ನಾನು ಡಚಾವು-ಭಾಗ ೨

ಮಂಚಗಳ ಮೇಲೆ ಹಾಸಲು ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಒಂದು ಬಟ್ಟೆ.ಹೊದೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಉಣ್ಣೆಯ ಹೊದಿಕೆಗಳಿದ್ದವು.ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಮುಂಜಾನೆ ಒಂದು ಘಂಟೆಯ ಸಮಯಾವಕಾಶದಲ್ಲಿ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಸಮವಾಗಿ ಹೊಂದಿಸಿಟ್ಟು.ಕೋಣೆಯ ನೆಲಗಳು,ಶೌಚ ,ಸ್ನಾನ ಗೃಹಗಳು ಫಳಫಳನೇ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿರಬೇಕು.ಶೌಚಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ತುಂಬಾ ಹೇಸಿಗೆ ಬರಿಸುವಂಥದ್ದಿದ್ದವು.ಮೊದ ಮೊದಲಿಗೆ ಹೇಸಿಗೆ ಅನಿಸಿದರೂ ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಾದ್ದರಿಂದ ಅನ್ಯ ಮಾರ್ಗಗಳಿರಲಿಲ್ಲ..ಸ್ನಾನಗೃಹದಲ್ಲಿ ಎರಡು ಕಾರಂಜಿಗಳಿದ್ದವು ಅವುಗಳಿಂದಲೇ ಶಾವರ್ ಬಾಥ್.ಮುಂಜಾನೆ ಸುಮಾರು ಒಂದು ಘಂಟೆಯ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಎರಡೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಮುಗಿಯಲೇಬೇಕು.ಮೊದಲಿಗೆ ೨೦೦ ಕೈದಿಗಳು ಇರಲೆಂದು ಕಟ್ಟಲಾದ ಈ ಬರಾಕುಗಳು ಮಹಾಯುಧ್ಧದ ವೇಳೆಗೆ ೨೦೦೦ ವರೆಗೆ ಮುಟ್ಟಿತು.

ಈ ಬರಾಕುಗಳ ಕೈದಿಗಳ ಪಾದೆಂದರೆ ನಾಯಿ ಪಾಡು. ವೈದ್ಯರ ಸಹಾಯ ಸರಿಯಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಔಷಧಗಳು ಇದ್ದರೂ ಅವು ಅನುಪಯುಕ್ತ ಎನಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.ಕೈದಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷತೆಯೂ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.ಆದರೆ,ಎಂಥದ್ದೇ ದೈಹಿಕ ತೊಂದರೆ ಇದ್ದರೂ,ಆರಾಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು,ದಿನದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕವಾಗಿರಬೇಕು.ಆಲಸ್ಯವೆಂಬ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಆಸ್ಪದವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಆಲಸ್ಯ ಉಗ್ರ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತಿತ್ತು..

ಮುಂದುವರೆಯುವುದು..