ಅ ಕಪ್ ಓಫ್ ಕಾಫಿ ... ಸಿಪ್-೯

ಸಿಪ್ - ೯

ಅ ಕಪ್ ಓಫ್ ಕಾಫಿ ... ಒಂದು ಸಿಪ್ ಪ್ರೀತಿಯೊಂದಿಗೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಜೀವನ ದೊಂದಿಗೆ....

ಹಿಂದಿನ ಸಿಪ್ 

Dream - Tech ಪುಣೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ೫ ನೇ ಬ್ರಾಂಚ್ ಅನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿ ಆಗಲೇ ೬ ತಿಂಗಳು ಕಳೆದಿತ್ತು. ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಜಾರಿಗೆ ತಂದ SEZ ಎಂಬ ಸಿಹಿ ತುತ್ತಿಗೆ ಹಲವು ಸಣ್ಣ ಇರುವೆಗಳು ಮುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದ ಸಮಯ. ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಯು ಹೊರತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. MIDC (Maharashtra Industrial Development Corporation)  IT ಪಾರ್ಕ್ ನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ದೊಂದು ಕ್ಯಾಂಪಸ್ ಶುರುಮಾಡಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬ್ರಾಂಚ್ ಆಫೀಸ್ ಆರಂಬಿಸಿ SEZ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬಳಸಿಕ್ಕೊಳುವ ಹಂಬಲ ಚೆನ್ನೈ ನಲ್ಲಿ ವಾಸ್ತವ್ಯ ಹೂಡಿರುವ ನಮ್ಮ CEO ದಾಗಿತ್ತು.

ನಗರ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಹೊರ ಇರುವ ಈ IT ಪಾರ್ಕ್ ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದರು ಬಾನೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರುತ್ತಿರುವ ಕನ್ನಡಿ ಕಟ್ಟಡದ ಸಾಲು, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಂಪೆನಿ ಗಳು ಮೇಲಾನೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದವು. ನಗರ ಪ್ರದೇಶದ ಹೊರಗಿನ ಹಸಿರು ಭೂಭಾಗ ಕಾಂಕ್ರೆಟ್ ಕಾಡಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆ ಆಗುತಿತ್ತು. ಸರ್ಕಾರ ಆರ್ಥಿಕ ಅಸಮತೋಲನ ಹೋಗಲಾಡಿಸುವ ವಿಶ್ವಾಸ ಕೊಡಿಸುತ್ತಾ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಜಮೀನಿನ ಬದಲಿಗೆ ಅಲ್ಪ ಪರಿಹಾರ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಆಮಿಷ ತೋರಿಸಿ, ಆಜನ್ಮ ಕೃಷಿಕರನ್ನು ಒಂದು MNC ಕಂಪೆನಿಯ ಜೀತದಾಳಾಗಿ ಮಾಡುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭೀಗುತಿದ್ದರು. ಕಂಸ್ಟ್ರಕ್ಷನ್ ಕಂಪೆನಿಗಳೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲೊಂದು ಇಲ್ಲೊಂದು ಅಣಬೆಯಂತೆ ಹುಟ್ಟಿಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಕೈಯಲ್ಲಿರುವ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಮಾರಿ ಬಂದ ಹಣವನ್ನು ಬೇರೆಯವರ ಜಮೀನು ಖರೀದಿಸಿ ಅದನ್ನು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಮಾರಿ ಕಮಿಷನ್ ಗಿಟ್ಟಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳು ಜನ್ಮ ತಳೆದಿದ್ದರು.

ಜಮೀನು ಕಳೆದುಕ್ಕೊಂಡು ಕೆಲವು MNC ಗಳಲ್ಲಿ ಆಫೀಸ್ ಬಾಯ್ಸ್ ಗಳಾಗಿ AC ಯ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೆವರಿಳಿಸುತಿದ್ದ ವರ್ಗ ಒಂದೆಡೆ. ದಿನವಿಡೀ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಬೆವರಿಳಿಸಿದರೆ ಸಿಗುವ ೮೦ ರುಪಾಯಿಗಿಂತ ಒಂದು ಟ್ರಿಪ್ MNC ಉದ್ಯೋಗಿಗಳ ಟ್ರಾನ್ಸ್ಪೋರ್ಟ್ ಸೇವೆಗೆ ೩ ಗಂಟೆ  ಹೋಗಿ ಪಡೆಯುವ ೩ ಪಟ್ಟಿನ ಹಣದಲ್ಲಿ ಸಂತೃಪ್ತಿ ಕಾಣುತ್ತಾ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಯಾವುದಾದರೊಂದು MNC ಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಗಿಟ್ಟಿಸಿ ಐದು ಅಂಕೆಯ ಸಂಬಳ ಎಣಿಸುವ ಕನಸು ಉಳಿದ ೨೧ ಗಂಟೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ವರ್ಗ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ. ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬಂದ ಡಾಲರ್ ಅನ್ನು ರೂಪಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಹಂಚಿ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಮರಿಮಕ್ಕಳ ಅಕೌಂಟ್ ಬ್ಯಾಲೆನ್ಸ್ ಅನ್ನು ಏರಿಸುವ ಕಾರ್ಪೋರೆಟ್ ವರ್ಗ ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ. ಅದೇ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಕೂಲಿ ಗೇಣಿಗೆ ಕೆಲಸಮಾಡುತಿದ್ದ ನಲವತ್ತು ದಾಟಿದ ಹಿರಿ ವರ್ಗ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲಸ ಗಿಟ್ಟಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಲಾರದೆ ಉಳಿದ ಆಯುಷ್ಯವನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕೊಳೆಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದರು.

೪೦ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕಂಪೆನಿಗಳು ಆಗಲೇ ಬೀಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು, ದೂರ ದೂರದ ವರೆಗೆ ನಡೆಯುತಿದ್ದ ಕಟ್ಟಡ ನಿರ್ಮಾಣ ಕಾರ್ಯ ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಬರಲಿರುವ ಕಂಪೆನಿಗಳ ಕುರಿತು ಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿತ್ರಣ ನೀಡುತ್ತಿತ್ತು.

ಚೆನ್ನೈ ನಲ್ಲಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಗರದ ಹೊರಗಿನ ಒಂದೇ ಕಟ್ಟಡವನ್ನು ನೋಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದ ನಮಗೆ ಪುಣೆ IT ಪಾರ್ಕ್ ನ ಗಗನಚುಂಬಿ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಸ್ವಾಗತಕೊರುತಿದ್ದವು. ದೀಪಾವಳಿಯ ರಜೆ ಮತ್ತು ವೀಕೆಂಡ್ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಬಂದದ್ದು ಪುಣೆ ಹೊರವಲಯದ ಪಿಂಪಿರಿಯಲ್ಲಿ ಬಾಚುಲರ್ ಜನರ ಬರ ಎದ್ದು ಕಾಣುತಿತ್ತು.

ಚೆನ್ನೈ ಬಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪುಣೆಯಲ್ಲಿನ ಸೆಂಟರ್ ಹೆಡ್ ಗೆ ಕಾನ್ಫೆರೆನ್ಸ್ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಇಲ್ಲಿನ ನಮ್ಮ ಜೋಇನಿಂಗ್ ಡೇಟ್ ಅನ್ನು ನವೆಂಬರ್ ೨ ರ ಬದಲಾಗಿ ೩ ಅಥವಾ ೪ ಕ್ಕೆ ಇಡುವಂತೆ ಕೇಳಿದ್ದೆವು. ಟ್ರಾನ್ಸ್ಫರ್ ತೆಗೆದುಕ್ಕೊಂಡ ಎಲ್ಲ ೧೧ ಮಂದಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದೀಪಾವಳಿ ಆಚರಿಸುವ ಆಸೆ ತೂಡಿಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಕರ್ನಲ್ ಆಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಮಹೇಂದ್ರ ಮೆಹ್ತಾ ಇದಕ್ಕೆ ಸಮ್ಮತಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ನನ್ನಂತಹ ಅಲೆಮಾರಿ ೫ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಪರ್ ಚೆನ್ನೈ ನಿವಾಸಿಗಳಾದ ೪ ಮಂದಿ ದೀಪಾವಳಿಯ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಚೆನ್ನೈ ಇಂದ ಪುಣೆಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸಿದ್ದೆವು.

೪ ದಿನದ ರಜೆ ಇದ್ದರೂ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕೊರಗು ನಂತಹಹ ಅಲೆಮಾರಿಗಳಿಗಾದರೆ, ದೀಪಾವಳಿಯವರೆಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಹಬ್ಬದ ದಿನಕ್ಕೆ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟ ಮರುಕ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದ ಲೋಕಲ್ ತಮಿಳಿಯರಿಗೆ. ನಮ್ಮ ಬಾಚ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ೨ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರಿಯರಂತು ತಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಹಿ ಉಣ್ಣುತ್ತಾ ನಮಗೆ sms ಕಳಿಸಿ ಲೇವಡಿಯ ಪಟಾಕಿ ಹಚ್ಚಿ ಖುಷಿ ಪಡುತಿದ್ದರು.

ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಯವನು ಸ್ಟೇಶನ್ ನಿಂದ ನಮಗೆ ಕಂಪೆನಿ ಕೊಟ್ಟ ಗೆಸ್ಟ್ ಹೌಸ್ ತನಕ ಬರಲು ತುಂಬಾ ಚರ್ಚಿಸಿ ಅವನ ಮೊತ್ತದಲ್ಲಿ ೧೦೦ ರುಪಾಯೀ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡ. ನಮ್ಮನ್ನು ಗೆಸ್ಟ್ ಹೌಸ್ ನಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ದೀಪಾವಳಿಗೆ ಭಕ್ಷಿಶ್ ಕೊಡಿ ಎಂದು ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡಿದ ೧೦೦ ಅನ್ನು ಮತ್ತೆ ಇಸ್ಕೊಂಡ !!!

ಇಚೆಗೆ ತೆರೆದುಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದ ಆ ಭವ್ಯ ಗೆಸ್ಟ್ ಹೌಸ್ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿಯಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ೩ ಜನ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಒಂದು ಡಬಲ್ ರೂಂ, ತಾಗಿಕ್ಕೊಂಡಿರುವ ೨ ರೂಂ ಗಳಲ್ಲಿ ನಾವಾರು ಮಂದಿ ಸೇರಿ ಕೊಂಡೆವು. ೩ ಮಹಡಿಯ ಗೆಸ್ಟ್ ಹೌಸ್ ನ ಉಳಿದ ಕೋಣೆಗಳಿಗೆ ಬೀಗ ಜಡಿದಿತ್ತು.

ಊಟ ಮುಗಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸ ವಿರಲಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರೂ ಪುಣೆಯಲ್ಲಿನ ನಮ್ಮ Dream -Tech ನ ಬ್ರಾಂಚ್ ನೋಡಲು ಉತ್ಸುಕರಾಗಿದ್ದೆವು. ಎಲ್ಲಾ ೯ ಕುರಿಗಳು ಎರಡೂವರೆ ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಕೊಟ್ಟ ಸಂಕೋಲೆ (ಟ್ಯಾಗ್) ತೊಟ್ಟು IT ಪಾರ್ಕ್ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದೆವು.ರಜೆ ದಿನವಾಗಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿಗಳು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿ ಗೇಟ್ ಪ್ರವೇಶಿಸುವಾಗ ಟ್ಯಾಗ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿ ಒಳ ಬಿಡುತಿದ್ದರು.

ಅಂತು ಇಂತೂ ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್ ನಂಬರ್ ೧೪ ತಲುಪಿದೆವು. ೧೧ ಮಹಡಿಯ ಕಟ್ಟಡ ಎಂದು ಅಳವಡಿಸಿದ ಗಾಜು ಮತ್ತು ಫೈಬರ್ ಲಿನಿಂಗ್ಸ್ ನಿಂದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಒಳ ಬಂದು ರಿಸೆಪ್ಶನ್ ನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕಂಪೆನಿ ಎಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಕೇಳಲು ಡೆಸ್ಕ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ನಿರ್ವಾಹಕಿ P2  ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ೧೨ ಲಿಫ್ಟ್ ಗಳು ಆಚೆಗೂ ಇಚೆಗೂ ಒಂದು ಬಟನ್ ಒತ್ತಿ ಲಿಫ್ಟ್ ಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತೆವು. ಆ ಲಿಫ್ಟ್ P2 ಇಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಯಿತು. ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಅದರ ಒಳಗಿಂದ ಆರಡಿ ಎತ್ತರದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಲ್ಲಾ ೯ ಕುರಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ "ವೆಲ್ಕಮ್ ಟು ಪುಣೆ " ಅಂದ.

ಅವನು ಮುಂದುವರೆಸಿ "ನಾನು ವರ್ಣೇಕರ್, ಪುಣೆ ಅಡ್ಮಿನ್ ಡಿಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್ ಹೆಡ್" ಎಂದು ಪರಿಚಯ ಹೇಳಿಕ್ಕೊಂಡ. ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಹೆಸರು ಹೇಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಲಿಫ್ಟ್ P2 ತಲುಪಿ ಆಗಿತ್ತು.P2  ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಲೋಟ್ 2 !!!

ಹೊರಗಿನ ಭವ್ಯ ಕಟ್ಟಡ ನೋಡಿ ಎಲ್ಲೋ ಇದು ಚೆನ್ನೈ ನ ಆಫೀಸ್  ಮೀರಿಸುವಂತಿದೆ ಎಂದು ಹೌಹಾರಿದ್ದ ನಮಗೆ ತಲೆಮೇಲೆ ತಣ್ಣೀರು ಹಾಕಿದಂತಾಯಿತು.!!! ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ Dream-Tech  ಲೋಗೋನೊಂದಿಗೆ ಆಫೀಸ್ ನ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಚೆಹರೆ ಗೋಚರಿಸಿತು.

ವರ್ಣೇಕರ್ ಸರ್ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಲ್ಲಿ ಒಳ ಬನ್ನಿ ಎಂದು ಒಳಗೆ ಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಅವರು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ "ಶುಕ್ರವಾರದ ವರೆಗೆ ನಾವು ಫಸ್ಟ್ ಫ್ಲೂರಲ್ಲಿದ್ದೆವು, ಈ ತಿಂಗಳಿಂದ ಆ ಸ್ಥಳ ಬೇರೆ ಕಂಪೆನಿಗೆ ಆಲೋಕೆಟ್ ಆಗಿದೆ ಅಗ್ರಿಮೆಂಟ್ ಪ್ರಕಾರ... ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಕೆಳಗೆ ತುಳಿದರು, ಎಷ್ಟೆಂದರೂ ಸರ್ಕಾರದ ಹಂಗಲ್ಲವೇ ಅವರು ಒದೆಸಿಕ್ಕೊಂಡಂತೆ ನಾವು ಒದೆತ ತಿನ್ಬೇಕು.ಈ ಶಿಫ್ಟಿಂಗ್ ಕಿರಿಕಿರಿಯಲ್ಲೇ ನನ್ನ ದೀಪಾವಳಿ ಆಗಿ ಹೋಯಿತು!!!" ಅಂದರು. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಅವರನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದೆವು.

"SEZ,  Dream-Tech ಗೆ ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್ ನಂಬರ್ ೧೧ ಆಲೋಕೆಟ್ ಮಾಡಿದೆ, ಅದರ ಕೆಲಸ ಆಮೆಗತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತಿದ್ದೆ.ಅದು ಪೂರ್ತಿ ಆಗುವವರೆಗೆ ನಾವು ಫೂಟ್ಬಾಲ್ ತರಹ ಒದೆತ ತಿಂತ ಇರ್ಬೇಕು, ಇದು ಕೆಫೆಟೆರಿಯ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದ. ೪ ಮಂದಿ ಕುಳ್ಳುವಂತಹ ೪ ಟೇಬಲ್ , ಒಂದು ಕಾಫಿ ಮಶೀನ್, ಒಂದು ಅಕ್ವಾಗಾರ್ಡ್.

ಚೆನ್ನೈನಲ್ಲಿ ಕೆಫೆಟೆರಿಯಾ ಒಮ್ಮೆಗೆ ೧೫೦ ಮಂದಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಮಾಡುವಂತಹ ಬಹು ವಿಸ್ತಾರ ಸ್ಥಳ, ತಿಂಗಳಿನ ಮೊದಲ ಶುಕ್ರವಾರ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಹಾಕಿ ಸಿನೆಮಾ ಬಿತ್ತರಿಸುವಾಗ, ಅದು ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳ ಮೊದಲ ಸೋಮವಾರ All Hands ಮೀಟಿಂಗ್ ನಡೆಯುವಾಗ ಎಲ್ಲಾ ೫೦೦ ಮಂದಿ ಕುಳ್ಳುವಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾದ ಹಾಲ್ ಆಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆ ಆಗುತಿತ್ತು. ಶಟಲ್, ಟೇಬಲ್ ಟೆನ್ನಿಸ್ ಟೂರ್ನಿ ಆಗುವಾಗ ಅದೇ ಇಂಡೋರ್ ಸ್ಟೇಡಿಯಂ. ಅದೇ ಇಲ್ಲಿ ಎರಡು ಕೇರಂ ಬೋರ್ಡ್ ಇಟ್ಟರೆ ಒಂಬತ್ತನೇ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ನಿಲ್ಲಲಾಗದಷ್ಟು ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಪ್ರದೇಶ.

ಅಲ್ಲಿಂದ ವರ್ಣೇಕರ್ ಸರ್ ನಮ್ಮನ್ನು ಮೇನ್ ಬ್ಲಾಕ್ ಗೆ ತೆಗೆದುಕ್ಕೊಂಡು ಹೋದರು. ೬೦೦ -೭೫೦ ಚದರಡಿಯ ವಿಸ್ತೀರ್ಣ ಅದರಲ್ಲೇ ಒಂದು ಕಾಂಫಾರೆನ್ಸ್ ಹಾಲ್, ಒಂದು ಮೀಟಿಂಗ್ ರೂಂ, ಒಂದು ಮಾನೇಜರ್ ರೂಂ, ಮತ್ತೊಂದು ಸೆಂಟರ್ ಹೆಡ್ ರೂಂ , ಜೋತೆಗೆ ೩೫ ನಾರ್ಮಲ್ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಕುಳ್ಳುವ ವ್ಯವಸ್ತೆ.

ಚೆನ್ನೈ ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಇದು ಯಾವುದೇ ವಿಧದಲ್ಲಿ ಹೋಲಿಕೆ ಆಗುತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಸಿಸ್ಟೆಮೆಟಿಕ್ ಆಗಿ ಕುಬಿಕಲ್ಸ್,ರೂಮ್ಗಳು, ಹಾಲ್ ಗಳಿದ್ದವು. ಅದೇ ಈ ಆಫೀಸ್ ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ಯಾವುದೋ ಸೈಬರ್ ಕೆಫೆಗೆ ಪೈಪೋಟಿ ಕೊಡುವಂತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿನಂತೆ ಇಲ್ಲೂ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗಳನ್ನೂ ಸಾಲಾಗಿ ಜೋಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರತಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಆರಾರು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ಗಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ ೨೫ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗಳು. ಐದು ಮತ್ತು ಆರನೇ ಸಾಲಿನ ಟೇಬಲ್ ಗಳು ಖಾಲಿ. ಚೆನ್ನೈ ನಲ್ಲಿ ಸೆಂಟ್ರಲೈಸೆಡ್ AC ಅದೇ ಇಲ್ಲಿ ೨ ಟನ್ ನ ೩ ಸ್ಪಿಟ್ ಅಚ್ದುಡಿಯುವ ತಲೆತನ್ನು ತಂಪುಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜ್ ಲಾಬ್ ಇದರಕ್ಕಿಂತ ಒಳ್ಳೇದಿತ್ತು ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು.

ಎರಡೇ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಬಂದೆವು. ವರ್ಣೇಕರ್ ಸರ್ ನಡುವಲ್ಲಿ ಬಂದ ಕರೆಗೆ ನಮಗೆ ಬಾಯ್ ಅನ್ನತ್ತ ಹೊರ ಹೋದರು. ಸೆಕ್ಯುರಿಟಿಯವ FM ಹಾಡಿಗೆ ತಲೆದುಗುತ್ತಾ ರಿಸೆಪ್ಶನ್ ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಅಶ್ವಿನ್ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ "ಅ ಕಪ್ ಆಫ್ ಕಾಫಿ ...?"
ಎಲ್ಲರೂ ಹ್ಮ್ ಎಂದರು.

ಇಲ್ಲಿನ ಕಾಫಿ ಮೆಷಿನ್ ಕಡಿಮೆ ವೆಚ್ಚದ್ದು, ಅದೇ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಫಿ ಬೀಜದಿಂದ ಕಾಫೀ ಹುಡಿ ಮಾಡಿ ಕಾಫಿ ಬೀಳಿಸುತಿದ್ದ ಮಷಿನ್!!!
ಎರಡೂವರೆ ತಿಂಗಳಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಐದರಿಂದ ೬ ಬಾರಿ ಆ ಕಾಫಿ ಹೀರುತಿದ್ದ ಈ ಒಂಬತ್ತು ದೇಹಗಳಿಗೆ ಇವತ್ತು ಈ ಮಷಿನ್ ನ ಕಾಫಿ ಗಂಟಲಿನ ಕೆಳಗಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.

ಒಂದು ಕಪ್ ಹೀರಿ MIDC  ಕ್ಯಾಂಪಸ್ ಇಂದ ಹೊರಬರಲು ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಪುಣೆಗಿಂತ ಚೆನ್ನೈ ಎಷ್ಟೋ ಒಳ್ಳೇದಿತ್ತು ಎಂಬ ನಿರಾಸೆಯ ಭಾವ ಎದ್ದು ಕಾಣುತಿತ್ತು. 

ಮುಂದಿನ ಸಿಪ್