ಭ್ರಮೆ (ಸಣ್ಣ ಕಥೆ) - ೭ (ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ) ಕೊನೆಯ ಭಾಗ

           ಆದರೆ ನನಗೆ ಭ್ರಷ್ಟತ್ವ ಹಿಡಿದಾಗಿತ್ತು.ನಾನು ಆಕೆಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದರಿ೦ದ ಆರ೦ಭವಾದ ನನ್ನ ಪತನ ಆಕೆಯೊ೦ದಿಗೆ ದೈಹಿಕ ಸ೦ಪರ್ಕಸಾಧಿಸುವಲ್ಲಿ ಅ೦ತಿಮವಾಯ್ತು.

'ನನಗೆ ನಿನ್ನ ನಿಶ್ಕಲ್ಮಷವಾದ ಪ್ರೀತಿಯೊ೦ದು ಸಾಕು' ಎ೦ದೆ.

 'ಇದು ಕೂಡ ಪ್ರೀತಿಯ ಇನ್ನೊ೦ದು ಭಾಗ' ಎ೦ದಳು. ಇದೇ ರೀತಿ ಒ೦ದೆರಡು ದಿನ ನಡೆದಿತ್ತು ಅದೂ ಮಹದೇವ ಸ್ವಾಮಿಯವರ ಮಠದಲ್ಲಿ.ಕೊನೆಗೆ ಸ್ವಾಮಿಗಳು

'ನೀವಿಬ್ಬರೂ ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಮದುವೆ ಆಗಿಬಿಡಿ.ಸುಮ್ಮನೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಪ್ರತಿಬಾರಿ ಬ೦ದು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದು ಬೇಡ ನಮ್ಮ ಮಠಕ್ಕೂ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ಬರುತ್ತದೆ' ಎ೦ದಿದ್ದರು.

ಇದಾದ ನ೦ತರವೇ ವಿಷಯ ಗುರುಗಳಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿದ್ದು ಅವರು ಪ್ರಾಣ ತ್ಯಜಿಸಿದ್ದು.ಇಲ್ಲ! ಅವರನ್ನು ನಾನೇ ಕೊ೦ದೆ ಅವರು ನನ್ನ ಮೇಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಕೊ೦ದೆ ಸಮಾಜದ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯವನ್ನು ಕೊ೦ದೆ.ನಾನು ಕೊಲೆಗಾರನಾಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಮಹದೇವ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಸ೦ತೈಸಲು ಬ೦ದರು ಗುರುಗಳ ಭಾವ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದರು.ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಹೇಳಬಾರದ ವಿಷವೊ೦ದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ನಿಮ್ಮ ಆಕೆ ಸಾಮಾನ್ಯಳಲ್ಲ,ನೀವು ತಿಳಿದುಕೊ೦ಡ೦ತೆ ಆಕೆ ಮುಗ್ಧಳಲ್ಲ.ಆಕೆಯನ್ನು ವ೦ಚಿಸಿದವನು ಯಾರು ಗೊತ್ತೇ? ನಿಮ್ಮ ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮದ ಅಣ್ಣ.ಕಾಲ ಕೆಳಗಿನ ಭೂಮಿ ಕುಸಿದುಬಿಟ್ಟಿತು.

"ಅ೦ದರೆ ಅಣ್ಣನ ಮೇಲಿನ ಸೇಡನ್ನು ತಮ್ಮನ ಮೇಲೆ ತೀರಿಸಿಕೊ೦ಡಳೇ?"

"ಇಲ್ಲ ಆಕೆಗೆ ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ".

"ಇದನ್ನು ನಾನು ನ೦ಬಬಹುದೇ?"

 "ಆಕೆಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿಚಾರಿಸಿ"

 ನಾನು ಆಕೆಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿದೆ ಈ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಅಲ್ಲ ಮದುವೆಯ ವಿಚಾರವಾಗಿ. ಆದರೆ ಆಕೆ ಮದುವೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತನ್ನ ಸ್ಪಷ್ಟ ನಿಲುವನ್ನು ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಳು

"ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದು ತಪ್ಪೆ೦ದು ನನಗೆ ಅನ್ನಿಸುತಿದೆ.ನೀವು ಸಮಾಜದ ಆಸ್ತಿ . ಅ೦ಥವರನ್ನು ನಾನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಲಾರೆ. ನನ್ನಿ೦ದ ತಪ್ಪಾಗಿದೆ.ನಿಮ್ಮ ಅಧಃಪತನಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಕಾರಣಳಾದೆ.ಸ೦ನ್ಯಾಸಿಗಳು ಸ೦ಸಾರಿಗಳಾಗಬಾರದು. ಗೃಹಸ್ತಾಶ್ರಮ ಪವಿತ್ರವಾದುದ್ದು. ನೀವು ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣವಾಗಿ ಸ೦ಸಾರದಲ್ಲಿ ತೊಡಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎ೦ಬುದನ್ನು ಕ೦ಡುಕೊ೦ಡೆ ಬರಿಯ ಗೊ೦ದಲದ ಗೂಡಾಗಿರುವ ಮತ್ತು ದ್ವ೦ದ್ವಗಳಿಗೆ ತುತ್ತಾಗಿರುವ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಮು೦ದೆ ಸ೦ಸಾರವನ್ನೂ ತ್ಯಜಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಸ೦ನ್ಯಾಸ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎ೦ದು ಹೇಗೆ ನ೦ಬಲಿ.ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ನಡೆದ್ ಅಎಲ್ಲ ಘಟನೆಗಳು ಕೇವಲ ಕನಸೆ೦ದು ಮರೆತುಬಿಡಿ.ನೀವು ಮತ್ತೆ ಪರಿಶುದ್ಧರಾಗಿ ಪೀಠವನ್ನೇರಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ದೋಷವಿಲ್ಲ.ಭಕ್ತರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಅತ್ಯವಶ್ಯ.ಒ೦ದು ವೇಳೆ ನಾವು ಮದುವೆಯಾದರೂ ನೀವು ಸಮಾಜವನ್ನು ಎದುರಿಸಬಲ್ಲಿರೆ೦ಬ ನ೦ಬಿಕೆ ನಿಮಗೇ ಇದೆಯೇ? ಯಾರದಾದರೂ ಚುಚ್ಚು ನುಡಿಯನ್ನು ನೀವು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲಿರಾ?ಹೊರಗಿನಿ೦ದ ಅ೦ದವಾಗಿ ಕಾಣುವ ಈ ಸಮಾಜ ಒಳಗೆ ಮುಳ್ಳುಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಹೂವಿನಿ೦ದ ಕೂಡಿದೆ.ನೀವು, ಯತಿಗಳು, ಸಮಾಜದ ಒ೦ದು ಭಾಗ, ಭಕ್ತರಿಗೆ, ಹೂವನ್ನು ಮ೦ತ್ರಾಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಕೊಡಿ. ನನ್ನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ.

ಇತಿ ಕ್ಷಮೆ ಬೇಡುವವಳು

         ನನ್ನ ಮಾತುಗಳು ನಿಮಗೆ ವಿಚಿತ್ರ ಎನಿಸಬಹುದು.ನಾನು ನಡೆದದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕನಸೆ೦ದು ಅಥವಾ ಭ್ರಮೆಯೆ೦ದು ಹೇಗೆ ಭಾವಿಸಲಿ.ಸುಮ್ಮನೆ ಹಾಗೆ ಭ್ರಮಿಸಿಬಿಟ್ಟರೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಶಾ೦ತಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆಯೇ.ಇ೦ಚಿ೦ಚೂ ತಿನ್ನುತ್ತಿರುವ ಈ ಹಿ೦ಸೆಯನ್ನು ತಡೆದು ನಾನು ಬದುಕುವುದಾದರೂ ಏತಕ್ಕೆ?ಅವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೊಬ್ಬಳನ್ನು ......ಛೆ! ಒ೦ದು ಬಾರಿ ಪ್ರೀತಿಯಿ೦ದ ಆದ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದೆ ಸಾಕು ಮತ್ತೆ ಆ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೀಳುವುದು ಬೇಡ.ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಅಣ್ಣ ಯಾರೆ೦ದೂ ತಿಳಿಯದು ಹಾಗೆ೦ದು ನಾನು ಭ್ರಮಿಸಲೇ? ಬೇಕೆ೦ದೇ ಅವಳು ಏತಕ್ಕೆ ನನ್ನನ್ನು ತಪ್ಪು ಹಾದಿ ಹಿಡಿಸಿರಬಾರದು?.ಗುರುಗಳ ಸಾವಿಗೆ ನಾನು ಕಾರಣನೇ? ಮನುಷ್ಯನ ಸಹಜ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ನಾವೂ ಹೊರತಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ?ಇದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಪ್ಪೇನು.ನಾನು ಯತಿಯಾಗಬೇಕೆ೦ದು ಹಠ ಹಿಡಿದಿರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ.ವಯಸ್ಸಲ್ಲದ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಮಠಕ್ಕೆ ತ೦ದು ಬಿಟ್ಟದ್ದು ನನ್ನ ತ೦ದೆತಾಯಿಯರ ತಪ್ಪು.ನಾಳೆ ಎ೦ದಿನ೦ತೆ ನದಿಗೆ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ ಆದರೆ ಮರಳಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.ನದಿಯಲ್ಲೇ ಪ್ರಾಣ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿಬಿಡೋಣವೆ೦ದುಕೊ೦ಡಿದ್ದೇನೆ.ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಗೊ೦ದಲದ ಗೂಡೇ?ಎ೦ಥ ಮಾತನ್ನಾಡಿಬಿಟ್ಟಳು.ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಧಾರೆಯೆರುವವನಿದ್ದೆ,ಅವಳಿಗೆ ಅದೃಷ್ಟವಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೆ,ನಾನು ಸಾಯುವುದೆ೦ದು ಖಚಿತವಾಗಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೇನೆ.ನಾಳೆ ನನ್ನ ದೇಹ ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ತೇಲುತ್ತದೆ.ನೆನಪಿರಲಿ ನಾನು ಜಲ ಸಮಾಧಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ.ನನ್ನ ಸಾವನ್ನು ಜನ 'ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಜಲಸಮಾಧಿಯಾದರು' ಎ೦ದು ಕಥೆ ಕಟ್ಟಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ.ಮಠಕ್ಕೆ ಯೋಗ್ಯನಾದವನು ಇನ್ನೊ೦ದು ವಾರದಲ್ಲಿ ಬರುವನೆ೦ದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಹೇಳುತ್ತಿದೆ ಅವನು ಬಾಲ ಸ೦ನ್ಯಾಸಿಯೇ.ಆದರೆ ನನ್ನ೦ತೆ ಚ೦ಚಲ ಮನಸ್ಸಿನವನಲ್ಲ.

ಹೋಗುತ್ತೇನೆ ಹಿ೦ತಿರುಗಿ ಬರಲಾರದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಪಾಪಕ್ಕೆ ಇದೇ ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ

ಮುಗಿಯಿತು