ಎನ್ನರಮನೆ

ಎನ್ನರಮನೆ

ಕವನ

ಎನ್ನೊಲವ ಅರಮನೆಯು ಜಗಕೆ ತಿಳಿವಿಲ್ಲ

ಗುಡಿಸಲೆಂದೆನ್ನುತಿದೆ, ಗುಡಿಯೆ ಅರಿವಿಲ್ಲ||೧||

 

ಎತ್ತರದ ಜಗತಿಯಿದು ಸುತ್ತ ಗೋಡೆಗಳು

ಕತ್ತರಿಸಿ ತಂದಿರುವ ಬಿದಿರ ಕಂಬಗಳು

ಬಿತ್ತರಿಸುತಿದೆ ಜಗಕೆ ಸ್ವಸ್ಥತೆಯ ಕುರುಹುಗಳ

ಮೆತ್ತನೆಯ ಹೊದಿಕೆಯಲೆ ಇಹುದೆಂದು ಸ್ವರ್ಗ

 

ಬಿರುಗಾಳಿ ಬೀಸಿದರು ಒಡಲನ್ನು ಸೋಕಿಸದು

ಬಿರು ಮಳೆಗು ಅಂಜದೆಯೆ ಬೆಚ್ಚಗಿರಿಸುವುದು

ಮೆರುಗಿಲ್ಲ ಚಾವಡಿಗೆ ನಡುಗಿಸುವ ಚಳಿಯಿಲ್ಲ

ಸಿರಿ ಸುಖಕೆ ಎಣೆಯಿಲ್ಲ ಹವಾನಿಯಂತ್ರಣದಿ

 

ಕಣ್ಣ ಕುಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ ಬಣ್ಣ ಹೊಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ

ಮಣ್ಣ ಗುಣ ತನುವಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹುದು ನೋಡು

ಸುಣ್ಣ ಮೆತ್ತುವುದಿಲ್ಲ  ಸೆಗಣಿಯದೆ ಘಮವೆಲ್ಲ

ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಅಣುರೂಪ ಬಾದಿಸುವುದಿಲ್ಲ

 

ಮಿಣುಕು ದೀಪದ ಬೆಳಕು ಮೊಗದಿ ಪ್ರತಿಫಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ

ಮನದ ಕ್ಷುದ್ರತೆ ಮೇಲೆ ಧೂಮ್ರ ಮುಚ್ಚುವುದು!

ಹಣದ ಮೋಹಕತೆಗಿಲ್ಲಿ ಕಾಸು ಕಿಮ್ಮತ್ತಿಲ್ಲ!

ಕಣ ಕಣದಿ ಪ್ರಕೃತಿ ಗುಣ ಮೇಲೈಸುತಿಹುದು

 

ಕಾಡ ಋಣ ಬೇಕಿಲ್ಲ ನಾಡಮನ ಬಲಿತಿಲ್ಲ

ಕೇಡ ಮಾಡಿಹೆವೆಂದು ಅರಿವು ನಮಗಿಲ್ಲ!

ಬೇಡಿದರು ಕಡೆಗಿಲ್ಲಿ ಕಾಯುವವರಿಹುದಿಲ್ಲ

ಬಾಡಿಗೆಯ ಮನೆಯಂತೆ ನಮ್ಮ ಬದುಕು!

-ಜನಾರ್ದನ ದುರ್ಗ

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಫೇಸ್ ಬುಕ್ 

 

ಚಿತ್ರ್