ಕವಿತೆ ಮುದುಡಿದೆ

ಕವಿತೆ ಬರೆಯದ ಕೈಗಳ ಮೇಲೆ,
ಮನಸ್ಸು ಮುನಿಸುಕೊಂಡಿದೆ

ಅಳುವ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕಂದಮ್ಮಗಳ
ನೋವು ನಿಲ್ಲುವವರೆಗೂ !!!

ಕವಿತೆ ಹೊರ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು
ಮನಸ್ಸೊಳಗೆ ಮುದುಡಿ ಕುಳಿತಿದೆ,,,

ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಲಿ, ಬೆಳದಿಂಗಳು
ಕಳೆದು ಹೋದಂತೆ 
ಬಿಸಿ ಸೂರ್ಯ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಗೋಚರಿಸಿದರೂ
ಬೆಳಕು ನೀಡದೆ ಕೋಪಗೊಂಡಂತೆ
ಕವಿತೆ ಕೋಪಗೊಂಡಿದೆ 

ಬೆವರು ಹರಿಸಿ, ಅನ್ನ ಬೆಳೆದ
ರೈತ ದಿನವೂ ಉಪವಾಸ ಮಲಗುವಂತೆ
ಕವಿತೆ ಉಪವಾಸ ಮಲಗಿದೆ,

ಮೇಣದ ಬತ್ತಿಯ ಕಾಲಿಯಾದ ನೆರಳು
ಮತ್ತದರ, ಗಟ್ಟಿ ಹನಿಯಂತೆ
ಕವಿತೆ ಜಡಗಟ್ಟಿದೆ

ಅಯ್ಯೋ ಇದು ಮಳೆಯಲ್ಲ,,,,
ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳ ಆಕ್ರಂದನ ಮುಗಿಲ ತುಂಬಾ
ತುಂಬಿ,,, ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣೀರು 
ಮಳೆಯಂತೆ  ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ, 

ನೆನೆದ ಮನಗಳು ಮುದುಡಿದಂತೆ ;

ನನ್ನ ಕವಿತೆ ಮುದುಡಿ ಕುಳಿತಿದೆ.

-- ನವೀನ್ ಜೀ ಕೇ