ತಾತನವರ ನೆನಪು
ಅದೊಂದು ದಿನ, ತುಂಬ ಶೆಖೆ. ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಗೆಂದು ನಾವು ಅಜ್ಜಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆವು. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ರೆಡ್ ಆಕ್ಸೈಡ್ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಚಾಪೆ ಹಾಸಿದಳು ಅಕ್ಕ. ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಎಗರಿ ಚಕ್ಳಮಕ್ಳ ಹಾಕಿ ಕೂತು ಇನ್ನೇನು ಮಾಡುವುದು ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬರುವ ಮೊದಲೇ ಒಂದು ಗೊದ್ದ ಕಂಡಿತ್ತು. ನನಗೆ ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಅದನ್ನು ಬೆರಳುಗಳಲ್ಲೆತ್ತುಕೊಂದು ಚಾಪೆಯ ಮತ್ತೊಂದು ಬದಿಗೆ ಬಿಟ್ಟೆ. ಆ ಗೊದ್ದ ಮತ್ತೆ ತಾ ಬಂದ ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ವಾಪಸ್ಸು ಚಾಪೆ ಹತ್ತುತ್ತಾ ಬಂತು. ಇನ್ನೇನು ಚಾಪೆ ದಾಟಿ ಹೋಗುವುದಿತ್ತು, ಮತ್ತೆ ಹಿಡಿದು ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಗೆ ಬಿಟ್ಟೆ. ಗೊದ್ದ ತಾ ಬಂದ ದಾರಿಯನ್ನೇ ಹಿಡಿದು, ಚಲಬಿಡದ ತ್ರಿವಿಕ್ರಮನಂತೆ ಮುಂದೆ ನಡೆಯಿತು.
ನನ್ನ ಗಮನವೆಲ್ಲ ಆ ಗೊದ್ದದ ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಹೋಗಿತ್ತು. ಸುತ್ತಲಿನ ಜಗತ್ತಿನ ಪರಿವೆಯೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಅದನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನಾನು ಯಾರೋ ಗದರಿದ್ದು ಕೇಳಿ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದೆ.
ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನೋಡಿದಾಗ ನನಗೆ ನಂಬಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ತಾತನವರು ಎಂದೂ ಗದರಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲ.
"ಏಯ್, ಗೊದ್ದಕ್ಕೆ ಯಾಕೋ ಸುಮ್ಮನೆ ಹಿಂಸೆ ಕೊಡುತ್ತೀಯ? ಅದರ ಪಾಡಿಗೆ ಬಿಡು ಅದನ್ನು" ಎಂದು ನನ್ನ ಆಟ ನೋಡಿ ಗದರಿದ್ದರು ತಾತ. ಅವರು ಗದರಿದ್ದ ದನಿ ಅಪ್ಪನಂತೆ ಬಿರುಸಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ತೀರ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೂಡ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದ್ಯಾಕೋ ಅದರ ಹರಿತ ಮೊನಚಾಗಿತ್ತು. ಅಪ್ಪ ಗದರಿದರೂ ಜಗ್ಗದ ನನಗೆ ಅಳು ಬರುವಂತಾಗಿತ್ತು ಆ ದಿನ.
- Read more about ತಾತನವರ ನೆನಪು
- 17 comments
- Log in or register to post comments