ವಿಚಿತ್ರ
ಕವನ
ದುಖಃದುಮ್ಮಾನಗಳ ಬಣವೆಯನೊಟ್ಟಿ ಕಡುಕಷ್ಟ ಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳ
ಕೂಪದಲಿ ದೂಕುವೆ ನರಕ ಯಾತನೆಯ ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಎದೆಯ ಸೀಳುವೆ
ಸಾಲದೆಂಬಂತೆ ಪ್ರೀತಿಯನು ಸೃಜಿಸಿ ಹೃದಯಗಳ ಬೆಸೆಯುವೆ
ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವ ಕೊಟ್ಟಿರುವೆ
ಭಯ ಭಾವ ಮೋಹದಲಿ ಸೆಳೆತವನಿಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿಯ
ಗಟ್ಟಿತನವ ಪರೀಕ್ಷಿಸುವ ತೆವಲಿನಲಿ
ಬೆಂಕಿಯುಗುಳುವ ಕೆನ್ನಾಲಿಗೆಯ ಬಿಟ್ಟಿರುವೆ
ನೋವ ನಲಿವನಳತೆಗೋಲಾಗಿ ಮನಸ ಕೊಟ್ಟು
ಹಸಿವಿನುಡುಗೆಯನು ಹೊದಿಸಿಹೆ ಕರುಳಿನಲಿ
ಕರುಳಬಳ್ಳಿಯ ಬಿಳಿಲುಗಳನಿಳಿಬಿಟ್ಟು ಅಗಲಿಕೆಯ ಕಿಚ್ಚು ಹಚ್ಚುವೆ
ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಕುಣಿಸುವೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳಿಸುವೆ
ಕರುಳ ಕುಡಿಗಳ ಬಿಚ್ಚಿಬಿಚ್ಚಿ ಹುಚ್ಚನಂತೆಸೆವೆ
ಇವೆಲ್ಲದಕು ಸಿಕ್ಕಿ ಹೃದಯ ಬೆಚ್ಚಬಹುದೆಂದು ಎದೆಯ
ಗೂಡಿನಾಳಕಿಳಿಸಿಹೆ ನೋವಿನಾ ಬೇಗೆಯಲಿ ಬೆಂದು ಹೋಗದಿರಲೆಂದು
ಬಿಸಿಯುಸಿರ ತಿದಿಯನೊತ್ತುವೆ ಬಿಸಿಯುಸಿರ ಬೇಗೆಯಲಿ
ಬಸವಳಿಯದಿರಲೆಂದು ಕಂಬನಿಯ ಮಿಡಿಸಿ ಕಣ್ಣೀರ
ಕಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿರುವೆ ಕಣ್ಣೀರು ಹೆಚ್ಚಿ ಕಟ್ಟೆಯೊಡೆಯದಿರಲೆಂದು ಮೌನ
ರೋದನವ ಕೊಟ್ಟಿರುವೆ ಮೌನರೋದನದ ಮಿಡುಕಿನಲಿ
ಆಟಸಾಕೆಂದು ಕನಿಕರಿಸಿ ಎದೆಯ ಬಡಿತ ತುಡಿತಗಳ ನಿಲಿಸಿ
ಚಿರಶಾಂತಿಯನು ಕರುಣಿಸುವೆ ದಯಾಮಯನಲ್ಲವೇ ದೇವ ನೀನು.