ಸಂಪದ ಪುಟಗಳು - ಲೇಖಕರ ಹೆಸರು ಅಥವಾ ಐಡಿ ಬಳಸಿ ಹುಡುಕಿ

ಸಣ್ಣವನಿದ್ದಾಗಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೇಲಿ ನಾನು "ಮಲ್ಲಿಗೆ ಬುಟ್ಟಿ". ಚಿತ್ರದುರ್ಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಸ್ಕೂಲಿನ ಪಕ್ಕ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಧೂಳು ಸಿಡಿಸುವ ಕ್ವಾರಿ (ಕಲ್ಲು ಕೆತ್ತುವ ಫ್ಯಾಕ್ಟರಿ) ಇದ್ದದ್ದು ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಬೆನ್ನತ್ತಿದ ಬೇತಾಳವಾಗಿ ಹೋಯ್ತು. (ಚಿತ್ರದುರ್ಗವೇ ಧೂಳುಮಯ, ಇನ್ನು ಕ್ವಾರಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ಶಾಲೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಪೇಚಾಟ ಹೇಳಿತೀರದ್ದು. ಶಿವಮೊಗ್ಗ ರೋಡಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಶಾಲೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಬರೀ ಧೂಳೋ ಧೂಳು. ರೋಡಿನ ಆಚೆಗೆ ಇದ್ದ ಹೆಚ್ಚು ಧೂಳಿಲ್ಲದ ಆಟದ ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಕೂಡ ಹೋಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ - ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡದೆ ರಸ್ತೆ ದಾಟುತ್ತೇವೆಂದು "ಕೋಟೆ ಕಡೆಯಿಂದ ಚಿರತೆ ಬರುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಹೆದರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಸುತ್ತಲೂ ಕಲ್ಲು ಬಂಡೆಗಳ ಗುಡ್ಡಗಳೂ ಹಾಗೆಯೇ ಹೆದರಿಕೆ ತರಿಸುವಂತಿತ್ತು ಕೂಡ).

ಬ್ರಾಂಕೈಟಿಸ್ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ರೂ ಆಗ ಹೆಚ್ಚು ಹುಡುಗರಿಗಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗಿನಂತೆ ಏರೆಸಾಲ್ ಸ್ಪ್ರೇ ಕೂಡ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದಷ್ಟು ಧೂಳು ನುಸುಳಿದರೂ ೧೮ "ಆssಕ್ಷೀ" ಸುರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಬೇರೆ ಊರಿನ ಹೊಸ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರುವ ಸಮಯದೊತ್ತಿಗೆ ನಾನು ಬಹಳ 'sensitive' ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.

ಆ sensitivity ಇನ್ನೂ ಹೋಗಿಲ್ಲ. ಈಗಲೂ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಧೂಳಿದ್ದರೂ ಒಂದೆರಡು "ಆssಕ್ಷೀ" ಗ್ಯಾರಂಟಿ. ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್ ಒಂದ್ಸಾರಿ ಸುತ್ತು ಹೊಡೆದು ಬಂದ್ರೂ ಸಾಕು ಬೆಳಗಾಗೆದ್ದು ೨೦ "ಆssಕ್ಷೀ" ಬರದೇ ತೀರದು! ನೆಶ್ಯ ಕೂಡ ಬೇಡವಾದಷ್ಟು ಶೀನು. ವ್ಯಾಕ್ಯೂಮ್ ಕ್ಲೀನರ್ ಹಿಡಿದು ರೂಮು ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆಲ್ಲ *ತಡೆಯಲಾಗದಷ್ಟು* ನಗು. "ಹೋಗಿ ಅಮೇರಿಕದಲ್ಲಿ ಇದ್ದುಬಿಡು" ಎಂಬ ಹಾಸ್ಯ ಅಪ್ಪನದ್ದು. "ಅಮೇರಿಕದಲ್ಲಿ ಹೇಗಿದ್ದೀತು? ಅಲ್ಲಿ ಧೂಳಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೆ? ಹಾಳಾದ್ದವರು ನನಗೆ ವೀಸ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಿದ್ದರೆ ನಾನೇ ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ನೋಡಿಬಂದಿರುತ್ತಿದ್ದೆ" ಎಂಬೆಲ್ಲ ಆಲೋಚನೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಮನಸ್ಸು ಎತ್ತೆತ್ತಲೋ ತಿರುಗಾಡಿ ವಾಪಸ್ ವ್ಯಾಕ್ಯೂಮ್ ಬೇಗ ಮುಗಿಸಿ ಮುನ್ನಡೆಯುವಷ್ಟಕ್ಕೆ ಬಂದರಾಯಿತು -- ಅಂದಿನ ಆ ಸೀನು (sceneಉ ಮತ್ತು ಶೀನಿನ sceneಉ) ಮುಗಿದಂತೆ.

ನಿನ್ನವರೆಲ್ಲರ ಆರೈಕೆಯಲ್ಲಿ, ಬೇಕು-ಬೇಡಗಳಲ್ಲಿ,
ಎಲ್ಲರ ಭವಿಷ್ಯದ ಹೊಂಗನಸ ತುಂಬಿ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ,
ವಿಶ್ರಾಂತಿಯ ಹಂಗೂ ಇಲ್ಲದೆ ನೀ ಸತತ ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಿರಲು 
ಕರೆದು ಸುಮ್ಮನಾಗಲೇ ಬರಿಯ "ಹೆಂಡತಿ"ಯೆಂದು ನಿನ್ನ?
ಇಲ್ಲ, ನಿನಗೊಪ್ಪುವ ಹೆಸರು "ಗೃಹಲಕ್ಷ್ಮಿ" ಚಿನ್ನ!