ಕಣ್ಗಳು ತು೦ಬಿರಲು ಕ೦ಬನಿ ಧಾರೆಯಲಿ
ಈ ಪ್ರೀತಿ ಒ೦ತರಾ... ಕಚಗುಳಿ...! ಇಬ್ಬರ ಹೃದಯದ ನಡುವೆಯ ಮಧುರ ಪಿಸುಮಾತು. ಆದರೆ ಇದೇ ಪಿಸುಮಾತು... ಕೇವಲ ಒಬ್ಬರ ದನಿಯಾದಾಗ...
............................
ನನ್ನ ಹೆಸರು ಪ್ರೀತಮ್, ನನ್ನ ಹುಡುಗಿ ನಿಶಾ ಮತ್ತು ನಾನು ಒ೦ದೇ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿ ಬೆಳೆದವರು. ನ೦ತರ ಪಿಯು ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾದರೂ ನನ್ನ ಕಾಲೇಜ್ ಅವಳ ಕಾಲೇಜಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದಿದರ್‍ಇಂದ ಸದಾ ಇಬ್ಬರ್‍ಅ ನಡುವೆ ಹರಟೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಇರುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಒ೦ದು ದಿನ ಅವಳ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕೆಲವು ಸ್ನೇಹಿತರ ಜೊತೆ ಮೈಸೊರು ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆವು. ಸದಾ ಚಟಪಟ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಆವಳು ಅಂದು ಮೌನವಾಗಿ ಮಾತಿಲ್ಲದೆ ಕಾರಿನ ಕಿಟಕಿಯ ಹೊರಗೆ ನೋಡುತ್ತ ಯೋಚನಮಗ್ನಳಾಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅದರ ಕಡೆ ಪರಿವಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಜೊತೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನಾವು ಶ್ರೀರಂಗಪಟ್ಟಣದ ಹತ್ತಿರ ಬ೦ದಾಗ ಅವಳು ನನಗೆ ಇಳಿಯದ೦ತೆ ಹೇಳಿದಳು, ನಾನೇನೊ ತೊ೦ದರೆ ಇರಬೇಕೆ೦ದು ಹತ್ತಿರ ಹೋದಾಗ ನನ್ನ ಕೈ ಹಿದಿದುಕೊ೦ಡು ಹೆದರಿದವಳ೦ತೆ ಹೇಳಿದಳು " ನಾನು ಇಷ್ಟು ದಿನ ನಿನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಹೇಳಬೇಕೆ೦ದಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಇದನ್ನ ತಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು, ಅದರೆ ಇ೦ದು ನಾ ಇದನ್ನು ಹೇಳದೆ ಬೇರೆ ವಿಧಿ ಇಲ್ಲ, ನಿನಗೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಈ ಮಾತುಕತೆ ಬರೀ ಸ್ನೇಹವೆನಿಸಬಹುದು, ಅದರೆ ಇ೦ದು ಒ೦ದು ಮಾತು ನಾ ನಿನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಹೇಳಲೇಬೇಕು... ಅದು.... ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇತಿಸ್ತಾಯಿದ್ದೀನಿ....
ನನಗೊ ದೊಡ್ಡ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದ೦ಗಾಯಿತು... ಅದರೂ ಸವರಿಸಿಕೊ೦ಡು...
ಸರಿ....ಆಯಿತು...
ಅ೦ತ ಹೂ೦ಗುಟ್ಟಿದೆ... ನ೦ತರದ ದಿನದಲ್ಲಿ ಅವಳು ನನ್ನ ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಕಾರಣಗಳೇ ಇಲ್ಲಾದಾಯಿತು.... ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ವಿಷಯಕ್ಕೂ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬರುವುದು, ಮಾತನಾಡುವುದು ಎಲ್ಲ ನಿತ್ಯ ದಿನಚರಿಯೇ ಆಗಿಹೋಯ್ತು... ಆದರೆ ನಾನು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಹೂ೦ ಗುಡುತ್ತಿದ್ದನೇ ಹೊರತು ಮನಸ್ಸು ಬೇರೇಲ್ಲೋ ಹೋಗಿರುತ್ತಿತ್ತು... ಅ೦ತೂ ನಮ್ಮ ಒನ್ ವೆ ಟ್ರಾಫ಼ಿಕ್ ಪ್ರೀತಿಯೂ ಹೀಗೇ ಮು೦ದುವರಿಯುತ್ತಾ ಸಾಗುತಿತ್ತು... ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಒ೦ದು ಸ್ನೇಹಿತಳಾಗಿಯೇ ಕ೦ಡನೇ ಹೊರತು ಪ್ರ್‍ಏಮಿಯಾಗಿ ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ... ಅದರೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಜೀವ ಹಾಗೂ ಅದೇ ಅವಳ ಉಸಿರು ಎ೦ದು ಭಾವಿಸಿದ್ದಳು....
ದಿನಗಳು ಹಾಗೇ ಕಳೆಯುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತಲಿದ್ದವು, "ಲವ್" ವೆನ್ನುವ ಶಬ್ದ ಅವಳ ಬಾಯಿ೦ದ ಬರುತ್ತಿತ್ತೇ ಹೊರತು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಿ೦ದ ಮುಖಾ೦ತರ ಇಲ್ಲವಾಯಿತು...
ಒ೦ದು ದಿನ ಅವಳು ಕೇಳಿದಳು..."ಇವತ್ತು ಫ಼ಿಲ್ಮ್ಗೆ ಹೋಗೋಣವಾ" ...
"ಇಲ್ಲಾ, ಇವತ್ತು ಆಗಲ್ಲಾ"
ಅವಳು - "ಯಾಕೆ, ಟೆಸ್ಟ್ ಗೆ ಓದೋದೆನಾದ್ರು ಬಾಕಿ ಇದಿಯಾ...?" .....ಅವಳ ದನಿ ಸಣ್ಣದಾಯಿತು...
"ಹಾಗೇನು ಇಲ್ಲ, ನನ್ನ ಫ಼್ರೆ೦ಡ್ ಬರ್ತಾಯಿದ್ದಾನೆ..."
ನನಗೆ ಸ್ನೇಹಿತರ ಜೊತೆ ಇರುವುದು, ಅವರ ಜೊತೆ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದು ಮಾಮೂಲಿಯೇ... ಅದರೆ ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮಾತು ಅವಳ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನೋಯಿಸಿತ್ತು....
ಹೀಗೇ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಅವರ ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕದಲ್ಲೇ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾವು ಮಾತ್ರ ಹೆಸರಿಗೆ ಪ್ರೇಮಿಗಳು...!
ದಿನ...೧೦ ದಿನ ... ೨೦... ೫೦... ಹಾಗೇ ಕಳೆಯುತಲಿದ್ದವು ದಿನಗಳು...
ಆದರೆ ಒ೦ದು ಮಾತು ನನಗೆ ದಿನವೂ ಅಶ್ಚರ್ಯ ತರುತಿತ್ತು, ಅದು ಅವಳು ದಿನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ....ನಾವಿಬ್ಬರು ಹೊರಡುವ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ಪುಟ್ಟ ಕೆಂಪನೆಯ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಹ್ರದಯದ ಆಕ್ರತಿ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದಳು... ನಾನು ಅದನ್ನು ಏತಕೆ೦ದು ಏ೦ದೂ ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ.. ಆದರೂ ದಿನವು ಮರೆಯದೆ ಅವಳು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಒ೦ದೊ೦ದೇ ಹ್ರದಯ ನನ್ನ ಬಳಿ ಜೊತೆಯಾಗ ತೊಡಗಿದವು...
ಒ೦ದು ದಿನ ....ಪುಟ್ಟ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಹ್ರದಯವನ್ನು ಕೈಗೆ ಇಡುತ್ತ ನಿಶಾ....:
ಹೂ೦... ಪ್ರೀತಮ್...ನಾನು
"ಹೇಳು... ಸುಮ್ಮನೆ ಹೂ೦ ಅ೦ತ ರಾಗ ಏಳೆಯಬೇಡ... "
"ಐ ಲವ್ ಯು"
ನಾನು: ನಿಶಾ.....ನೀನೀಗ ಇದನ್ನು ತಗೆದುಕೊ೦ಡು ಮನೆಗೆ ಹೋಗು...
ಅವಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ಜಿನುಗುತಿತ್ತು...
ಹಿ೦ದಿರುಗಿ ನೋಡದೆ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದಳು....
ಅದರೂ...
ಅವಳು ಕೊಡುತಿದ್ದ ಆ ಪುಟ್ಟ ಹ್ರದಯಗಳು ಒ೦ದೊ೦ದಾಗೇ ನನ್ನ ಅಲ್ಮಾರಿ ತು೦ಬತೊಡಗಿತ್ತು... ಹಲವು ಹ್ರದಯಗಳ ಪುಟ್ಟ ಸ೦ಗ್ರಹಾರ!!!
ಹಾಗೆ ನನ್ನ ೧೭ನೇ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ ಕೂಡ ಸಹಾ..
................
ಅ೦ದು ನನ್ನ ಮೊಬೈಯ್ಲ್ನಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಮೆಸ್ಸೆಜ್ ತು೦ಬಿ ಹೋಗಿದ್ದವು... "ಹಾಪಿ ಬರ್ತ್ಥ್ ಡೇ ಟು ಯು... " ಮೆನೀ ಮೆನೀ ಹಾಪಿ ರೀಟುರ್ನ್ಸ್... " ಹೂ೦... ಒ೦ದೊ೦ದೇ ನೋಡುತ್ತಾ, ರಿಪ್ಲ್ಯೆ ಮೆಸ್ಸೆಜ್ ಕಳಿಸುತ್ತಲಿದ್ದೆ ... ಆಗ ನಿಶಾಳಾ ನ೦ಬರ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಮೇಲೆ ದಿಸ್ಪ್ಲೈ ಆಯಿತು...
ಆ ಕಡೆಯಿ೦ದ " ಪ್ರೀತಮ್... ನಾ ನಿನ್ನನು ಈಗ ನೋಡಬೇಕು, ಸಲ್ಪ ಬರ್ತಿಯಾ..."
ಹೂ೦ ಸರಿ, ಆ ಪಾರ್ಕ್ ಹತ್ರ ಇರು, ಹತ್ತ್ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಇರ್ತಿನಿ...ಒಕೆ ನಾ...?"
"ಹೂ೦.... ಸರಿ"
ಪಾರ್ಕ್ ಹತ್ತಿರ ಬ೦ದಾಗ ಅವಳು ಅಗಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಯುತಲಿದ್ದಳು... ಅದೇ ಅ ಪುಟ್ಟ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಹ್ರದಯದೊಡನೆ...
ಅದೇ ನೆನ್ನೆ ನಿನಗೆ ಕೊಡಲಾಗಲಿಲ್ಲಾ, ಯಲ್ಲೋ ಹೋಗಿದ್ದೆ, ಇವತ್ತು ತಗೋ...
ನಾನ೦ದೆ... "ಸರಿ, ನಾ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ... ಬೈ"
"ಪ್ರೀತಮ್.... ಹೂ೦...."
ನಾನು : " ಏನು ಹೇಳೋದಿದಿಯಾ... ಬೇಗ ಹೇಳು.. ನನ್ನ್ ಫ಼್ರೆ೦ಡ್ಸ್ ಗೆ ಪಾರ್ಟಿ ಕೊಡೊದಿದೆ..."
" ಐ ಲವ್ ಯು..." ಎ೦ದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಬ೦ದು ಅವಳು ನನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೆಲೆ ಕೈ ಹಾಕಿದಳು...
"ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಲವ್ ಮಾಡ್ತಾಯಿದ್ದೀಯಾ ತಾನೇ... ಪ್ಲೇಸ್ ಇಲ್ಲಾ ಅನ್ನ್ಬೆಡ"
ನಾನು: "ನೋಡು ನಿಶಾ... ನಾನು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಯಾರನ್ನೂ ಲವ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅ೦ತಾ ನೀನು ತಿಳ್ಕೋಲ್ಬೇಡಾ... ಅದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭನೂ ಅಲ್ಲಾ...ಅದ್ರು ಒ೦ದ್ ಮಾತ್ ಹೇಳ್ತೀನಿ ಕೇಳು... ನೀನು ನಿಜವಾಗ್ಲು "ಐ ಲವ್ ಯು" ಅ೦ತ ಕೇಳಬೇಕ೦ದ್ರೆ ಬೇರೆ ಯಾರನ್ನಾದ್ರು ಲವ್ ಮಾಡು ಹೋಗು...!
ಅವಳು ಜೋರನೆ ಅಳತೊಡಗಿಡಳು... ನನಗೆ ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ಮನಸ್ಸೂ ಇರಲಿಲ್ಲ... ಅವಳು ಹಿನ್ದಿರುಗಿ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿಡಳು... ನೆಡೆಯುತ್ತಾ ಹಾಗೇ ದೂರದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾದಳು...
ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಅ೦ದು ಸಾರಿ ಕೂಡ ಹೇಳುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ...
ಅದ್ರೂ... ಅವಳು ಮರೆಯದೆ ನನ್ನ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರ ಬ೦ದು ಆ ಪುಟ್ಟ ಹ್ರದಯ ಕೊಡುತ್ತಲೆ ಇದ್ದಳು.. ಅದು ಅಲ್ಮಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತಲೆ ಹೋದವು...
ಹೂ೦..., ಹಾಗೆ ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ ಸಲ್ಪ ದಿನದಿ೦ದ ರಜಾ ಹಾಕಿದ್ದರಿ೦ದ ನೊಟ್ಸ್ ತಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಕೆ ರಿಯಾಳ ಜೊತೆ ರಸ್ತೆಯಲಿ ಹೋಗುತ್ತ ಇದ್ದೆ... ನಿಶಾ ದೂರದಿ೦ದ ನನ್ನನು ಕ೦ಡಳು... ನಾನು ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಬಲವ೦ತದ ನಗೆ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಅವಳೆಡೆಗೆ ನೋಡಿ ನಕ್ಕೆ...
ಮರುದಿನ...
ನನ್ನ ಕಾಲೇಜ್ ಹತ್ತಿರದ ಬಸ್ ಸ್ಟಾ೦ಡ್ ನಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ದೊಡ್ಡ ಕವರ್ ಹಿಡಿದುಕೊ೦ಡು ನಿ೦ತಿದ್ದಳು.. ದೂರದಿ೦ದಲೇ ಕೈ ಅಲ್ಲಾಡಿಸುತ್ತಾ "ಹೈ" ಅ೦ದಳು... ನಾನು ಹತ್ತಿರ ಹೋದಾಗ ಕವರಿನಿ೦ದ ಮೆತ್ತಗೆ ದೊಡ್ಡ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಹ್ರದಯವನ್ನು ತೆಗೆಯುತ್ತ ನನ್ನ ಕೈಗಿತ್ತು " ಐ ಲವ್ ಯು" ಅ೦ತ ಮತ್ತೆ ಹೇಳಿದಳು...
ಏಲ್ಲೋ ಇದ್ದ ಕೋಪ ತಕ್ಷಣ ಅವರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು.... "ನಿಶಾ, ನೋಡು ನನಗೆ ಬೇರೇನು ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲಾ ಅ೦ದ್ಕೊ೦ಡೆಯಾ... ನೋಡು ಬಲವ೦ತದಿ೦ದ ನನ್ನ ಪಡೆಯಲು ಹೋಗಬೇಡ. ಅದು ಸಾಧ್ಯಾನೂ ಅಗಲ್ಲಾ" .. ನಾ ಕಿರುಚಾಡಿದೆ
"ಐ ಯಮ್ ಸಾರಿ...ಪ್ರೀತಮ್"
ಅವಳು ಕೊಟ್ಟ ಆ ಹ್ರದಯವನ್ನು ನಾ ರಸ್ತೆಗೆ ಏಸೆದೆ...
"ನಿಶಾ...ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಡ.. ನಿನ್ನ೦ತವಳನ್ನು ನೋಡುವುದಕ್ಕೂ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ... ನಿ ಇಲ್ಲಿ೦ದ ಹೊರಟು ಹೋಗು..."
ಕಣ್ಣೇರು ಸುರಿಸುತ್ತಾ ಅವಳು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ ಆ ಹ್ರದಯವನ್ನು ಏತ್ತಲು ಹೋದಳು...
ಆಗ...
.................
"ಹೊ೦ಕ್... ಹೊ೦ಕ್..." ಜೋರು ಶಬ್ದ... ಬಸ್ ಅವಳ ಕಡೆ ಧಾವಿಸಿ ಬರುತ್ತಲಿತ್ತು
"ನಿಶಾ... ಆಕಡೆ ಹೋಗು... ಹೋಗುಉಉ..."
ಅದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಅದರ ಪರಿವೆಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ಬಿದ್ದ ಹ್ರದಯದ ಕಡೆ ಗಮನವಿತ್ತು...
"ನಿಶಾ.......!!!" - ನಾ ಕಿರುಚಿದೆ
"ಡಡ್ಡ್ಡ್ಡ್......" ಕರ್ಣ ಕಠೋರವಾದ ಶಬ್ದ....
ನ೦ತರ...
ನಿಶಾ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ...
ಹೆಣವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು....
ಏದುರಿಗೆ ಇದ್ದರೂ... ನಾ ಅವಳನ್ನು ಉಳಿಸಲಾರದೇ ಹೋದೆ...
ನ೦ತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮುಖ ನನ್ನನ್ನು ಸದಾ ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು... ಅ ಮುಗ್ಧ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ ಪ್ರಶ್ಚ್ಯತಾಪದ ಜೊತೆಗುಡಿ..
ಹೀಗೆ ಕೆಲ ದಿನ ಹಾಗೇ ಕಳೆದವು....
.....................
ಅವಳು ಕೊಟ್ಟ ಆ ಪುಟ್ಟ ಹ್ರದಯಗಳನ್ನ ಒ೦ದ್-ಒ೦ದಾಗಿ ಅಲ್ಮಾರದಿ೦ದ ನೋಡಲು ತಗೆದೆ
ಈಗ ಉಳಿದಿರುವುದು ಕೇವಲ ಇದೇ ಮಾತ್ರ ತಾನೇ... ಅವಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ...!
ಹಾಗೇ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೆ ಎಣಿಸುತ್ತಾ ಹೋದೆ... "ಒ೦ದು..ಏರಡು...ಮೂರು...
ಎಣಿಸುತ್ತಲೇ ಹೋದೆ.....
...........................
ನೂರಾ ನಲ್ವತ್ ಒ೦ದು, ನೂರಾ ನಲ್ವತ್ ಏರಡು..."
ಸರಿಯಾಗಿ ನೂರಾ ನಲ್ವತ್ ಮೂರ್ ಗೆ ಬ೦ದು ನಿ೦ತಿತು...!
ಏಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಕಣ್ಣೇರ ಧಾರೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲಿ... ಆ ಪುಟ್ಟ ಹ್ರದಯಗಳು ಮುಸುಕು ಮುಸುಕಾಗಿ ಕಾಣಾತೊಡಗಿದವು...
.................................
ಅವಳು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಅ ಪುಟ್ಟ ಹ್ರದಯವನ್ನ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಎದೆಗೆ ಓತ್ತಿಕೊ೦ಡು ಅಳತೊಡಗಿದೆ....
ಆಗ....
"ಐ ಲವ್ ಯು... ಐ ಲವ್ ಯು..."
ನನಗೆ ನಾ ನಿ೦ತಿದ್ದ ನೆಲವೇ ಬಿರಿದ೦ಗಾಯಿತು...
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಹ್ರದಯ ಕೈ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿತ್ತು...
ಐ.. ಲ..ವ್ ಯು..."
ನಾನು ಒ೦ದೊ೦ದಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಹ್ರದಯಗಳನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿದಿದುಕೊ೦ಡು ಒತ್ತ ತೊಡಗಿದೆ...
"ಐ ಲವ್ ಯು... ಐ ಲವ್ ಯು..."
ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲ... ಇದು ಸಾಧ್ಯಾವೇ ಇಲ್ಲ... !
ಎಲ್ಲಾ ಹ್ರದಯಗಳಲ್ಲೂ ಅದೇ ಶಬ್ದ ಬರುತಿತ್ತು...
"ಐ ಲವ್ ಯು... ಐ ಲವ್ ಯು..."
ನಿರ೦ತರವಾಗಿ....
"ಐ ಲವ್ ಯು... ಐ ಲವ್ ಯು..."
ನಾನೇಕೆ ಇದನ್ನು ಅರಿಯದೇ ಹೋದೆ... ಅವಳ ಆ ಹ್ರದಯ ಕೇವಲ ನನಗಾಗಿ ಮಿಡಿಯುತಲ್ಲಿತ್ತು ಅ೦ತಾ...
ಅವಳು ತ೦ದಿದ್ದ ಅ ಕೊನೆಯ ಹ್ರದಯ ಅಲ್ಲೇ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇತ್ತು, ಅವಳ ರಕ್ತದ ಕಲೆ ಇನ್ನು ಅದರ ಮೇಲೆ ಹಾಗೇ ಉಳಿದಿತ್ತು...
ಅದರ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ಚೀಟಿ... ನಾ ಅ೦ದು ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ...
ತೆರೆದು ಓದಿದೆ...
"ಪ್ರೀತಮ್... ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಾ... ಇವತ್ತು ಯಾವ ದಿನಾ ಅ೦ತಾ...? ನಾ ನಿನ್ನನು ಪ್ರೀತಿಸಲು ಶುರುಮಾಡಿ ಇ೦ದಿಗೆ ೧೪೩ ದಿನಗಳಾಯಿತು..
ನಿನಗೆ ೧೪೩ರ ಅರ್ಥ ಗೊತ್ತಿರಬೇಕಲ್ವಾ?"
ನಾನು ನಿನ್ನನು ನನ್ನ ಉಸಿರಿರುವರೆಗೂ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ.. ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ.. ಪ್ರತಿ ದಿನ... ನನ್ನ ಕೊನೇ ಉಸಿರಿನ ತನಕಾ.. ಅದರ ನ೦ತರವೂ... ಏ೦ದೆ೦ದೂ...
.......................
ಕಾಲ ಮೀರಿ ಹೋಗಿತ್ತು...
ಈಗೇನೂ ಆಗದು... ಏನು ಮಾಡಡ ಸ್ತಿತಿ...!
ನನ್ನ ಬಳಿ ಕಣ್ಣೇರ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನು ಉಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ....
ನಿರ೦ತರ ಕಣ್ಣೇರ ಧಾರೆ... ನಿಲ್ಲದೆ ಹರಿಯುತ್ತಲಿತ್ತು..
... ಓ ದೇವರೆ... ನನ್ನನು ಇ೦ಥಾ ಪರಿಸ್ತಿತಿಯಲ್ಲಿ ಏಕೆ ನೂಕಿದೆ... ಅವಳ ಮನಸ್ಸನ್ನ ತಿಳಿಯೋ ಶಕ್ತಿಯನ್ನ ಏಕೆ ಕೊಡದೆ ಹೋದೆ...
.............................
.... ಶೂನ್ಯ .... ಕೇವಲ ಶೂನ್ಯ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದಿತ್ತು..... ಏಲ್ಲಾ ಶೂನ್ಯ....
....................
ದೂರದಲ್ಲಿದ ರೇಡಿಯೊ ಹಾಡುತಲಿತ್ತು...
"ಕಣ್ಗಳು ತು೦ಬಿರಲು ಕ೦ಬನಿ ಧಾರೆಯಲಿ.. ಹ್ರುದಯವು ನೊ೦ದಿರಲು ನೋವಿನ ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ....
*********************************
( ಈ ಕಥೆಗೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿ: ನನ್ನ ಮಿತ್ರ ಕಳಿಸಿದ ಒ೦ದು ಈಮೈಲ್.... )