ಮರೆವು..

ಇನ್ನ ಇದರ್ದಾ ಸಮಾನಾಂತರ ಹಾದಿಯೊಳಗ ಸಿಗೋ ಜನಾನೂ ಇದ್ದರ, ಅವರು ಹೆಂಗಪಾ ಅಂದ್ರ ತಾವು ವಿದೇಶಕ್ಕ ಹೊಂಟಾಗ,ತಮ್ಮ ಮದ್ವಿ ನಿಶ್ಚಯ ಆದಾಗ,ಮಗು ಹುಟ್ಟಿದಾಗ,ಮನೀ ಕಟ್ಟಿ ಗೃಹ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡ್ಬೇಕಾದಾವಾಗ, ಅಂದ್ರ ವಟ್ಟ ಖುಷಿ ಸುದ್ದಿ ಇದ್ದಾಗ ಅದನ್ನ ಹೇಳ್ಕೊಲ್ಲಿಕ್ಕೆ ಬೇಕಲ್ಲ ..ಇನ್ನ ತಾವು ಅತೀ ದು:ಖದಾಗ ಇದ್ದಾಗ,ಕಷ್ಟದಾಗ ಇದ್ದಾಗ ನಾ ನಿಂಗೆ ಸಿಗಲಾssರೆ.... ಅಂತ ಮರೆವು ಇವರನ್ನ ನೋಡಿ ಹಾಡ್ಕೋತಿರ್ತದಾ..

 

ಇನ್ನ ಮುಂದ ಬರೋವ್ರು "ಇಚ್ಛಾ ಮರೆವಿ" ಗಳು.ಅಂದ್ರ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಇಚ್ಛಾ ಬಲದಿಂದ ಮರೆಯುವವರು ಮತ್ತು ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮಿಲೆ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದಾವಾಗ  ಮರೆವಿನ ಕವಚ ಭೇದಿಸಿ ಇಣುಕು ಹಾಕಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಡ್ಯಾಡಿ ಹೊಗಾವ್ರು.ಎಷ್ಟೋ ದಿವ್ಸಾ ಯಾರ ಉಸಾಬರೀಗೂ ಹೋಗ್ದನಾ, ತಮ್ಮ ಪೂರ್ತೆಕ್ಕ ತಾವಿದ್ದು, ಜನರ ಮನಃ ಪಟಲದಿಂದ ಮರೆತವರಂತಾಗ್ಲಿಕತ್ತೆವಿ ಅಂತ ಅನಿಸಿದ್ ಕೂಡ್ಲೇನಾ, ಧಿಡಿಲ್ ಅಂತ ಕರೆ ಮಾಡಿ,ಇಲ್ಲಾ ಸಂದೇಶ ಕಳ್ಸಿ,ಅಥವಾ ಮನೀ ಒಳಗ ಎದುರು ಬಂದು ನಿಂತು " ಎನ್ರಿಪಾ ಮರತ್ರಿ ಏನು ನಮ್ಮನ್ನ ಅಂತ ದಬಾಯಿಸೋವ್ರು"ಇಂಥಾ ಮಂದಿ ಭಾರೀ ಕಿಲಾಡಿಗಳು ಅಥವಾ ಸಹಾಯ ಬೇಕಾದವಾಗ ಅಥವಾ ಜನ ನಮ್ಮನ್ನ ನಗಣ್ಯ ಮಾಡ್ಲಿಕತ್ತಾರ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಂಡು ನೆನಪು ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳವ್ರುದ್ದು ಮತ್ತೊಂದು ಗುಂಪು.. ಇವರನ್ನ ಸೋಗಲಾಡಿ ಮರೆವವರು ಅಂತ ಅನ್ನಬಹುದೇನೋ..

ಇಲ್ಲೇ ನಾವು ಇನ್ನೊಂದು ಗುಂಪು ಸೇರಿಸಬಹುದು,ಹೊಡ್ತ ಬಿದ್ದು,ಮಾನಸಿಕ ಆಘಾತ ಆಗಿ,ಅಥವಾ ಇನ್ಯಾದೋ ಕಾರಣಕ್ಕ ನೆನಪಿನ ಶಕ್ತಿ ಕಳ್ಕೊಂಡು
ಮರೆವಿನ ಛಾಯಾಛತ್ರದಲ್ಲಿ ಕೆಲದಿನ ಇಲ್ಲಾ ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಆಸರೆ ಪಡೆಯುವವರು. ಇದ ಗುಂಪನ್ಯಾಗನ.. ನಮ್ಮ ಘಜಿನಿ ಮತ್ತ ಹುಚ್ಚ ಇಬ್ರೂ ಬರ್ತಾರಾ..

ಇನ್ನ ಮರೆವಿನ ಪ್ರಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಅತೀ ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿ ಬೆಳೀಲಿಕತ್ತಾವ್ರು ಯಾರಪ್ಪ ಅಂದ್ರ, ಮರೆಯೋದು ಅನ್ನೋದನ್ನ ಒಂದು ರೀತಿ ಗೌರವ ಮತ್ತ ಪ್ರತಿಷ್ಥೆ ವಿಚಾರ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಂಡಾವ್ರುದ್ದು..!! ಹಾಂ ಖರೇನಾ..ಈಗೀಗ ಮರೆಯೋದು ಒಂದು ಪ್ರತಿಷ್ಥೆ ಮಾತೇ ಆಗೇದ.. ಮೊದಲನೇ ಗುಂಪಿನವರು ಇವರನ್ನ ನೋಡಿ ಅದೆಷ್ಟ್ ಸಂಕಟ ಪಡ್ತಿರ್ತಾರೋ ಏನೋ,ಪಾಪಾ..