ಇಷ್ಟೇನಾ ನಿನ್ನ ಕಿಮ್ಮತ್ತು?

ತುಪ್ಪದ ಡಬ್ಬಿ, 

ಕಟ್ಟಿಗೆಯ ರಾಶಿ,  

ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ

ಬೂದಿ..ಬೂದಿ, 

ನಿನ್ನ ಶರೀರ.

ಇಷ್ಟೇನಾ ನಿನ್ನ ಕಿಮ್ಮತ್ತು...?

ಒಂದು ಸಂಜೆ  ,

ಪ್ರಾಣ ಪಕ್ಷಿ ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು.

ತಾನು ಗಳಿಸಿದ್ದು,

ಯಾರದ್ದೋ ಪಾಲಾಯಿತು.

ಕೆಲವರು ದುಃಖ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ,

ಉಳಿದವರು ತಮಾಷೆ  ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ,

ಅರೇ, ಬೇಗನೇ ಎತ್ತಿರಿ,

ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತ ಬಂತು,

ಹೊಟ್ಟೆ  ಹಸಿದಿದೆ,

ಯಾರು ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲಾ ಕಾಯುವರು?

ಇದು ನೆಂಟರ ನಡುವಿನ ಸಂಭಾಷಣೆ...

*ಇಷ್ಟೇನಾ ನಿನ್ನ ಕಿಮ್ಮತ್ತು..?*

ನಾ ಸತ್ತು ಆತ್ಮ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹಾರುತ್ತಿದೆ,

ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಮೇಲೆ.

ಕೆಳಗೆ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದೆ.

ಮನೆಯವರು ಹರಟೆ

ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ,

ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು  ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನ,

ಇನ್ನೂ ನಾಲ್ಕು ಒಪ್ಪತ್ತು ಇರಬೇಕಾಗಿತ್ತು, 

ಇಷ್ಟೇನಾ ಕೇಳಿದ ಸಾಂತ್ವನದ ಮಾತು..

*ಇಷ್ಟೇನಾ ನಿನ್ನ ಕಿಮ್ಮತ್ತು..?*

ಮಗ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಫೋಟೋ

ತೂಗು ಹಾಕಿದ.

ನನ್ನ ಫೋಟೋ ಅದು,

ಅದಕ್ಕೊಂದು ಹಾರ ಹಾಕಿದ,

ಕೆಲವೊಂದು ದಿನ, 

ಅಗರ ಬತ್ತಿ  ಉರಿಸಿದ,

ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಭಾವಪೂರ್ಣ

ಶೃದ್ಧಾoಜಲಿ...

ಆಮೇಲೆ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ 

ನಂತರ,

ನನ್ನ ಫೋಟೋ ಮೇಲೆ 

ಜಮಾಯಿಸಿದ  ಧೂಳನ್ನು ಕೂಡಾ

ನೋಡಲಿಲ್ಲ ಆತ..

*ಇಷ್ಟೇನಾ ನಿನ್ನ ಕಿಮ್ಮತ್ತು?..*

ಜೀವನವೆಲ್ಲಾ ದುಡಿದೆ,

ದಣಿದೆ.

ದುಡ್ಡು ಗಳಿಸಿ ಜಮಾ ಮಾಡಿಸಿದೆ,

ಎಲ್ಲವೂ, ನನ್ನದು, ನನ್ನದು..

ಏನೋ ಒಣ ಜಂಭ ...

ತನ್ನವರಿಗೆಲ್ಲ ಮಾಡಿದೆ

ಆದರೆ..

ತನಗಾಗಿ ..???

ಶೂನ್ಯ.. ಬರೀ ಶೂನ್ಯ

ಹೊರಟಿರುವೆ ಖಾಲಿ ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ,

ಒಂದು ಹುಲ್ಲು ಕಡ್ಡಿಯೂ,

ಜೊತೆಗಿಲ್ಲ,

*ಇಷ್ಟೇನಾ ನಿನ್ನ ಕಿಮ್ಮತ್ತು?

ಆವರಿಸಿದ ಅಹಂಕಾರ,

ಎಷ್ಟೊಂದು ಪದವಿ,

ಎಷ್ಟೊಂದು ದುಡ್ಡು,

ಕೊನೆಗೆ ಹೋಗುವ ದಿನ ಬಂತು,

ಆದರೆ ಜೊತೆಗೆ ಒಯ್ಯುವುದು,

ಏನನ್ನು?

ನಾವು ಗಳಿಸಿದ ಪಾಪ ಪುಣ್ಯ

ಕರ್ಮಗಳನ್ನೆ ಇನ್ನೇನೂ ಇಲ್ಲ..

ಮತ್ತೇಕೆ ಈ ಸೊಕ್ಕು?

ಯೋಚಿಸು ಮನುಜ,

*ನಿನ್ನ ಕಿಮ್ಮತ್ತು ಇಷ್ಟೇ*

(ಆಧಾರ)