ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ನುಡಿ - 130

‘ಅಂಬಿಕಾತನಯದತ್ತ’ ದ.ರಾ.ಬೇಂದ್ರೆಯವರ ಕವನದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸಿದಾಗ ಸತ್ಯಾಂಶಗಳ ಸಾರವನ್ನು ನಾವು ಕಾಣಬಹುದು. ಅಜ್ಜಿಯ ಆಸರೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು, ಬಡತನದ ಬದುಕನ್ನೇ ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಂಡವರು. ಹುಟ್ಟಿದ ಮನುಷ್ಯ ತಿಂದುಂಡು ನಲಿದರೆ ಸಾಕೇ? ಅದರಾಚೆಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಇಣುಕಬಾರದೇ? ಇದು ಅವರ ಧೋರಣೆ, ನಮಗೆಲ್ಲ ಈ ಮಾತು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವಾಗಬಹುದಲ್ಲವೇ? ಬರಿಯ ಜೀವನ ಸಾಧನೆಯಲ್ಲ. ಸಮಾಜಮುಖಿಯಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಸಾಧಿಸಿರೆಂದ ಸಾಧನಕೇರಿಯ ಸಾಧಕರು. ‘ಹತ್ತರೊಟ್ಟಿಗೆ ಹನ್ನೊಂದಾಗದಿರಿ’  ಸದಾ ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ ತಮಾಷೆಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಅನಿಸಿಕೆ. ಎಲ್ಲಿ ಯದ್ವತದ್ವಾ ಹುರುಳಿಲ್ಲದ ಆಡಳಿತವಾಗಲಿ, ಚಿಂತನೆಗಳಾಗಲಿ ಇರುವುದೋ ಅಲ್ಲಿಯ ಹಾದಿ ಸುಗಮವಲ್ಲ ಎಂದವರು.

*ಎನ್ನ ಪಾಡೆನಗಿರಲಿ ಅದರ ಹಾಡನ್ನಷ್ಟೆ ನೀಡುವೆನು ರಸಿಕ ನಿನಗೆ*

*ಕಲ್ಲು ಸಕ್ಕರೆಯಂಥ ನಿನ್ನೆದೆಯು ಕರಗಿದರೆ*

*ಅದರ ಸವಿಯನ್ನಷ್ಟೆ ಉಣಿಸು ನನಗೆ*

ಕನಸು ಕಾಣುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಸಹಜ. ಆದರೆ ಕಂಡ ಕನಸೆಲ್ಲ ನನಸಾದರೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಹಿಡಿದಿಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಎಂತಹ ಕಠಿಣ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೂ ಎದೆಗುಂದಬಾರದು, ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಬಾರದು, ಬೆನ್ನು ತಿರುಗಿಸಬಾರದು.’ಕಷ್ಟಗಳು ಮನುಜರಿಗಲ್ಲದೆ ಮರಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆಯೇ?’ ಗಿಡಮರಗಳನ್ನು ಕಡಿದಷ್ಟು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರುತ್ತವೆ, ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತವೆ, ಇದೇ ಮನುಕುಲಕ್ಕೊಂದು ಪಾಠ. ಕಷ್ಟ ಆಯಿತೆಂದು ‌ಸೋಲುವುದಲ್ಲ, ಮರಳಿ ಯತ್ನವ ಮಾಡಬೇಕು. ಒಮ್ಮೆ ಸೋತರೇನಾಯಿತು? ನಂತರ ಗೆಲುವು ಸಿಗಬಹುದೆಂಬ ಆಶಾವಾದಿಗಳು ನಾವಾಗಬೇಕು.

ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸ್ವಯಂ ಬೆಳಗಬೇಕು. ಒಂದು ಹಂತದವರೆಗೂ ಇತರರ ಸಹಕಾರ, ಆಮೇಲೆ ನಮ್ಮದೇ ಕೈಬಾಯಿ. ದ.ರಾ.ಬೇಂದ್ರೆಯವರ ಒಂದೊಂದು ನುಡಿಗಳೂ ಹೊನ್ನುಡಿಗಳೆನ್ನಬಹುದು.

ಓರ್ವ ಹೆಣ್ಣು ಮಗಳನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಮೊದಲು ಕಣ್ಣೆದುರು ಬರಬೇಕಾದ್ದು ನಮ್ಮನ್ನು ಹೊತ್ತು ಹೆತ್ತು ಭೂಮಿಯ ಬೆಳಕು ತೋರಿಸಿದ ತಾಯಿ. ಒಡಹುಟ್ಟಿದ ಅಕ್ಕ ತಂಗಿಯರು. ಈ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆ ನಾವೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಷ್ಟೆ. ೧೦೦ರ ಮುದುಕಿಯಿಂದ  ಹಾಲುಗಲ್ಲದ ಹಸುಗೂಸನ್ನು ಸಹ ಬಿಡದ ಪೈಶಾಚಿಕರು ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ನಡುವೆ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ತಲೆತಗ್ಗಿಸುವ ಹೇಯ ಕೃತ್ಯವಲ್ಲವೇ? ಅವರೆಲ್ಲ ಹಸಿವಿಗೆ ಅನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೇನಾದರೂ ತಿನ್ನುತ್ತಾರೋ ಏನೋ ಅನ್ನಿಸುವುದಿದೆ.

‘ಜೀವ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಧರ್ಮ’ ದೊಡ್ಡದು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಕರೆಗಂಟೆಯಿದು. ಧರ್ಮದಾಚೆ ಇಣುಕುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ. ‘ತನ್ನ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಏನಿದೆಯೋ ಅದನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೋಡು, ಬೇರೆಯವರ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ಎಂಬ ಆಸಕ್ತಿ, ಕುತೂಹಲ ಎರಡೂ ಬೇಡ. ಅದು ಇದೆಯೋ ನಿನ್ನ ಬದುಕು ಮೂರಾಬಟ್ಟೆ ನೋಡು’ ಎಚ್ಚರಿಸಿದರು. ಆದರೆ ನಾವುಗಳು ಅದೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ.

ಭಾವನೆ, ಭಾವಗಳ ತೋಟ ಬೇಂದ್ರೆ ಅಜ್ಜ ಅವರಿಗೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಂತೆ. ಅವರ ಸಾಕಷ್ಟು ರಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯಸತ್ಯದ ವಿಚಾರಗಳು, ಕಲ್ಪನಾಲೋಕದ ವಿಹಾರಗಳೂ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಕವನ, ಕಾವ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಭಾವನೆಗಳ ರಸದೂಟ ನೀಡಬೇಕು. ಓದುಗನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗುವಂತಿರಬೇಕು ನಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂದರು ಅದೇ ರೀತಿ ನಡೆದುಕೊಂಡರು.

ಹೂವೊಂದು ಅರಳಿ ಪರಿಮಳವ ಬೀರಿ ಸಂಜೆ ಬಿದ್ದು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ಸಾರ್ಥಕತೆ ದೇವರ ಗುಡಿಯೋ, ಹೆಂಗಳೆಯರ ಮುಡಿಯೋ ಅಲ್ಲ ನೋಡುಗನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಬ್ಬವೋ ಈ ರೀತಿ ಬಾಳಿನ ಸಾರ್ಥಕ್ಯವನ್ನು ಕಾಣುವುದು ಮನುಷ್ಯಧರ್ಮ. ಪ್ರಕೃತಿಯಿಂದ ಪಾಠ ಕಲಿಯೋಣವೆಂದರು.

ಸ್ನೇಹವೆಂಬ ಬಂಧವನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿಸಿ, ಹೊಸ ಸ್ನೇಹ ಬೆಸೆಯಬೇಕು. ಯಾರಲ್ಲೂ ಹೇಳದ ಎಷ್ಟೋ ಗುಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಸ್ನೇಹಿತರಲ್ಲಿ ಹೇಳ್ತೇವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಗೆಳೆಯರ ಬಳಗ ಅಮೂಲ್ಯವಾದುದು, ಇನ್ನಷ್ಟೂ ಗಾಢವಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಯಾರು ಕೈಬಿಟ್ಟರೂ ಗೆಳೆಯ ಕೈಬಿಡಲಾರ ನೆನಪಿರಲೆಂದ ಅವರ ನುಡಿ ನಿತ್ಯಸತ್ಯ.ಮಾತುಗಳು ಮಂತ್ರವಾಗಿ ಜೀವನ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಆಡುವ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿ ಇರುವಂತಿರಬೇಕು.ಅವರ ಮಾತುಗಳ ಒಂದಂಶವಾದರೂ ನಾವು ಬದುಕಿನ ಹಾದಿಯಲಿ ಅಳವಡಿಸಿದರೆ ಅದೇ ನಾವು ಸಲ್ಲಿಸುವ ಗೌರವ.

-ರತ್ನಾ ಕೆ.ಭಟ್ ತಲಂಜೇರಿ

(ಸಂಗ್ರಹ: ವಿವಿಧ ಮೂಲಗಳಿಂದ)

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ತಾಣ