’ರಾತ್ರಿಯ ಕನಸಿನಲಿ, ಸುರಿಯುವ ಸೋನೆಯಲಿ ಬರೀ ನಿನದೇ ನೆನಪು’

ಪ್ರೀತಿಯ ನನ್ನವಳೇ,
ಇಂಥಹ ಒಂದು ದಿನಾನು ಬರತ್ತೆ ಅಂತ ನನಗೆ ತಿಳಿದೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಈಗಲೂ ಸಹ ನಿನ್ನನ್ನು ’ನನ್ನವಳೇ’ಎಂದು ಕರೆಯಲು ನನಗೆ ಅರ್ಹತೆ ಇದೆಯಾ?.ಅದನ್ನು ನೀನೇ ಹೇಳಬೇಕು.
ಹಿಂದಿನ ದಿನಗಳನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನೋಡು.ನಮ್ಮದು ಆಗ ತಾನೇ ಬೇಳೆದು ನಿಂತ ಮುಗ್ದ ಮನಸ್ಸುಗಳು.ಅದೇನು ಆಕರ್ಷಣೆಯೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.ಒಂದು ದಿನ ನಾನು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ ’ನೀ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಿಯಾ?’ಅಂತ.ನೀನು ಸಹ ನನಗೆ ಎರಡು ದಿನ ಟಾಯ್ಮ್ ಕೊಡಿ, ನಾನು ಯೋಚಿಸಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನಲೇ ಇಲ್ಲ.ಬಹುಶ ನೀನು ಅದನ್ನೇ ಯೋಚಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೆಯೋ ಎನೋ?.ತಟ್ಟನೆ ಹುಂ ಅಂತ ಸಿಗ್ನಲ್ ನೀಡಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ.ಅವತ್ತಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಮಧುರ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ಹಬ್ಬಯೋ ಹಬ್ಬ.ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಏನು ನಡಿತಾ ಇದೆ, ಎನ್ನುವ ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲ.ಹಾಗೆಯೇ ಇಬ್ಬರೂ ಕ್ಯೆ ಕ್ಯೆ ಹಿಡಿದು ನಡಿತಾ ಇದ್ದರೆ ವೇಳೆಯ ಭಯವೇ ನಮಗೆ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ನಾವು ಎದುರೆದುರು ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮಲ್ಲಿ exchange ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ಭಾವನೆಗಳು ಅದೇಷ್ಟೊ?.ನಿನಗ್ಗೊತ್ತಾ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ನಾ ನೋಡಿದರೆ, ನೀ ರಾತ್ರಿ ಕಂಡ ಕನಸ್ಸನ್ನು ಓದಿ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೆ.
ಆದರೆ, ಯಾವಾಗ ನೀನು ನನ್ನ ಹ್ರದಯದಿಂದ ಎದ್ದು ಹೋದೇಯೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.ಅವತ್ತಿನಿಂದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ನಿರ್ಜನ್ ಪ್ರದೇಶ.ನಿನ್ನ ಹುಡುಕಾಡಬೇಕೆಂದರೆ,ಅದಕ್ಕೆ ಸುಳಿಯು ಇಲ್ಲ.ಈ ಮೊಬ್ಯೆಲು, ಇಂಟರ್ನೆಟ್ಟು ಬಂದ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ನಂಬರು, ಅರ್ಕುಟ್ದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ಹುಡುಕಾಡಿದರೆ ’do not found'
ಆದರೂ ನೀನು ಎಷ್ಟೇ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದರೂ...... ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳ್ತಿನಿ ಕೇಳು..
’distance cannot seperate anyone
near cannot bind any one
if feelings are true and from the heart just
close your eyes u can find the ones you miss'

ನಿನ್ನ ಸವಿ ಸವಿ ನೆನಪಿನಲಿ