ನಿಲ್ಲಿಸು ವನಮಾಲೀ, ನಿನ್ನ ಮುರಳಿಯಾ,
ಬರಹ
ನಿಲ್ಲಿಸು ವನಮಾಲೀ, ನಿನ್ನ ಮುರಳಿಯಾ,
ಕೊಳಲ ಉಲಿಯ ಕೇಳಿದರೆ-
ಎದೆಯದುರಿ ದ್ರವಿಸುವುದು,
ವಿರಹದುರಿ ಲೌಕಿಕವ
ಚಣಕಾಲ ಮರೆಸುವುದು,
ಲೋಕ ನಿಂದೆಗೆ ಹೆದರಿ
ಹುದುಗಿದ್ದ ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲ
ಅಲೆಯಂತೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿ
ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲೇ ನೆನೆಯುವವು,
ಮಿಲನೋತ್ಸವದ ಮತ್ತಲ್ಲಿ
ಚಿತ್ತ ಉನ್ಮತ್ತವಾಗುವುದು.
ನಿಲ್ಲಿಸು ವನಮಾಲೀ, ನಿನ್ನ ಮುರಳಿಯಾ, , ,
ಭಾವರಾಗದ ಬಯಕೆ
ಸ್ಮೃತಿ ಪಟಲವಾಳುವುದು
ಗಾನಗಂಗೆಯಲಿ ಮಿಂದು
ಭವವನ್ನು ಜರಿಯುವುದು.
ನುಡಿಸಿ ಕೊಳಲನು ಹೀಗೆ;
ಈ ಇಹವ ಮುರಿಯದಿರು,
ಮುಳುಗದಿರಲೀ ಅಂಕೆಶಂಕೆಗಳ ಸಂಸಾರ ನೌಕೆ
ಇರಲಿ ಬಿಡು, ಈ ಭವದ ಬದುಕು ಸಾಕೆನಗೆ,
ಇರದಿದ್ದರೂ ಬಂದು ಕೂಡುವನು ನೀನು,
ನಿಲ್ಲಿಸೋ ವನಮಾಲಿ, ಕೊಳಲ ರಾಗವಾ,
ತಡೆಯಲಾರೆನು ನಾನು ಮನದ ಕ್ಲೇಶವಾ!
******