!! ಅದು ಒಂದು ರೀತಿ ಸಿಮುಲೇಷನ್ ತರಹ, ನಾಣಿ ಭಾರತವನ್ನು ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿ, ಗುಂಡಿಯನ್ನು ವತ್ತಿದ, ತಕ್ಷಣ ಅದು ೩೦೦೦ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಭಾರತ ಎಲ್ಲಿತ್ತು ಎಂದು ತೋರಸತೊಡಗಿತು.... ಅದು ಭಾರತವನ್ನು ಭೊಮಿಯ ನಾರ್ತ್ ಪೊಲ್ ಬಳಿ ತೋರಿಸಿತು .....

ನಾಣಿ ಆಗ ನಾರ್ತ್ ಪೊಲ್ ಬಳಿ ಇದ್ದ ಭಾರತ ಇಕ್ವೆಟರ್ ಬಳಿ ಬರಲು ಹೇಗೆ ಸಾದ್ಯ ? ಭೊಮಿಯ ಪದರಗಳ ವ್ಯತ್ಯಸವಾಗಿ ಈಗೆ ಹಾಗಿರಬಹುದೇ? ಹಿಮಾಲಯ ಅಲ್ಲಿ ಇರುವುದಕ್ಕೆ ಅದೇ ಕಾರಣವೇ ? .... ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ತಲೆಗೆ ತುಂಬಿದವು ........

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ "ಲೋ ನಾಣಿ, ನೋಡೊದು ಬಹಳ ಇದೇ ಬಾರಪ್ಪ, " ಅಂತ ಸ್ನೇಹಿತರು ಕರೆದ್ಯೊದರು ...

ಸಂಸ್ಕೃತ-ಕನ್ನಡ ಉಭಯಭಾಷಾ ಕೋವಿದರಾದ ನನ್ನ ಅಜ್ಜ ಬೀರೂರು ಚಿದಂಬರ ಜೋಯಿಸರು ವನಸುಮದಂತೆ ಬಾಳಿ-ಬದುಕಿದವರು. ಕಾಶೀಪಂಡಿತಸಭಾದಿಂದ "ಸಂಸ್ಕೃತಕವಿಕಂಠೀರವ" ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನೂ, ಕರ್ನಾಟಕ ಸರ್ಕಾರ-ಗಾಂಧೀ ಸ್ಮಾರಕ ನಿಧಿಯ ವತಿಯಿಂದ ಸುವರ್ಣ ಪದಕವನ್ನೂ ಗಳಿಸಿದ್ದ ಅಜ್ಜನ ಲೇಖನಿಯಿಂದ ಹಲವಾರು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕೀರ್ತನೆ,ಭಜನೆ,ಕಾವ್ಯಗಳು ಹೊರಹೊಮ್ಮಿವೆ. ಇವರ ಆಯ್ದ ಭಜನೆ-ಕೀರ್ತನೆಗಳ ಸಂಕಲನವಾದ "ಭಜನಮಣಿಮಾಲಾ" ಈಗಾಗಲೇ ನಾಲ್ಕು ಮುದ್ರಣಗಳನ್ನು ಕಂಡಿದೆ. ಇದರಿಂದ ಆಯ್ದ ಗಣಪತಿಯನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುವ ಕೀರ್ತನೆ "ಗಣೇಶ ಪಂಚರತ್ನ"ವನ್ನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಸಂಪೂರ್ಣ "ಗಣೇಶ ಅಥರ್ವಶೀರ್ಷ"ದ ಸಾರವನ್ನು ಈ ಭಜನೆಯ ಐದು ಚರಣಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಬಣ್ಣದ ಬಟ್ಟಲು

------------------

ಕೈಕಟ್ಟಿ ನಿಂತರಹ್ಯಾಗ

ಭುಮಿಮ್ಯಾಗೆ ?

ಕೈತೊಳೆವೆ ಬಾರಾ

 ಕನ್ನಡ ದೇಸಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಅಧುನಿಕತೆಯನ್ನು ಸಮನ್ವಯ ಮಾದಿಕೊಂಡರೆ ಮಾತ್ರ ಇಂದು ನಾವು ಪ್ರಸ್ತುತ ಆಗುತ್ತೇವೆ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಬೇರಿಲ್ಲದ ಗಿಡದಂತಾಗುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ಪರಂಪರೆಯಲ್ಲಿ ಅಮೂಲ್ಯ ವಿಷಯಗಳಿವೆ. ಆದರೆ ನಾವು ಅವನ್ನು ಅಸಡ್ಯೆಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತೇವೆ.

- ಹೆಚ್. ಬಾಲಕೃಷ್ಣ ಮಲ್ಯ

(ಇದು 'ಹೊಸ ದಿಗಂತ' ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ 2003ರ ಡಿಸೆಂಬರ್ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡ ಲೇಖನ)

ಮತ್ತೆ ಕ್ರಿಸ್‌ಮಸ್ ಬ೦ದಿದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲೂ ಕ್ರೈಸ್ತ ಮತೀಯರು ಯೇಸು ಕ್ರಿಸ್ತನ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬವನ್ನು ಸಡಗರದಿ೦ದ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಯೇಸು ಕ್ರಿಸ್ತ ಓರ್ವ ಮಹಾಪುರುಷ ಎನ್ನುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಹಿ೦ದೂಗಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ತಕರಾರಿಲ್ಲ. ಜನ ಕಲ್ಯಾಣದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊ೦ಡ ಮಹಾಪುರುಷರು ಯಾವುದೇ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದರೂ ಅವರನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ವಿಶಾಲ ಹೃದಯ ಹಿ೦ದೂಗಳಲ್ಲಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಚಾರ ಯಾರಿ೦ದಲೇ ಬರಲಿ, ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿನಿ೦ದ, ದೇಶದಿ೦ದಲೇ ಬರಲಿ ಅದನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಹಿಷ್ಣುತಾ ಭಾವನೆ ಹಿ೦ದೂಗಳಲ್ಲಿದೆ.

ಆದರೆ ಹಿ೦ದೂಗಳಿಗೆ ತಕರಾರು ಇರುವುದು, ತಾವು ಏಸು ಕ್ರಿಸ್ತನ ಸ೦ದೇಶವನ್ನು ಸಾರುವ ಅಧಿಕೃತ ಗುತ್ತೇದಾರಿಕೆಯನ್ನು ಹೊ೦ದಿದ್ದೇವೆ೦ದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ, ಶಿಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖವಾಡದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ೦ತರವಾಗಿ ಮತಾ೦ತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಕ್ರೈಸ್ತ ಚರ್ಚ್ ಹಾಗೂ ಅದರ ಮಿಷನರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ.

(ಓದಿ - oarjuna.blogspot.com)

ನಾಕು ಸಾಲಿನ ಕವಿತೆ,

ಬರೆದರಾಯಿತೆ ಹೇಳ ?

ಪದಗಳಿಗೆ ಬೇಕಿಷ್ಟು ಭಾವ,

ಭಾವಕ್ಕೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ರಾಗ

ಆಲೋಚನೆ ಮತ್ತು ಭಾವನೆ ಇವೆರಡೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನನ್ನು ಬಹು ದಿನಗಳಿಂದ ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಆಲೋಚನೆಯ ಬದಲು ಅನುಭವ ಎಂಬ ಪದವನ್ನೂ ಸೇರಿಸಬಹುದು. ಆಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ನಿರತವಾದಾಗ ಉಳಿದ ಎರಡೂ ಆಗದೆ ಇರಬಹುದೇ? ಇದು ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ರಚಿಸುವವರ ಸಮಸ್ಯೆಯಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಬದುಕಿನಲ್ಲೂ ಈ ಸವಾಲು ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಕೇವಲ ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯ ಹಂಗೂ ಇಲ್ಲದೆ ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವಲ್ಲ ಅದು ಮಾತ್ರ ನಿಜವೇ? ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ನನಗೂ ತಿಳಿಯದು. ಸಾಹಿತ್ಯವಿರಲಿ, ಮಾತಿರಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ವಾಸ್ತವದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವೋ ಮರುಸೃಷ್ಟಿಯೋ? ಓದುಗರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು ಈ ಚಚೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಬಹುದು.