ಅ ಕಪ್ ಓಫ್ ಕಾಫಿ ... ಸಿಪ್ - ೪೩

ಸಿಪ್ ೪೩

ಹಿಂದಿನ ಸಿಪ್ 

 

ಮೂರು ರೌಂಡ್ ಕ್ಲಿಯರ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು, ಎಚ್.ಆರ್ ರೌಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಪೇ ನೂ ಫೈನಲ್ ಆಯಿತು. ಜೋಯಿನಿಂಗ್ ಡೇಟ್ ಅನ್ನು ನವೆಂಬರ್ ಫಸ್ಟ್ ವೀಕ್ ಗೆ ಕೊಟ್ರು. ಕಳೆದ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಒಂದು ಅಂತ್ಯ ಸಿಕ್ಕಂತಾಯಿತು. ಡ್ರೀಮ್ ಟೆಕ್ ನಲ್ಲಿ ಎರಡೂವರೆ ವರ್ಷ ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಒಂದು ಚೂರು ರೆಕೊಗ್ನಿಶನ್ ಸಿಗದಾಗ ಕಂಪೆನಿಗೆ ಸೆಡ್ಡು ಹೊಡೆದು ಹೋಗಬೇಕು ಎಂದು ತೆಕೊಂಡ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಈಗ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥ ಬಂದಂತಾಯಿತು. ಮೊದಲಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಲು ಮನಸಿಲ್ಲದ ನನಗೆ ಚೆನ್ನೈ ಗೆ ಆಫರ್ ಇದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಾಗ ಮನಸಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಕ್ಲೈಮಾಕ್ಸ್ ಸಿಕ್ಕಿತು ಎಂದು ನಾನು ನನ್ನ ರೆಸ್ಯುಂ ಅನ್ನು ಈ ಎಂಏನ್ಸಿ ಗೆ ಫಾರ್ವರ್ಡ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಮನಸ್ಸು ಹಿಗ್ಗುತಿತ್ತು. ಆಕೃತಿಗೆ ಈಗ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸುವ ಅಂದುಕೊಂಡೆ.

ನಾನು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗಾಯಿತು. ವರ್ಷಾ.

ಒಂದು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನುನೆನಪಿಸಿದಾಗ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನನು ನೆನಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮೂರನೇ ಪ್ರೀತಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಸೇರಿ ಮೌನದಲ್ಲಿತ್ತು.

"ವೈಭು, ಏನಾಯ್ತೋ...?"
"ಆಯ್ತೇ, ಡೆಸ್ಟಿನೇಶನ್ ಚೆನ್ನೈ ಸುಕ್ಸುಸ್ ಫುಲ್"
ವರ್ಷಳಿಗೆ ನಾನು ಈ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಕಾಲ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ, ಇನ್ನೂ ಯಾರಿಗೂ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ವರದಿ ಮುಟ್ಟಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ವರ್ಷ ಆಕೃತಿ ದೂರವಾದಾಗಿಂದ ನನಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿದ್ದಳು, ನನಗಿಂತ ನನ್ನ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಇವಳು ಹತ್ತಿರವಾದದ್ದು ನನಗೂ ಮುಂಚಿನಕ್ಕಿಂತ ಹತ್ತಿರವಾಗಲು ಕಾರಣ ವಾಯಿತು ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು.

ನನ್ನ  ಸುಕ್ಸುಸ್ ಸ್ಟೋರಿ ಕೇಳಿ ಅವಳು ಸಂಭ್ರಮಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ಮೌನಕ್ಕೆ ಜಾರಿದಳು.
ಅವಳ ಮೌನದ ಕಾರಣ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಅವಳದ್ದೂ ನನ್ನ ಮನೆಯವರದ್ದೇ ಆಶಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಒಬ್ಬಳಿಗೆ ಮನಸ್ಸು ದೇಹ ಒಪ್ಪಿಸಿ ಆದ ಮೇಲೆ ಇವಳಿಗೆ ಅದನ್ನು ಕೊಡಲು ಮನಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಅವಳಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಕಳೆದ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷದಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಗೆಳೆತನವನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದೆ.

"ವರ್ಷಾ, ಏನಾಯ್ತೆ..?"
"ಏನ್ ಆಗಬಾರದು ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಅದೇ ಆಗೋಯ್ತು..."
ಮೌನದಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಅವಳು "ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಿಷಸ್ ನೆರವೆರಲಿ ಎಂದು ಬೇಡುವ ದೇವರಿಗೆ ನಾನು ನಿನ್ನ ಈ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಕ್ಲೀರ್ ಆಗದೆ ಇರಲಿ ಎಂದು ಬೇಡಿದ್ದೆ ಬಂತು." ಎನ್ನುತ್ತಾ ಮೌನಕ್ಕೆ ಜಾರಿದಳು.
"ವರ್ಷಾ, ಆಕೃತಿ ಗಾಗಿ ನಾನು ಚೆನ್ನೈ ಒಪ್ಪಿದೆ ಕಣೇ, ಇನ್ನು ನೀನು ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಪ್ರಾಮಿಸ್ ನಂತೆ ನನ್ನ ಮನೆಯವರನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸ ಬೇಕಿದೆ, ಪ್ಲೀಸ್ ಡಾ ಇದೊಂದೇ ನಾನು ನಿನ್ನಿಂದ ಬಯಸುವುದು."
"ನಾನು ಬಯಸಿದ್ದು ನಿನ್ನನ್ನು, ನೀನು ನನ್ನಿಂದ ನನ್ನ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಸಮಾಧಿ ಕಟ್ಟುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಯಸುತಿದ್ದಿಯಲ್ಲ.. ವೈಭು.."
ಸುಮ್ಮನಾದೆ.
ಅವಳು ಮುಂದುವರಿಸಿದಳು " ನೀನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲು ಕೆಲ್ತಿದ್ದಿಯಲ್ಲ ನಿನಗೆ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ವಾ ಹೇಳಿ, ಹೇಳ್ತೇನೆ ಕೇಳು ನಂಗೆ ಅವನು ಸಿಕ್ಕಿ ಎಷ್ಟೋ ಸಮಯ ಆಯಿತು, ನನಗೆ ಅವನು ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ನಾನು ಬರಿಯ ಫ್ರೆಂಡ್, ಅವನ ಪಾಲಿಗೆ ಬೇರೆ ಯಾರೋ ಗರ್ಲ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಅನ್ನು ತಿದ್ದೆನಲ್ಲಾ ನಾನು, ಇವತ್ತು ಹೇಳ್ತೇನೆ ಅವನು ಯಾರು ಎಂದು" ಎಂದು ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ ಮುಂದುವರಿಸಿದಳು.
ಆ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ನಾನೇ ಎಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಸುಮ್ಮನಾದೆ.   

ಅವಳು ಮುಂದುವರಿಸಿದಳು "ನನ್ನ ಆ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ನೀನೆ ಕಣೋ, ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಮನೆಯವರು ಹಚ್ಚಿದ ಪ್ರೀತಿ ಹದಿಹರೆಯದಲ್ಲಿ ಉಜ್ವಲವಾಗಿ ಉರಿಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿತು. ಹಿಂದಿನಂತೆ ನಿನಗೆ ನಾನು ಹತ್ತಿರವಾಗೆ ಇದ್ದೆ, ಈ ಸಲುಗೆಯನ್ನು ನೀನು ಗೆಳೆತನ ಅಂದುಕ್ಕೊಂಡೆ, ಆದರೆ ಅದು ನನಗೆ ಗೆಳೆತನ ವಾಗಿರದೇ ನಿನ್ನಲ್ಲಿನ ಮೌನ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿತ್ತು. ಈ ಮೌನ ಪ್ರೀತಿ ಮಾತಾಡದೆ ಇರಲು ಕಾರಣ ನೀನು ಬೇರೆಯವಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದ ನಿನ್ನ ಗಾಡ ಪ್ರೀತಿ. ನಿನಗೆ ಆಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಒಲವು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ನನ್ನ ಪ್ರೇಮ ಜ್ಯೋತಿ ಲಯ ತಪ್ಪಿ ಉರಿಯಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಅವಳಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದಷ್ಟು ಕಿಚ್ಚು ಏರಿಸಿತು.

ಆದರು ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನಿನಗೆ ಜೋಡಿಸಲು ಮನೆಯವರನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸುವೆ ಎಂದು ಪ್ರಾಮಿಸ್ ಕೊಟ್ಟೆ, ಯಾಕೆ ಹೇಳು, ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅವನ ಪ್ರೀತಿ ಕಳಕ್ಕೊಂಡು ದಿನ ದೂಡುವುದು ನನಗೆ ಇಷ್ಟ ವಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಆ ಮೌನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ನಾನು ಮೌನದಲ್ಲೇ ಚಿವುಟಿದೆ.

ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಆಕೃತಿ ಚೆನ್ನೈಗೆ ಮರಳಿದಾಗ ನಿನಗೆ ಮತ್ತೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅಲ್ಲಿ ಆಕ್ರುತಿಗೆ ಮನೆಯವರು ಸಂಭಂಧ ಗೊತ್ತು ಮಾಡುತಿದ್ದರು. ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಅವಳು ಮನೆಯವರನ್ನು ಎದುರು ಹಾಕಲು ಸಾದ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ವಿಷಯವನ್ನು ಮನೆಯವರಿಗೆ ಹೇಳುವಂತೆ ಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಇನ್ನು ಮೂರು ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳು ಆ ಸುನಿಲ್ ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟು, ದೇಶ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟು ಹೋಗ್ತಾಳೆ, ನಂತರ ನೀನು ನಿನ್ನ ಮಾತಿನಂತೆ ನಿನ್ನ ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ಸೆಟಲ್ ಆಗ್ತೀಯಾ, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮೆಡಿಕಲ್ ಕೂಡ ಮುಗಿದಿರುತ್ತೆ. ಮನೆಯವರ ಮನಸ್ಸಿನಂತೆ ನೀನು ನನ್ನ ಸೇರ್ತೀಯ ಅಂದುಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ.. ಆದ್ರೆ ...." ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ ಅತಿ ಆಯಿತು.

"ವರ್ಷಾ, ಸೋರಿ ಕಣೇ ... ನಂಗು ನೀನು ಇಷ್ಟ ಆದ್ರೆ ಬಾಳ ಸಂಗಾತಿಯಾಗಿ ಎಂದಿಗೂ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಲಿಲ್ಲ." ಎಂದು ನನ್ನ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟೆ.
"ಆಲ್ ದಿ ಬೆಸ್ಟ್ ವೈಭು, ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಫಲಿಸಿತು,  ಚೆನ್ನೈಗೆ ಹೋಗು ಅಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಸೇರಿ ಕೋ, ನಿನಗೆ ಆಕೃತಿ ಫಿಟ್ ಆಗ್ತಾಳೆ, ನಂಗೆ ಬೇರೆ ಯಾರಾದ್ರು ಸಿಕ್ಕೆ ಸಿಗ್ತಾನೆ, ನಿನ್ನ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸುವ ಜವಾಬ್ಧಾರಿ ನನಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು, ನಾನು ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡಲು ಎಲ್ಲ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ, ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಇದ್ದ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡಿ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ" ಎಂದಳು ವರ್ಷ.

ವರ್ಷನ ತ್ಯಾಗಕ್ಕೆ ಮನಸಲ್ಲಿ ಮರುಕ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿತ್ತು. ತೋರಿಸಿಕೊಡಲು ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಅವಳು "ನಾಳೆ ಅಲ್ಲ ಅವಳ ಬರ್ತ್ ಡೇ..? ಏನು ಪ್ಲಾನ್ಸ್..?"
"ಏನು ಇಲ್ಲ.."
"ಅವಳನ್ದಂತೆ ನೀನು ಡಂಬು ನೇ, ಒಂದು ಚೂರು ರೋಮಾನ್ಸ್ ಸೆನ್ಸ್ ಇಲ್ಲ..."ಎಂದು ಮೊದಲಿನಂತೆ ನಕ್ಕಳು ವರ್ಷ. ಅವಳ  ಈ ಉಲ್ಲಸಿತ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿನ ಭಾವನೆ ಮಜಲು ಬದಲಾಯಿಸಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ನಾನು
"ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ಹೇಳು.."
"ಮನೆಗೆ ಹೋಗು, ಸುರ್ಪ್ರೈಸ್ ವಿಸಿಟ್ ಕೊಡು"
"ಹೋಗ್ತೇನೆ, ಈಗಲೇ ಹೊರಟೆ"
"ಮಂಗಾ ಈಗ ಹೋಗ್ತೀಯಾ..."
"ಹೌದು"
"ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೆರಕ್ಕೆ ಹೋಗು ಅಂದಿದ್ದು, ಈಗ ಹೋಗಿ ಏನು ಮಾಡ್ತೀಯ...?"
"ರಾತ್ರೀನಾ... ಮನೆಯವರು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ ವಿಶ್ವಾಸ ಒಂದೇ ದಿನಕ್ಕೆ ಕರಗಿ ಹೋಗಬಹುದು, ಮತ್ತೆ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಇನ್ನು ಯಾವತ್ತೂ ಸೇರಲಿಕ್ಕೆ ಆಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ..." ಅಂದೇ ನಾನು.
ಅವಳು "ಆಲೋಚಿಸುವ ಆಂಗಲ್ ಬದಲಾಯಿಸು"
"ಅರ್ಥ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ "
"ಡಂಬು ... ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಪ್ರಯೋಜನ ಇಲ್ಲ ನೀನು" ವರ್ಷ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಡಂಬು ಅಂದಿದ್ದು ಏನೋ ಒಂದು ತಾರಾ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟಿತು.

ಅವಳು ಮುಂದುವರಿಸಿದಳು "ನೋಡು ಅವಳ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಈ ಸುರ್ಪ್ರೈಸ್ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸು, ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಇರುವ ಅವರು ಇದಕ್ಕೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ."
"ಹೌದಲ್ಲಾ.. ನಾನು ಈ ಬಗ್ಗೆ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡೇ ಇಲ್ಲ"
"ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬರೀ ಆಕೃತಿ ತುಂಬಿರುವಾಗ ಬೇರೆ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಜಾಗ ...?"
"ಹೌದು !!" ಅಂದೇ ನಾನು ತುಸು ನಗುತ್ತಾ.
"ಹೌದಂತೆ ಹೌದು... ಫೋನ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿ ಆ ಗಣಪತಿ ಮಹಾ ಪ್ರಭು ವನ್ನು ವರೆಸುವ ಕಡೆಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸು"
"ನೀನೆ ಹೆಲ್ಪ್ ಮಾಡ್ಬೇಕು."
"ಆ ದಿನ ಮಹಾಬಲಿಪುರಂ ಗೆ ಹೋದಾಗ ನನ್ನ ಹೆಲ್ಪ್ ಕೇಳಿ ನೀನು ಅವರನ್ನು ಬೀಳಿಸಿದ್ದಿಯಾ..? ಇಲ್ಲ ಅಲ್ಲಾ .. ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಆ ಟೇಲೆಂಟ್ ಇದೆ. ಗೋ ಅಹೆಡ್ .. ಆಲ್ ದಿ ಬೆಸ್ಟ್" ಎಂದಳು
ನಾನು "ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಕಣೇ ಬಾಯ್" ಎಂದು ರಾತ್ರಿಯ ಸುರ್ಪ್ರೈಸ್ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆ ಓಡಿಸುತಿದ್ದೆ.

ಆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ಷನ ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ ಮುಂದುವರಿದಿತ್ತು, ಆಲೋಚಿಸುತಿದ್ದ ಕಿವಿಗಳಿಗೆ ಕಟ್ ಮಾಡದ ಕರೆಯಲ್ಲಿ ಅದು ಮೆಲುವಾಗಿ ಕೇಳುತಿತ್ತು.

ಮುಂದಿನ ಸಿಪ್