ಭಯದ ನಾವಿಕ ಮತ್ತು ಕಮನ ಕನ್ನಿಕೆ ಎಂಬ ಎರಡು ಕವನಗಳು

(ಮಾತ್ರಾ ಚೌಪದಿ)

ಢಾವಣಿಯ ಮಾರುತದಿ ಭಯದಲ್ಲಿ ನಡುಗಿ

ನಾವಿಕನು ಹೊರಟಿಹನು ಕಡಲಲ್ಲಿ ತಾನು

ಹಾವನ್ನು ನೋಡಿದಂತೆಯೆ ತಾ ಭಯದಲಿ

ಭಾವಿಸುತ ನಿಂತಿರಲು ಮಾರುತದ ಹಾದಿ||

ರಭಸದಲಿ ತೆರೆಯುಕ್ಕಿ ಭೋರ್ಗರೆದು ಬಂತು

ನಭದಲ್ಲಿ ತಾರೆಯದು ಹರ್ಷದಲಿ ನಿಂತು

ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ ರಾಯನಾ ಠೀವಿ

ಶುಭವಲ್ಲ ನನಗಿಂದು ಮಾರುತದ ಪಥವು||

ನಡುಗುತ್ತ ನಿಂತಿಹನು ಕಳವಳದ ಮನದಿ

ಗುಡುಗೊಂದು ಬಾನಿನಲಿ ಗಡಗಡವೆನುತಲಿ

ತಡಮಾಡದೆಯೆ ಹೊರಟಿಹನು  ಜೋರಿನಲ್ಲಿ

ಸಿಡಿಲ ಹೊಡೆತವು ಬಡಿದು ನಾವಿಕನಡಗಿಗೆ||

ನುತಿಸಿದನು ಮೊರೆಯಿಟ್ಟು ದೇವನನು ಚಣದಿ

ಹತನಾಗಿ ಹೋಗುವೆನು ಕಡಲಲ್ಲಿ ನಾನು

ಸುತನನ್ನು ಕೈಹಿಡಿದು ಕಾಪಾಡುಯೆಂದ

ರಥವೇರಿ ಗಗನದಲಿ ದೇವ ತಾ ಬಂದ||

ಕೂಡದಿರು ಚಿಂತಿಸುತ ನೌಕೆಯಲಿ ನೀನು

ಮಾಡದಿರು ದಡವನ್ನು ತಲುಪುವಾ ಚಿಂತೆ

ನೋಡುತಲೆದುರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣುತಿದೆ ದಡವು

ಬಾಡಿರುವ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಹಾಸವದು ಮೂಡಿ||

ತೋಷದಲಿ ನಲಿದಿಹನು ನಾವಿಕನು ಮನದಿ

ಪೋಷಕನ ನೆನೆಯುತ್ತ ಮನದಲ್ಲಿ ಮುದದಿ

ಬೇಸರವಿಲದೆ ತಲುಪಿ ಕುಣಿಯುತ್ತ ದಡದಿ

ಮೋಸಮಾಡದ ಭಕುತಿ ದೇವನಾ ಹಾದಿ||

*** 

*ಕಮನ ಕನ್ನಿಕೆ( ಭಾ ಷ)*
 

ಕಮನ ಕನ್ನಿಕೆ ತಾನು ಹೋದಳು

ನಮನ ಸಲಿಸಲು ಮಿತ್ರರೊಂದಿಗೆ

ಗಮನವಿಡುತಲಿ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತುತ ಕಣ್ಣು

ಹಾಯಿಸಿದ|

ವಿಮಲ ಮನಸಿನ ಕಮನ ಕನ್ನಿಕೆ

ಕಮಲ ಲೋಚನ ಭಾವ ದೀಪಿಕೆ

ಶಮನ ಮಾಡಲು ಹೃದಯದೊಲವಿನ ರಾಣಿಯಾಗಿರಲು||

ಇನ್ನು ಬಿಡದೆಯೆ ಪಡೆದೆ ತೀರುವೆ

ನನ್ನ ಹೃದಯದ ರಾಣಿಯಾಗಿಸಿ

ರನ್ನದಂತೆಯೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಕನಸ

ಲೋಕದಲಿ|

ಚಿನ್ನ ನಿನ್ನಲಿ ಮನಸನಿಟ್ಟೆನು

ಮೊನ್ನೆ ತಾನೆಯೆ ನೋಡಿ ಬಿಟ್ಟೆನು

ನಿನ್ನೆಯಿಂದಲಿ ನನ್ನಕಣ್ಣಲಿ ನಿದಿರೆ

ಬರದಂತೆ||

ಒಲ್ಲೆಯನ್ನದೆ ಬಯಸಿ ಬರುತಲಿ

ನಲ್ಲೆನಿನ್ನನು ಮದುವೆಯಾಗುವೆ

ನಲ್ಲನಾಗಿಯೆ ನಿನ್ನ ಬಯಕೆಯ ಕೇಳಿ

ವರಿಸುವೆನು|

ಕಲ್ಲ ಹೃದಯವು ಕರಗಿ ಹೋಗಿದೆ

ಬಿಲ್ಲ ತೆರದಲಿ ಬಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ

ಚೆಲ್ಲಿ ನಗೆಯನು ತೋರಿ ಮೊಗದಲಿ ವಧುವು ನೀನಾಗಿ||

ಕಮನ- ಚೆಲುವಾದ

*ಶಂಕರಾನಂದ ಹೆಬ್ಬಾಳ*