ಸ್ಪರ್ಶ.......ಸ್ಪರ್ಶ

ಸ್ಪರ್ಶ

ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ “ಸುಯ್” ಎಂದು ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ ನಿನ್ನ ಮೈ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಮತೆ ಮುಗುಳು ನಗುತ್ತೀಯ. ನಿನ್ನ ಮುಂಗುರುಳು ಮೇಲೆತ್ತುತ್ತೀಯ. ನಿನ್ನ ಅಂದದ ಮೊಗ ನಾಚಿ ನೀರಾಗುತ್ತದೆ. ನೀರಲಿ ಮೀನಾಗಿ ಓಡಾಡುತ್ತದೆ. ಈಜಾಡುತ್ತದೆ. ದಡಕ್ಕೆದ್ದು ಬಂದು ಗಾಳಿಯಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತೀಯ. ಘಮಿಸುತ್ತಾ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮೊಗ್ಗಾಗಿ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತೀಯ. ಮೊಗ್ಗನ್ನು ಚಿವುಟಲು ಹಸಿಕಂದನಿಗೂ ಮನಸ್ಸಾಗದು. ಹೂವಾಗಿ ಅರಳಿ ನೆಲಕ್ಕುರುಳುತ್ತೀಯ. ನೆನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳಲು ಬರುತ್ತೇನೆ. ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಆಗಸಕ್ಕೆ ಹಾರುತ್ತೀಯ. ರೆಕ್ಕೆ ಬಡಿಯುತ್ತೀಯ. ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಹಾಡಿ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತೀಯ.
ಹಾಡಿಹಾಡಿ ಹಾರಿಹಾರಿ ಮಾವಿನ ಮರದಿ ಕೂರುತ್ತೀಯ. ಮರ ನಿನಗೆ ಸಿಹಿ ಹಣ್ಣು ಕೊಡುತ್ತದೆ. ತಿಂದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸಿಹಿಯಾಗುತ್ತೀಯ. ಇರುವೆಗಳು ನಿನ್ನ್ನ್ನು ಮುತ್ತಲು ಬರುತ್ತವೆ. ಗಾಳಿ “ಭರ್ರನೆ” ಬೀಸಿ ಇರುವೆಗಳು ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತವೆ ನೆಲಕೆ. ಮತ್ತೆ ಹಾರುತ್ತೀಯ. ಹಾರಿ ಹಾರಿ ಮೋಡದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತೀಯ. ಮಳೆಯಾಗಿ ಹನಿಯುತ್ತೀಯ. ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ತಫ್ಪು ನೀಡುತ್ತೀಯ. ಹನಿದು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುತ್ತೀಯ.

ಸಂಜೆಗತ್ತಲು ಕವೆಯುವ ಹೊತ್ತು...... ತಣ್ಣನೆಯ ಗಾಳಿಯೊಳಗೆ ಮತ್ತೆ ಒಂದಾಗಿದ್ದೀಯ. ಪೂರಾ ಕತ್ತಲು ಕವೆದಿದೆ. ಗಾಳಿಯು ಹಾಗೇ ತೇಲಿ ತೇಲಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಪೂರ್ಣಚಂದಿರ ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಜೊತೆ ಕಿಲಕಿಲನೆ ನಗುತ್ತೀಯ. ಅವನ ಜೊತೆಗಿರುವ ಕೋಟಿ ಕೋಟಿ ತಾರೆಗಳೊಂದಿಗೆ ನೀನೂ ಸಹ ಒಂದಾಗುತ್ತೀಯ. ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಖುಷಿ ನೀಡುತ್ತೀಯ. ಪುಟ ಮಕ್ಕಳ ಕೈಲಿ “ಹೊಳೆವ ಹೊಳೆವ ನಕ್ಷತ್ರವೋ....” ಹಾಡಿಸುತ್ತೀಯ.

ನನ್ನೆರಡೂ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಚಾಚಿ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಬರುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ನನ್ನೆದೆಯ ಬಾಂದಳದಿ ಕರಗುತ್ತೀಯ. ಕರಗಿ ತುಟಿಗೊಂದು ಮುತ್ತು ನೀಡಿತ್ತೀಯ. ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಮಳೆಹನಿಯಾಗಿ ಬೀಳುತ್ತೀಯ. ಕಣ್ಗಳೆರಡನ್ನೂ ಮೆಲ್ಲನೆ ತೆರೆಯುತ್ತೇನೆ. ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನಾಚುತ್ತೀಯ. ಹಾಗೇ ಕರಗಿ ಕನಸಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತೀಯ. ಬೆಳಗಾಗುತ್ತದೆ. ಇರುಳಾಗುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಕನಸಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತೀಯ. ಮುಚ್ಚಿದ ಕಂಗಳ ತೆರೆಯಲು ಬಿಡದೆ ಕಾಡುತ್ತೀಯ. ಕನಸಾಗೇ ಬೀಳುತ್ತೀಯ........

೨ ಫೆಬ್ರುವರಿ ೨೦೦೬, ಜೆ.ಪಿ.ನಗರ, ಕೆಫೆ ಕಾಫಿಡೇ, ಸಂಜೆ ೬-೩೦