ಅಕ್ಷರಗಳ ಕೈಪಿಡಿದು......
ಬರೆಯುವ ಜಾಗ ಮತ್ತು ಬರಹಗಾರರು:
ನೊಬೆಲ್‌ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪರಸ್ಕೃತ ಲೇಖಕ ಫೆರಿಟ್‌ ಒರ್ಹಾನ್‌ ಪಮುಕ್‌ ಹಾಗೂ ಅಮೆರಿಕದ ಲೇಖಕಿ ಮಾಯಾ ಏಂಜಲೋ ರವರ ಬರಹದ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ " ಮಯೂರ" ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿನ ಲೇಖನಗಳು ಈ ಬ್ಲಾಗ್‌ ಗೆ ಪ್ರೇರಣೆ ( ಜುಲೈ, ಆಗಸ್ಟ ೨೦೨೧ ಸಂಚಿಕೆಗಳು).
ಬರವಣಿಗೆಯ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿಯೇ ವಾಸದ ಮನೆಗೆ ಹತ್ತಿರವಾದ ಆದರೆ ಬೇರೆಯಾದ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆ /ಹೊಟೆಲ್‌ ರೂಮ್‌ ನಲ್ಲಿ ಬರವಣಿಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಇವರಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಂಶ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲವು ಕನ್ನಡದ ಬರಹಗಾರರು ಬರವಣಿಗೆಗಾಗಿ ಹೊಟೆಲ್‌ ರೂಮ್‌ ಬಳಸುತ್ತಿದುದನ್ನು ನಾವು ಕೇಳಿದ್ದೇವೆ..
ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲ ಬರಹಗಾರರೂ ನೀಡುವ ಕಾರಣಗಳೇನೇ ಇರಲಿ , ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಲೇಖಕರಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಧ್ಯಾನಸ್ಥ ಮನಸ್ತಿತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸಲು ದಿನನಿತ್ಯದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಂದ ಸುತ್ತವರೆದ ವಾತಾವರಣದಿಂದ ಬೇರೆಯಾದ ಜಾಗದ ಅವಶ್ಕಕತೆಯಿದೆ ಎಂದು ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಜ. ಕವಿ ಇರಬಹುದು ಅಥವಾ ಬರಹಗಾರನಿರಬಹುದು ಅವರು ವಿಹರಿಸುವುದು ಕಲ್ಪನಾಲೋಕದಲ್ಲಿ. ಈ ಕಲ್ಪನಾಲೋಕದ ಆಕಾಶಯಾನವನ್ನು ಭಗ್ನಗೊಳಿಸಿ ಧರೆಗಿಳಿಸುವ ಹಲವಾರು ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ನಮ್ಮ ವಾಸಸ್ಥಳದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಬರಹಗಾರರು ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಿ ಮಾನಸ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸಲು ಬೇರೆ ಜಾಗ ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಓದು- ಬರಹದ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿನ ವಿಭಿನ್ನತೆಗಳು
ಬರಹಗಾರರ ಪರಮಾಪ್ತ ವಿಚಾರವಾದ ಒದು-ಬರಹದ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಅವರ ಸೃಜನಶೀಲ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಮುಖ್ಯ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದು, ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡ ಸ್ವಭಾವದಂತೆ , ಕೆಲವು ಅವರ ವಿಧಾನಗಳು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಗಮನಿಸುವವರಿಗೆ ಸಹ್ಯವಾಗದೆ ಇರಬಹುದು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಲೇಖಕಿ ಮಾಯಾ ಏಂಜಲೋಳ " ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಬೋರಲು ಮಲಗಿ ಮೊಣಕೈ ಮೇಲೆ ಒರಗಿಕೊಂಡು ಬರೆಯುವ " ಅಭ್ಯಾಸ. ಕೆಲವು ಲೇಖಕರ ಓದು-ಬರಹ ಸಾಗುವುದೇ ಪುಸ್ತಕಗಳ ರಾಶಿಯ ಮಧ್ಯೆ. ಈ ಸ್ವಭಾವ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳು ಗಂಡ-ಹೆಂಡತಿ, ತಂದೆ-ಮಕ್ಕಳನ್ನೊಳಗೊಂಡಂತೆ ಎಲ್ಲ ಸಂಬಂದಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಕಿರಿಕಿರಿ , ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯ ಸಮಸ್ಯೆ ತರಬಲ್ಲುದು. ಬೇರೆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬರವಣಿಗೆ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗೂ ಪರಿಹಾರ.
ನಿಜ ಜೀವನದ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು, ಕಿರಿಕಿರಿಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದ ಮೇಲಿನ ರೀತಿಯ ಪಲಾಯನ ಮಾಡಬೇಕೆ? ಬರಹದ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ಭಂಗವಾಗದಂತೆ ವಾಸಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದು ಸಾಧಿಸುವುದು ಉತ್ತಮ ಮತ್ತು ಸುಲಭದ ಮಾರ್ಗವಲ್ಲವೇ? . ಖಂಡಿತ ಯೋಚಿಸಬೇಕು.