ಕವನವಲ್ಲವಿದು ಮನದಾಳದ ಭಾವನೆ..

ಹೊರಟಿರುವೆ ನಾನಿಂದು ಗೆಳೆಯರನು ಅಗಲಿ
ಬರುತಿರುವ ದು:ಖವನು ಹೇಗೆನಾ ನುಂಗಲಿ?

ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ನಗುವಿನಾ ಹಾಸು
ನಡುನಡುವೆ ಕೋಪದಾ ಗುಸುಗುಸು
ಹ್ರದಯದೀ ಬಂದಂತಹ ಆ ಓಡನಾಟ
ಕಂಡಿರದು ಜಗವು ಇಂತಹದೊಂದು ನೋಟ

ಅಭ್ಯಾಸದ ಅವಧಿಯೊಳು ಮಾಡಿದಂತಹ ಮೋಜು
ಬಡೆಯದಿರಲು ಮುಗುದೊಬ್ಬರ ಮನದ ರೊಜ್ಜು
ವಿಚಾರಗಳು ಬಹುವಾದರೂ ಇರುತಿತ್ತೊಂದೇ ಭಾವ
ಈ ವಿರಹದಿಂದಾಗುವುದು ಬಹಳ ನೊವ

ಅಗಲುವ ಸಮಯವದು ಸಮೀಪಿಸಲು
ಮುಗಿಯಲಾರದ ಮಾತುಗಳು ತುಂಬಿರಲು
ಹೊರಟಿರುವೆ ನಾನಿಂದು ಋಣಭಾರನಾಗಿ
ಹೇಗೆ ಕಂಡೇನು ಇಂಥಾ ಸಖ್ಯ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೊಗಿ?

ಈ ಜಗಜಾತ್ರೆಯೊಳು ಇನ್ನೆಲ್ಲಿ ಕಾಣಲಿ
ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆಗಳನ್ಯಾರಬಳಿ ಪೇಳಲಿ?
ನೊವ ಮರೆಸಿ ಹರುಷ ಸುರಿಸಿ
ಉತ್ತಮವ ಗುರುತಿಸಿ ಕೆಟ್ಟದ ತಿಳಿಸಿ
ಅತ್ತು ಅಳಿಸಿ,ನಕ್ಕು ನಲಿಸಿದವರ ಬಿಟ್ಟು
ಬಹುದೂರ ಪಯಣಿಸಿ ಹೊಗಲಿ ಎಲ್ಲಿ? ಹೇಗಿರಲಿ ನಾನಲ್ಲಿ?

ದು:ಖದ ಮೊಡವದು ಗುಡುಗಿರಲು
ಕಣ್ಣಂಚಿನಲಿ ಮಳೆಯಿರಲು ಆವಿಯಾಗದೇ ಹೊಗದು
ಸುರಿಸುತಲೂ ಇಹುದು ಸುರಿಯುತಲಿಹುದು..