ಸಂಪದ ಪುಟಗಳು - ಲೇಖಕರ ಹೆಸರು ಅಥವಾ ಐಡಿ ಬಳಸಿ ಹುಡುಕಿ

ಶೀರ್ಷಿಕೆ ನೋಡಿ ನೀವು ಹೌಹಾರಿರಲು ಸಾಕು.

ನಾಡಿನ ಬಹುತೇಕ ರಾಜ್ಯ ಹಾಗು ರಾಷ್ಟ್ರಮಟ್ಟದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಈ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಮುಖಪುಟದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವರದಿಗಾರರ ‘ಬೈಲೈನ್’ಗಳ ಸಮೇತ ಪ್ರಕಟಿಸಿ ಕ್ರಾಂತಿ ಮಾಡಿದ್ದವು. ‘ಬಾಲೇಹೊಸೂರಿನಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ನವಿಲುಗಳ ಮಾರಣಹೋಮ’; ‘ರೈತರ ವಿಷಮಿಶ್ರಿತ ಬೀಜಗಳಿಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರಪಕ್ಷಿಗಳ ಬಲಿ’; ‘ಪೀಕಿನ ಆಸೆಗಾಗಿ ನೂರಾರು ನವಿಲುಗಳ ಹತ್ಯೆ’; ಹೀಗೆಯೇ ತರಹೇವಾರಿ ಶೀರ್ಷಿಕೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಮಾಧ್ಯಮವೀರರು ಪೌರುಷ ಮೆರೆದು, ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ, ಜಿಲ್ಲಾಡಳಿತ, ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆ, ಪಾಪ ಬಾಲೇಹೊಸೂರಿನ ರೈತರು ಹಾಗು ಸಮುದಾಯದ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿಸಿದ್ದರು. ಅಕ್ಷರಶ: ಪತ್ರಿಕಾ ಧರ್ಮದ ಕಗ್ಗೋಲೆ. ಪತ್ರಿಕಾಕರ್ತರ ನೈತಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳ ನಿಚ್ಚಳ ಅಧ:ಪತನ.

(ನಗೆ ನಗಾರಿ ಸಂಶಯ-ಚೋದನಾ ಬ್ಯೂರೋ)

‘ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಬುದ್ಧಿವಂತರು ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಶೋಷಿತರಾದ ವರ್ಗದವರು. ಶೋಷಿತರಲ್ಲೇ ಆತ್ಯಂತ ಶೋಷಿತರೂ, ಅಸಂಘಟಿತರೂ ಆಗಿರುವಂಥವರು ಇವರು. ಮೇಲಾಗಿ ಇವರು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು. ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಸರಕಾರವನ್ನು ಅಭಿನಂದಿಸಬೇಕೆಂಬ ಅಂಶ ನನ್ನ ಇತ್ತೀಚಿನ ಸಂಶೋಧನೆಯಿಂದ ತಿಳಿದು ಬಂದಿದೆ’ ಎಂದು ಖ್ಯಾತ ಚಿಂತಕ, ದಾರ್ಶನಿಕ ಶ್ರೀಯುತ ಹಂಗ್ಯಾಕ ಹಾರುತಿಯವರು ನಮ್ಮ ವರದಿಗಾರನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಮೆದುಹತ್ತಿಯ ಹಾಸುಗಳಂತೆ ತೇಲುತಲಿರಲು ಮುಗಿಲ ಸಾಲು
ಝಗಮಗಿಸುತ್ತ ಸರಸರನೆ ಹರಿದಿರಲು ಕೋಲ್ಮಿಂಚು
ನೇಪಥ್ಯಕೆ ಸರಿದ ಉದಯರವಿ ಕಾದು ಕುಳಿತನಲ್ಲಿ
ಹನಿಮುತ್ತುಗಳ ಭೂಚುಂಬನ ನೋಡುವ ತವಕದಲ್ಲಿ

ಮೋಡಗಳೊಡಲಿನಿಂದ ಜಾರಿತು ಹನಿಯೊಂದು
ಧರೆಯಂಗಳದಿ ಏನಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿಯಲೆಂದು
ಹನಿಯ ಮನವ ಕಾಡುವ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ
ಭೂರಮೆಗೇಕಿಷ್ಟು ನೀರಿನಾಸೆ?!!!

"ನಾಳೆ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಇಂದೇ ಗೊತ್ತಾಗುವಂತಿದ್ದರೆ?" ಇದೊಂದು ಸರಳವಾದ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಆದರೆ ಉತ್ತರ ಮಾತ್ರ ಅಷ್ಟು ಸರಳವಾಗಿಲ್ಲ. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಪುಟಗಟ್ಟಲೆ ಬರೆಯಬಹುದು, ದಿನಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತನಾಡಬಹುದು, ಚರ್ಚಿಸಬಹುದು. ನಮಗ್ಯಾರಿಗೂ ನಾಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದ ಕಲ್ಪನೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.

ಇದು ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಘಟನೆ. ಈ ಘಟನೆ ಪದೇ ಪದೇ ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಪುಟಗಳ ನಡುವೆ ಸುಳಿದಾಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಅತ್ಯಂತ ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರ ಘಟನೆ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು.

ನನ್ನ ಹುಟ್ಟೂರು ಚಿತ್ರದುರ್ಗ. ನಾನು ಆಗ ಬಹುಶಃ ೩ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಇತ್ತು. ಬೇಸಿಗೆ ಬಂತೆಂದರೆ ಸಾಕು,ನನ್ನ ಮಾವನ ಮಕ್ಕಳಾದ ವಿನಯ ಮತ್ತು ಉದಯ ರೊಂದಿಗೆ ಬೆಳಗಿನಿಂದ ಸಂಜೆಯವರೆಗೂ ಆಟವಾಡುವುದೇ ಪರಿಪಾಠವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು.

ಒಂದು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಅಂದು ಏಕೋ ಇಬ್ಬರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ (ಅವರೆಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ದರು ಎಂದು ಇಂದಿಗೂ ನನಗೆ ಜ್ಞಾಪಕವಿಲ್ಲ). ಸರಿ. ಕೂತೆ,ನಿಂತೆ,ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದವರೆಲ್ಲರ ಜೊತೆಯಲ್ಲೂ ಮಾತನಾಡಿದೆ. ನನ್ನ ಅತ್ತೆ ಅಂದು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮಾಡಿದ ತಿಂಡಿ ಕೊಟ್ಟರು,ತಿಂದೆ. ಅವರಿಬ್ಬರು ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದವರೊಡನೆ ಅಷ್ಟು ಸಮಯ ಕಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಟಿ.ವಿ.ನೋಡೋಣ ಎಂದು ಕುಳಿತರೆ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಟಿ.ವಿ ತುಂಬಾ ನನ್ನ ಬೇಜಾರು ಇಮ್ಮಡಿಗೊಳಿಸುವಂತಹ ಘನಕಾರಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳೇ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಅವರು ಏಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಹಿಂದಿರುಗಲಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅಂದು ನನಗೆ ರುಚಿಸುವಂತಹದ್ದು ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ.

ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಗೆಳೆಯರು. ಸಿದ್ದು ಮತ್ತು ಅಭಿ. ಸಿದ್ದುಗೆ ಪಾನಿಪುರಿ ಎಂದರೆ ಬಲು ಇಷ್ಟ. ಹಾಗೆ ಅಭಿಗೆ ಗೋಬಿ ಮನ್ಚೂರಿ ಎಂದರೆ ಪ್ರಾಣ. ಇಬ್ಬರ ಮನೆಗಳು ಒಂದರಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಅವೆರಡಕ್ಕೂ ಹತ್ತಿರವಾಗುವಂತೆ ಒಂದು ಪಾರ್ಕ್ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಎರಡು ಗಾಡಿಗಳು. ಒಂದು ಪಾನಿಪುರಿ ಮತ್ತೊಂದು ಗೋಬಿ.