ಕಥೆ:ಅಪರಿಚಿತ

ಆ ದಿನ ನಾನಿಲ್ಲದಾಗ ಮನೆಗೆ ಯಾರೋ ಬಂದಿದ್ದರಂತೆ,ನನಗೆ ಏನೋ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯವೊಂದನ್ನು ಹೇಳಬೇಕೆಂದು ತುಂಬ ಹೊತ್ತು ಕಾದು ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದಾನಂತೇ. ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವುದು ತಡವಾದರಿಂದ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ 'ಒಂದು ವಿಷ್ಯ ಹೇಳದ್ದಿತ್ತು.ನಿಮ್ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಅದೃಷ್ಟ ತರೋ ಅಂಥ ವಿಷಯ ,ಇನ್ನೊಂದು ದಿಸ ಬತ್ತೀನಿ' ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೋದನಂತೇ. ನಾನು ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಆತ ಬಂದುಹೋದ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದರು. ಆತ ಒಬ್ಬ ವೃದ್ದನಂತೆ.ತೇಜಸ್ಸಿನಿಂದ ಕೂಡಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು.ಹಣೆಯಲ್ಲಿ ವಿಭೂತಿ ಸಾಲು.ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣದ ದಪ್ಪ ಅಂಚಿನ ಕನ್ನಡಕವಿತ್ತಂತೆ. ನನ್ನಗಂತೂ ಯಾರೆಂದೂ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.ಇರಲಿ ನಾಳೆ ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ಬರಬಹುದೆಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಮರುದಿನ ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಎದ್ದಾಗಿನಿಂದ ಆತನೇ ಕಾಡತೊಡಗಿದ್ದ.ಯಾರಿರಬಹುದು?ಯಾರಿರಬಹುದು? ಎಂಬುದೇ ಮಂತ್ರವಾಯಿತು.ಮಧ್ಯಾಹ್ನವಾಯಿತು.ಸಂಜೆಯಾಯಿತು.ರಾತ್ರಿಯೂ ಆಯಿತು.ಆತ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ.ಇರಲಿ ನಾಳೆ ಬರಬಹುದೆಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.ಒಂದು ದಿನ,ಎರಡು ದಿನ,ಒಂದುವಾರವೂ ಆಯಿತು.ಆತ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ.ಮನದಲ್ಲಿ ಅತನದೇ ಗುಂಗು.'ನಿಮ್ ಹುಡುಗಂಗೇ ಹೇಳ್ಲೆ ಬೇಕಾಗಿರೋ ಇಷ್ಯ,ಇದು ಅವನ ಭವಿಷ್ಯನೇ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತೆ' ಎಂದು ಹೇಳುವಂತ ಗಹನವಾದ ವಿಷಯ ಏನ್ನಿದ್ದಿತು?.ಪ್ರತಿದಿನ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಆತನೇ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿ ಕಾಡತೊಡಗಿದ್ದ.ಹೀಗಿರುವಾಗಲೇ ಒಂದು ಭಾನುವಾರ ನಾನು,ಅಮ್ಮನೊಡನೇ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆ. ದೇವರ ದರ್ಶನ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಬರುವಾಗ ಒಂದೆಡೇ ಜನಸೇರಿ ಏನನ್ನೋ ನೋಡುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತ್ತು.ಜನಸಂದಣಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ನೋಡುವಾಗ ಅಲ್ಲೊಂದು ಹೆಣ,ಪಾಪ ಯಾರೋ ವೃದ್ದನದು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಅಮ್ಮ 'ಏ ಇವರೇ ಕಣೋ ಅವತ್ತು ನಿನ್ನ ಹುಡಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದೋರು' ಎಂದಾಗ ನನಗೆ ಶಾಕ್. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆ ವೃದ್ದನ ಮುಖ ನೋಡಿದೆ. ಯಾರೆಂದು ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.ಪ್ರಶ್ನೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಜಟಿಲವಾಯಿತು.ವೃದ್ದನ ದೇಹದೊಡನೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯು ಮಣ್ಣು ಸೇರಿತು.