ಜಾಣೆಯಾಗಿರು ನನ್ನ ಮಲ್ಲಿಗೆ-ಭಾಗ ೨

ಹಿಂದಿನ ಭಾಗ http://www.sampada.net/article/17670
"ಶ್ವೇತಾ ನಂಗೆ ತಲೆ ನೋವ್ತಿದೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಮೃತಾಂಜನ ಹಚ್ತೀಯಾ, ಏನಾದ್ರೂ ಮಾತ್ರ್ ಇದ್ದರೆ ಕೊಡು"ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದುಅತ್ತೆ ಕೇಳಿದರು
ನಾನು ಎಚ್ಚರವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದೆರಾತ್ರಿ ಎರೆಡಾಗಿತ್ತು ಇನ್ನೂ ಸ್ಮಿತ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ ಅವಳು ಬರುವುದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಘಂಟೆ ಬಾಕಿ ಇದೆಅತ್ತೆಗೆ ಅಮೃತಾಂಜನ ಹಚ್ಚಿ ಮಾತ್ರೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಂದು ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಉರುಳಿದೆ
ಸ್ಮಿತಾಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಸದರ ನಿಜಕ್ಕೂ ಬಹಳ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು.ಪಿಯುಸಿ ಮುಗಿಸಿದ ತಕ್ಷಣ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಳಲ್ಲ .
ಮಗಳನ್ನು ಇಂಜಿನಿಯರ್ , ಅಥವ ಡಾಕ್ಟರ್ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ನನ್ನ ಬಯಕೆ ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿತ್ತು.
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಣದ ಕೊರತೆ ಇಲ್ಲ. ಕಡಿಮೆ ಅಂಕ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಹೆಚ್ಚು ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಸೇರಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಮಾತಿಗೆ ಎಗರಾಡಿದ್ದಳು
"ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಮೊದಲು ಪೈನಾಂಶಿಯಲ್ ಫ್ರೀಡಂ ಬೇಕು ಅದಿದ್ದ್ರೆ ಅವಳನ್ನ ಯಾರೂ ಕೇಳಲ್ಲ. ನಾನು ನಿಮ್ಹತ್ರ ದುಡ್ಡು ತಗೊಂಡು ಓದಿದರೆ ನೀವು ಹೇಳೋ ಹಾಗೆ ಕೇಳ್ಬೇಕಾಗುತ್ತೆನಾನೇನು ಓದದೆ ಇರಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಕರೆಸ್ಪಾಂಡೆನ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಓದ್ತೀನಿ."
"ಈಗ ನಿಂಗೆ ಹಣ ಕೊಡಲ್ಲ ಅಂತ ಯಾರು ಹೇಳಿದ್ದು ಸ್ಮಿತ. ನಿಂಗೆ ಎಷ್ಟು ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟು ತಗೋ ಆಸ್ತಿ ಎಲ್ಲಾ ನಿಂದೇ ಅಲ್ಲವೇ" ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ
"ಊಹೂ ಯಾವದೂ ನನ್ನದಲ್ಲ ಎಲ್ಲಾ ಅಜ್ಜಿದು ಅವಳ ಗಂಡ ಮಾಡಿಟ್ಟಿರೋದು. ನಿನ್ನದೂ ಅಂತಾನೂ ಏನು ಇಲ್ಲ ಅಪ್ಪ ಏನೂ ಆಸ್ತಿ ಮಾಡಿಲ್ಲ . ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಅಜ್ಜಿ ದುಡ್ಡಿನ ಮೇಲೆ ರಿಸ್ಟಿಕ್ಷನ್ ಮಾಡೋದು ನಂಗಿಷ್ಟ ಇಲ್ಲ"ಅವಳು ಹೇಳೋದು ಪೂರ್ಣ ಸುಳ್ಳೇನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ
ಅತ್ತೆಗೆ ದುಂದು ವೆಚ್ಚಮಾಡುವುದು ಹಿಡಿಸುತ್ತಿರುಲಿಲ್ಲನಂಗೇನು ಹಣದ ಅಗತ್ಯ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ ಸ್ಮಿತಾಗೆ ಬೇಕಿತ್ತು. ಓದಿಗೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದೆಮುಂದೆ ನೋಡದೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು
ಅವಳ ಮೇಕ್ ಅಪ್ ಖರ್ಚು ಜೊತೆಗೆ ಬರ್ತ್ ಡೇ ಗಿಫ್ಟ್ ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಹಣ ಕೊಡಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೈದೇ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದುದು. ಆಗೆಲ್ಲಾ ನನಗೂ ಕಸಿವಿಸಿಯಾದದ್ದುಂಟು.
ಮಹಿ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಎಂಬ ಅನಿಸಿಕೆಯೂ ಬರದಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ಕೊನೆಗೂ ಅತ್ತೆಯ ಹಾರಾಟ ಹಾಗು ನನ್ನ ತೊಳಲಾಟದ ನಡುವಲ್ಲಿಯೂ ಅವಳೇ ಗೆದ್ದಿದ್ದಳು
.ಯಾವುದೋ ಕಾಲ್ ಸೆಂಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಳು
ತಿಂಗಳಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ಸಾವಿರ ಮೊತ್ತ ಕಡಿಮೆಯದ್ದೇನು ಇರಲಿಲ್ಲಆದರೆ ನಮಗೆ ಹಿಡಿಸದಿದ್ದು ಅವಳ ಸಮಯ
ರಾತ್ರಿ ಶಿಫ್ಟನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದೆಂದರೆ ನಮಗ್ಯಾರಿಗೂ ಹಿಡಿಸಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಂಗಿ ತಮ್ಮ ಕೂಡ ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರು.ಇವಳ ವಾರಿಗೆಯ ಹುಡುಗಿಯರು ಇನ್ನೂ ಓದುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇವಳು ಮಾತ್ರ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಳು.ಇನ್ನೂ ಹತ್ತೊಂಬತ್ತು ವರ್ಷ .
ಅತ್ತೆಯ ಕೋಪವೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು

"ನೀನು ಕೊಟ್ಟ ಸದರ ಆವತ್ತು ಅವಳು ದೊಡ್ಡವಳಾದ ವಿಷಯ ಹೇಳದೆ ಇದ್ದಾಗಲೆ ಅವಳಿಗೆ ಬುದ್ದಿ ಹೇಳಿ ನಾಲ್ಕು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಈ ಮಟ್ಟಕ್ಕ್ತೆ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ"

ಅಜ್ಜಿ ಮೊಮ್ಮೊಗಳ ನಡುವಿನ ಕದನದಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣಾಗಿದ್ದೆ.

ಒಮ್ಮೆ ಅತ್ತೆ ಕೋಪಿಸಿಕೊಂಡು ತನ್ನ ತಮ್ಮನ ಮನೆ ಸೇರಿದ್ದರು.

ಆಗ ಅವರೆಲ್ಲಾ ಬಂದು ದೊಡ್ಡ ಪಂಚಾಯತಿ ನಡೆದು .ಸ್ಮಿತಾ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವುದಾಗಿ ಹೆದರಿಸಿದಾಗ ಎಲ್ಲಾ ಚುಪ್. ಇರುವಳೊಬ್ಬಳು ಅವಳೇನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಎಂಬ ಆತಂಕ.

ಇನ್ನೇನು ಅವಳು ಬರುವ ಹೊತ್ತು.

ಬಾಲ್ಕನಿಯ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ಹೊರಗೆ ನಿಂತೆ . ತಣ್ಣಗಿನ ಗಾಳಿ.

ಯಾವತ್ತಿನಂತೆ ಇವತ್ತು ಸುಮೋ ಬರಲಿಲ್ಲ ಬದಲಿಗೆ ಒಂದು ಕಾರು

ಕಾರಿನ ಗ್ಲಾಸ್ ಹಾಕಿದೆ ಮಂದವಾಗಿ ಒಳಗಿನ ದೃಶ್ಯ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಇದೇಕೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಇವಳು

ಏಕೋ ಸಂಶಯವಾಯ್ತು
ಕಾರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಎರೆಡೂ ದೇಹಗಳೂ ತಬ್ಬಿದ್ದು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ
ಆತಂಕದಿಂದ ಹೃದಯ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಬೇಡವೆಂದರೂ ನನ್ನ ಹಾಗು ಮಹಿಯ ಕ್ಷಣಗಳು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದವು.
ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಮಿತಾ ಕಾರಿನಿಂದ ಇಳಿದಳು. ಕೊಂಚ ದಣಿದವಳಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.
ಏಕೋ ಬಲಗಣ್ಣು ಅದಿರುತ್ತಿತ್ತು

ಕಾರಿನಲ್ಲಿದ್ದಾತನಿಗೆ ಬಾಯ್ ಹೇಳಿ
ಗೇಟ್ ತೆರೆದು ಒಳಗೆ ಬಂದಳು
ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದ ಸದ್ದಾದಾಗ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದೆ
"ಸ್ಮಿತಾ ಯಾರೆ ಅದು?"
"ಯಾರಮ್ಮ? "ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವಳಂತೆ ಕೇಳಿದಳು
"ನೀನು ಬಂದೆಯಲ್ಲ ಆ ಕಾರಲ್ಲಿದ್ದವನು ಯಾರು?"

"ಅದು ಕಂಪನಿ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ. ಇವತ್ತು ಸುಮೋ ಬರಲಿಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ...."
" ಮುಚ್ಚು ಬಾಯಿ ................." ನನ್ನ ದ್ವನಿ ನನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ ಏರಿತ್ತು. "ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ಬೇಡಾ ನಾನು ಎಲ್ಲಾ ನೋಡಿದೆ" ಅತ್ತೆ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಕಷ್ಟವಾಗಬಹುದು ಎನಿಸಿ ದ್ವನಿ ಅಡಗಿಸಿ ಕೇಳಿದೆ

ಸ್ಮಿತಾ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ.ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡವಳಂತೆ ನೆಲ ನೋಡಿದಳು
"ಯಾರೆ ಅದು .ನಿಜ ಹೇಳು ನಿನ್ನ ತಾಳಕ್ಕೆ ಕುಣಿದೂ ಕುಣಿದೂ ಸಾಕಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ನಿಜ ಹೇಳಲಿಲ್ಲಾಂದರೆ ನಾಳೆ ಇಂದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಲ್ಲ"

ಸ್ಮಿತಾ ನೆಲ ನೋಡುತ್ತಲೇ ಹೇಳಿದಳು

"ಅಮ್ಮ ಅವನು ನನ್ನ ಕಲೀಗ್. ರಾಕೇಶ್ ಅಂತ .ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ಫ್ಲೊರಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋದು. "
"ಅದಿರಲಿ . ನೀವಿಬ್ಬರೂ ಹೀಗೆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಬರೋದಂದ್ರೆ ಏನು ?
"ಅಮ್ಮ ನಂಗೆ ಅವನು ಇಷ್ಟ ಆದ ಅವನಿಗೆ ನಾನು ಇಷ್ಟಾ ಅದಕ್ಕೆ.................."
"ಇಷ್ಟ ಆದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಮನೇಲಿಹೇಳಿ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಇದೇನು ರಸ್ತೇಲೆಲಾ ನಿಮ್ಮ ರೋಮಾನ್ಸ್" ಮುಂದಿನ ವಿಷಯಾನಹೇಳೋಕೆ ಬಾಯಿ ಬರಲಿಲ್ಲ
"ಇಲ್ಲಾ ಮ ನಾನು ಈಗಲೆ ಮದುವೆಯಾಗೋ ಯೋಚನೆ ಇಲ್ಲಾಮ ಇನ್ನೂ ಮದುವೆಗೆ ಸಮಯ ಬಂದಿಲ್ಲ"
"ಮತ್ತೆ ತಬ್ಕೋಳೋಕೆ ಸಮಯ ಬಂತೇನೆ" ಬಾಯಿಯನ್ನುಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಾರದೆ ಹೋದೆ.
ಆಕೆ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ
"ನಾಳೆ ಮೊದಲು ಆ ಹುಡುಗನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾ ಮಾತಾಡ್ತೀನಿ ಯೋಗ್ಯ ಅಂತನ್ನಿಸಿದರೆ ಮುಂದೆ ನೋಡೋಣ"
"ಸಾರಿ ಅಮ್ಮ ಅವನು ಬರಲ್ಲ . ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಇನ್ನೂ ಮದುವೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಒಬ್ಬ ಯೋಗ್ಯಾನಾ ಅನ್ನೋದು ನಿರ್ಧರಿಸಬೇಕಾದವಳು ನಾನು ನೀನಲ್ಲ. " ನಿರ್ಭಯವಾಗಿ ನುಡಿದಳು
"ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನೀನು ಅವನ್ನ ಮೀಟ್ ಮಾಡೋದು ನಿಲ್ಲಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ"
"ಆಗಲ್ಲಾಮ್ಮ ಏನಮ್ಮ ಫಿಲಮ್ಸ್‌ನಲ್ಲ್ ಬರೋ ವಿಲನ್ಸ್ ಥರಾ ಮಾತಾಡ್ತೀಯಲ್ಲ ನೀನು." ಒಂದು ಚೂರು ಕಾಂಪ್ರಮೈಸ್ ಆಗುವ ರೀತಿಯೇ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ

"ಆಗಲ್ಲಾಂದೆ ಈ ಮನೆಲಿ ನಿಂಗೆ ಜಾಗ ಇಲ್ಲ" ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಆಕ್ರೋಶವೆಲ್ಲಾ ಒಂದೆ ಮಾತಲ್ಲಿ ಹೊರಗಡೆ ಬಂತು
"ಅಮ್ಮಾ ನನ್ನ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಕಳಿಸ್ತೀಯಾ?" ಕೂಡಲೆ ಕೇಳಿದಳು

"ಹೌದು ಸ್ಮಿತಾ ಇದು ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಸರಿರುವ ಮನೆ . ಇದನ್ನ ಹಾಳು ಮಾಡಿದರೆ ಸಹಿಸೋಕೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮಜ್ಜಿಗೆ ನೀನು ಮಾತಾಡಿದ ವಿಶ್ಯ ಕೇಳಿದರೆ ಎಷ್ಟು ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತಾರೋ"

"ಅಮ್ಮ ಐ ಅಮ್ ರಿಯಲ್ಲಿ ನಾಟ್ ವರೀಡ್ ಅಬೌಟ್ ಹರ್ ಹಾಗೆಯೇ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವ ಬಗ್ಗೆಯೂ ..ಆದರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗೋದು ಅಷ್ಟೊಂದು ಸುಲಭ ಅಲ್ಲಾಮಾ"

ದಂಗಾದೆ

"ಸ್ಮಿತಾ ನಿನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿದರೆ ನೀನು ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳೋಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ಇದೆ. ನಿಂಗ್ಯಾಕೆ ಬಂತು ಈ ಥರಾ ದುರ್ಬುದ್ದಿ . ಏನಂಥಾ ಹುಟ್ಟಿದ್ಯೆ ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೇಲಿ. ನಿಮ್ಮಪ್ಪ ಹೋದ ಹಾಗೆ ನಾನೂ ಹೋಗಿದ್ರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರ್ತಿತ್ತು" ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿ ಅಳತೊಡಗಿದೆ

"ಅಮ್ಮಾ ನೀನು ಇನ್ನೂ ಅದೇ ಹಳೇ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ಇದ್ದೀಯಾ . ಈಗ ನೋಡಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಮ್ಮದು. ನಾನು ಆರಿಸಿಕೊಂಡದ್ದು ಹಾದಿ ಸರಿ ಇಲ್ಲಾಂದರೆ ಅದರ ಫಲ ನನ್ನದೇ ಅಂತ ನೀನೆ ಹೇಳಿದ್ದೀಯಾ. ನಂಗೂ ಯಾಕೋ ಇಲ್ಲಿರಬೇಕು ಅಂತನ್ನಿಸ್ತಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಕಲ್ಪನೆ ಇಲ್ಲಿರೋ ಇಬ್ಬರೂ ಹೆಂಗಸರಿಗೂ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ನಾಳೇನೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ."

"ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ?" ಬಿಡಿ ಬಿಡಿಯಾಗಿ ನುಡಿದೆ

"ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇದೇ ಊರಲ್ಲಿ ಇರ್ತೀನಿ. ನಂಗೆ ನಿನ್ನ ನೋಡದೆ ಇರೋಕಾಗಲ್ಲಾಮ್ಮ"ಅವಳ ದನಿಯೂ ಗದ್ಗದಿತವಾಗಿತ್ತೇನೋ.

ನಾನೇಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಕಠಿಣಳಾಗ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ. ನನ್ನ ಕರುಳು ದೂರವಾಗುವ ಹಾಗೆ ನಾನೇಕೆ ಮಾತಾಡ್ತಿದೀನಿ.

"ಸ್ಮಿತಾ ಮತ್ತೊಂದು ಸಲ ಯೋಚಿಸು. ನಂಗೆ ನೀನಿರೋಳೆ ಒಬ್ಬಳು . ಈಗಲಾದರೂ ಒಪ್ಪು. ಆ ರಾಕೇಶ್ ಜೊತೆ ಹೋಗಲ್ಲ ಅಂತ"

ಸುಳ್ಳಾದರೂ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಒಪ್ಪಕೂಡದೆ? ಮನಸ್ಸು ಸುಳ್ಳನ್ನೂ ಒಪ್ಪಲು ಸಿದ್ದವಾಗಿತ್ತು

"ಅಮ್ಮಾ ನೀನೆ ನನ್ನ ನಿಲುವನ್ನು ಯಾಕೆ ಒಪ್ಪಕೂಡದು?ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣಿನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಯಾಕೆ ಯೋಚಿಸ್ತಿಲ್ಲ ನೀನು" ಪ್ರತಿ ಪ್ರಶ್ನೆ

"ಸ್ಮಿತಾ ನಿನ್ನದು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಅಲ್ಲ. ಸ್ವೇಛ್ಚೆ . ಹೆಣ್ಣು ತನ್ನ ಪರಿಮಿತಿ ತಾನು ಅರಿತುಕೊಂಡರೆ ಅವಳ ಬಾಳು ಸುಂದರ ಆಗಿರುತ್ತೆ. ಇಲ್ಲಾಂದರೆ ಬಾಳು ಬರಡಾಗುತ್ತೆ"

"ಅಮ್ಮಾ ನಂಗೆ ಲಕ್ಷ್ಮಣ ರೇಖೆ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಇಷ್ಟಕೆ ನಾವಿರೊ ಕಲ್ಪನೇನ ನೀನು ಸ್ವೇಚ್ಚೇ ಅಂತೀಯಾ ನಾನು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಅಂತೀನಿ. ಸರಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಮಾತು ಬೇಡ ಅಮ್ಮ . "

ಇನ್ನು ಮಾತು ಸಾಕೆನ್ನುವಂತೆ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದಳು.

ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಸಿದೆ. ಹೆಗಲಮೇಲೆ ಯಾರೋ ಕೈಇಟ್ಟಂತಾಯ್ತು. ತಲೆ ಎತ್ತಿದೆ. ಅತ್ತೆ ಅವರ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು, ನಿರಾಸೆ, ನೋವು ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿತ್ತು. ನನ್ನ ಜೊತೆ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತರು

ಅತ್ತೆಯ ಹೆಗಲಿಗೊರಗಿ ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಅಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ ಯಾವಾಗ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿತೋ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅತ್ತೆಯ ಕೈ ನನ್ನನ್ನು ನೇವರಿಸುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.

****************************************------------------------------***********************

ಇದೆಲ್ಲಾ ಆಗಿ ಈಗಾಗಲೆ ಎರೆಡು ವರ್ಷಗಳಾಗಿವೆ

ನನ್ನ ಸ್ಮಿತ ಮನೆಯ ಮುಂದಿನ ಬೀದಿಯಲ್ಲೇ ಇರುವ ಮನೆಯೊಂದನ್ನು ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಪಡೇದಿದ್ದಾಳೆ. ರಾಕೇಶನ ಜೊತೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. . ನನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ವಿಷಸ್ ಹೇಳಲು ಬರ್ತಾಳೆ. ನಾನು ಮಾತಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅತ್ತೆ ಬದಲಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಅಥವ ವಯಸಾದ ಮೇಲೆ ಮನಸ್ಸು ಮಾಗಿದೆ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.ಅತ್ತೆಯೇ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವು ಬಾರಿ ಅವಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೋ ಎಂದೂ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ನಾನೆ ಒಪ್ಪುತ್ತಿಲ್ಲ.ಈಗಾಗಲೆ ನೆರೆ ಹೊರೆಯವರೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡಿ ಸಾಕಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಸ್ಮಿತಾ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಹೊಡೆದೂ ಬಂದಿದ್ದ್ದಾನೆ. ತಂಗಿ ಬುದ್ದಿಯೂ ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ

ಸ್ಮಿತಾಳ ನಿಲುವಾಗಲಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಾಗಲಿ ಬದಲಾಗಲೆ ಇಲ್ಲ.

ಅವಳ ನಡತೆ ಸರಿ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಲಲು ನಾನು ಸಿದ್ದಳಿಲ್ಲ. ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ ಎಂಬ ಮಾತಿಗೆ ನಿಲುಕಲು ಅವಳು ಬದ್ದಳಿಲ್ಲ. ಅವಳ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಅವಳ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ. ನೆನಪುಗಳು ಹೊರ ಬಂದರೆಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ಕರಗ್ಗುತದೆಯೋ ಎಂಬ ಆತಂಕಕ್ಕೆ.

ಹೀಗಿರುವಾಗಲೆ ತಂಗಿಯ ಗೀತಾಳ ಫೋನ್ ಬಂತು. ಮೊಬೈಲ್ ಎತ್ತಿದೆ

"ಅಕ್ಕ ಗಾಯಿ ಮನೆಗೆ ವಾಪಸ್ ಬಂದಿದಾಳೆ" ದ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಆತಂಕ

ಗಾಯತ್ರಿ ಗೀತಾಳ ಮಗಳು . ಆರು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಅವಳ ಮದುವೆ ಅಮೇರಿಕಾದ ಗಂಡಿನ ಜೊತೆ ನಡೆದಿತ್ತು. ಅವನ ಜೊತೆಯೇ ಹೋದವಳು ಈಗ ಮತ್ತೇಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ . ಗೀತಾಳ ಮಾತು ಮುಂದುವರೆಯಿತು

"ಏನು ವಿಷಯ ಅಂದರೆ ಏನೂ ಹೇಳ್ತಾ ಇಲ್ಲ. ನೀವೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ನನ್ನ ಬಾಳು ಹಾಳ್ಮಾಡಿದ್ರಿ. ಈಗ ಸಾವೇ ನಂಗೆ ಗತಿ ಅಂತಿದಾಳೆ"

"ಏನು ವರದಕ್ಷಿಣೆ ವಿಷಯಾನಾ?"

"ವರದಕ್ಷಿಣೇ ಅಂತೂ ಅಲ್ಲಾಕ್ಕ . ಅವರೇ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಖರ್ಚೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ್ರು. ರಾಮಕೃಷ್ಣಾನು ಒಳ್ಳೆಯವನೇ ಒಂದೂ ದುರಭ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲ . ಆದರೂ ಇವಳ್ಯಾಕೆ ಬಂದಳು . ಅಂತ ತಿಳೀತಿಲ್ಲ. ನೀನಾದ್ರೂ ಬಾ ಆಕ್ಕ"

ರಾಮಕೃಷ್ಣಾ ಗಾಯಿಯ ಗಂಡ.

"ಆಯ್ತು ಕಣೇ ಈಗಲೆ ಬರ್ತೀನಿ"

ಅತ್ತೆಗೆ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದೆ ತಾವು ಬರುತ್ತೇವೆಂದರು. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಹೊತ್ತ ಕಾರ್ ಮುಂದೆ ಚಲಿಸಿತು.

ಹೊರಗಡೆಯೇ ಗೀತಾ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ತಮ್ಮ ಸುಧೀರನೂ ಬಂದಿದ್ದ

"ಏನಾಯ್ತೇ . "

"ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾಕ್ಕ ತುಂಬಾ ಬೇಜಾರಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇವರು ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಾದಿಕ್ಕೂ ನಾನೆ ಕಾರಣ ಅನ್ನೊಹಾಗೆ ಬಿಹೇವ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದಾರೆ. "

ಗೀತ ಗಂಡ ಹಾಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಸಿಡುಕು. ದುಡುಕು. ಹೆಣ್ಣೆಂದರೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೆ. ಗೀತಾ ಮದುವೆಯಾದಂದಿನಿಂದ ಅಂಥ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನೇನು ಕಂಡಿಲ್ಲ.

ನನ್ನ ಬಾಳಂತೂ ಹೀಗಾಯ್ತು ಎಂದರೆ ಗಂಡನಿದ್ದೂ ಇವಳೂ ಸುಖವಾಗೇನು ಇಲ್ಲ. ಇವಳ ಮಗಳು ಆರು ತಿಂಗಳಲ್ಲೇ ಹೀಗೇಕೆ ಆಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ

ರೂಮ್‌ನಲ್ಲೇ ಗಾಯಿತ್ರಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು

ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈನಲ್ಲಿ ಆಡಿದ ಮಗು. ಸ್ಮಿತಾಳ ನಡವಳಿಕೆಯಿಂದ ಗಾಯತ್ರಿ ನನಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಹೇಳಿದಂತೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರಮ್ಮ ನಿಗಿಂತ ನನ್ನನ್ನೆ ಹೆಚ್ಚು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು

ಇಂದು ಅಳುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮಗುವನ್ನು ಕಂಡ್ ಕೂಡಲೆ ಕರುಳು ಕಿವುಚಿದಂತಾಯ್ತು.

ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹೊರಗೆ ಕಳಿಸಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿದೆ

ಗಾಯಿತ್ರಿ ನನ್ನನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಅಳಲಾರಂಭ್ಸಿದಳು

ಅವಳು ಅಳುವಷ್ಟೂ ಹೊತ್ತು ಅಳಲಿ ಎಂದು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟೆ

(ಮುಂದಿನ ಭಾಗ http://www.sampada.net/article/17769)