28 ದಿನಗಳು ಮಾತ್ರ !

ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬರು ಪೇಯಿಂಗ್ ಗೆಸ್ಟ್ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವಳು ತನ್ನದೇ ಆದ ಪೂರ್ವಜರ ಮನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು, ಅದರಲ್ಲಿ 10-12 ದೊಡ್ಡ ಕೋಣೆಗಳಿವೆ. ಪ್ರತಿ ಕೋಣೆಗೆ 3 ಹಾಸಿಗೆಗಳಿವೆ. ಅಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಾಗುವ ರುಚಿಕರವಾದ ಆಹಾರವನ್ನೂ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅನೇಕ software ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಆ ಪಿಜಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಉಪಹಾರ ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯ ಊಟವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಅಗತ್ಯವಿರುವವರಿಗೆ ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿದ ಊಟದ ಸೌಲಭ್ಯವೂ ಇತ್ತು. 

ಆದರೆ ಆ ಮಹಿಳೆ  ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ನಿಯಮವನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ಕೇವಲ 28 ದಿನ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲಿ ಆಹಾರವನ್ನು ಪೂರೈಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಉಳಿದ ಎರಡು -  ಮೂರು ದಿನ ಎಲ್ಲರೂ ಹೊರಗೆ ತಿನ್ನಬೇಕು. ಯಾರೋ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದರು, “ಇದು ಏಕೆ? ಇಂತಹ ನಿಯಮ! ನಿಮ್ಮ ಅಡಿಗೆ ಕೇವಲ 28 ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಏಕೆ? ನೀವು ಯಾಕೆ  ಆ ಎರಡ್ಮೂರು ದಿನಗಳ ರಜೆ, ಈ ವಿಚಿತ್ರ ನಿಯಮ?”

ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಹೇಳಿದ ಉತ್ತರ-- “ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಇದು ನಿಯಮವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ತಿನ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅವರ ದೂರುಗಳು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಈ ಕೊರತೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆ ಕೊರತೆ, ಯಾವಾಗಲೂ ಅತೃಪ್ತಿ, ಯಾವಾಗಲೂ ಟೀಕಿಸುವುದು … ಆದ್ದರಿಂದ, ಹತಾಶೆಯಿಂದ, ನಾನು  28 ದಿನಗಳ ಈ ನಿಯಮವನ್ನು ಮಾಡಿದೆ. 28 ದಿನ ಇಲ್ಲೇ ತಿಂದು ಉಳಿದ 2-3 ದಿನ ಹೊರಗೆ ತಿನ್ನುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಈ ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬೆಲೆ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಈಗ ಉಳಿದಿರುವ 28 ದಿನ  ಏನೂ ದೂರದೆ ಸುಮ್ಮನಿರುವರು.”

ಅತಿಯಾದ ಸೌಕರ್ಯದ ಅಭ್ಯಾಸವು ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಅತೃಪ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ವಿನಾಕಾರಣ ಹುಳುಕು ಹುಡುಕುವಂತ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ದೇಶದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಕೆಲವು ಜನರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯೂ ಇದೇ ಆಗಿದೆ, ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಆಗುಹೋಗುಗಳಲ್ಲಿ, ವಿದ್ಯಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಬರೀ ನ್ಯೂನತೆಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಹವರ ಪ್ರಕಾರ, ದೇಶದಲ್ಲಿ ಧನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಏನೂ ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಎಂದಿಗೂ ಸಂಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಅಂತಹವರು ಪಾಕಿಸ್ತಾನ, ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನ ಅಥವಾ ಶ್ರೀಲಂಕಾದಂತಹ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ದಿನಗಳನ್ನು ಕಳೆಯಬೇಕು, ಇದರಿಂದ ಅವರ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಹಿಡಿದಿರುವ ಭ್ರಮಣೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಬಹುದು ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಈ ದೇಶದ ಮಹತ್ವವು ತಿಳಿಯಬಹುದೇನೋ!?

~ಸಂಪಿಗೆ ವಾಸು

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ತಾಣ