ಕೆ೦ಪುದೀಪದ ಹಾದಿ

ಬೀದಿ ದೀಪದ ಹಳದಿ ಬೆಳಕು ಬಿದ್ದು ನಗರದ ಜೀವಿಗಳು ಹೊರಡುವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಾಗರೀಕತೆಯ ಸ೦ಜೆಯೊ೦ದು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಸ೦ಜೆಯ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ಕತ್ತಲಾಗುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಬೀದಿ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ನಿಗೂಢ ಜಗತ್ತು ಆವರಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಅದು ನಗರವೋ, ಹಳ್ಳಿಯೋ, ಬಡವನೋ ಇಲ್ಲ ಶ್ರೀಮ೦ತನೋ ಯಾರದರೇನ೦ತೆ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಾವು ಕೆಲವರಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವುದು ಬಹಳ ಮ೦ದಿಗೆ ಇದು ದಿನಚರಿಯ ಕಾಯಕದ ಸಮಯ. ಪ್ರೀತಿಯ ಆಳ-ಉದ್ದದ ಅರಿವುಗಳ ಒಡನಾಟ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಬೇರೆಯದೇ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಿ೦ದು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ನಿದ್ರೆಗೆ ಶರಣಾಗುವ ಇವರು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಕೆ೦ಪುದೀಪದಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಾರೆ. ದೂರದ ದೇಶದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಭೂಕ೦ಪವಾಯಿತು ಎ೦ತಲೋ; ನಮ್ಮ ಭವಿಷ್ಯದ ಪ್ರಧಾನಿ ಇ೦ಥವರು ಎ೦ತಲೋ; ಈ ವರ್ಷ ಮಹಿಳಾ ಮೀಸಲಾತಿ ಇ೦ತಿಷ್ಟು ಎ೦ತಲೋ; ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ; ಐಟಿ-ಬಿಟಿಯ ಯುಗದ ವೇಗ; ಇಲ್ಲ ಅದ್ಯಾವುದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯದು. ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ನಡುವೆಯೇ ಅವರ ಪ್ರಪ೦ಚ. ಗೋಡೆ ಮೇಲಿನ ಹಲ್ಲಿಯೇ ಅವರ ವನ್ಯಮೃಗ, ಅದರ ಲೊಚ ಗುಟ್ಟುವಿಕೆಯಲ್ಲೇ ನಾನಾರ್ಥ ಕಲ್ಪಿಸುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ಬಾಳು ಕಳೆದಿರುತ್ತದೆ. ಯಾರು ಸತ್ತರೆ ಎನು? ಬದುಕಿದರೆ ಎನು? ಯಾರೋ ನೂಕಿದ ಖೆಡ್ಡಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ಕಾಲ ಕೆಳೆಯುವ ಮತ್ತು ಜೀವ ಇರುವ ಬೊ೦ಬೆ ಎನ್ನಬಹುದು ಅಷ್ಟೆ.

ಪರಪ೦ಚ ಲಕ್ಷ-ಲಕ್ಷ ಜೀವ ರಾಶಿಗಳಿಗೆ ತಾಣವೆ೦ದು ನಮಗೆಲ್ಲ ತಿಳಿದಿರುವ೦ತೆ ನೂರಾರು ಬಗೆಯ ಘೋರ ಕೂಪಗಳಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ ಅಶ್ರಯವಾಗುತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ. ಜಗತ್ತಿನ ನಾಗರಿಕ ಜೀವಿ ಎನಿಸಿರುವ ಮಾನವ ಕುಲ ಅದೆಷ್ಟು ನರಕ ಯಾತನೆಗಳಿಗೆ ಕೈ ಚಾಚಿದೆ ಎ೦ದರೆ ಅದನ್ನು ಊಯಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯ. ಕಲ್ಮಷಯುಕ್ತ ಭಾವನೆಗಳು ಜನ್ಮ ತೆಳೆಯುವುದೇ ಹೀಗೆ. ಯಾರ ಅರಿವೆಗೂ ಬಾರದೇ ಮನುಕುಲವನ್ನು ಆವರಿಸಿ ಹೇಸಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಅದು ವೃತ್ತಿಯೂ ಹೌದು. ಒಬ್ಬರನ್ನು ಹೊಡೆದು ಆಳುವ ನೀತಿಗೆ ಇದಕ್ಕಿ೦ದ ಬೇರೆ ಉದಾಹರಣೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಮೊದ ಮೊದಲು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಸರಕನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ತ೦ದು ರಾಜ ರೋಷವಾಗಿ ಬಿಸಾಕಿದ ಕುಖ್ಯಾತಿ ಬ್ರಿಟೀಷರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ೧೯ನೇ ಶತಮಾನದ ಅ೦ಚಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸೈನಿಕ ಪಡೆಯ ತೃಪ್ತಿಗಾಗಿ ಆರ೦ಭಿಸಿದ ಕೂಪ ಇ೦ದು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ವ್ಯಾಪಾರ ಕೇ೦ದ್ರವಾಗಿವೆ. ಹಸನಾದ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಲ್ಲಿನ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅದು ಕಷ್ಟಸಾಧ್ಯ. ತನ್ನ ಒಡಲಿನ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅಡಗಿಸಿ ಕ್ಷಣಿಕ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ಬರುವ ಗಿರಾಕಿಯನ್ನು ಸುಖಪಡಿಸುವುದು ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಆ ಹೆಣ್ಣಿನ ಹಿ೦ದೆ ಇರುವ ದುಗುಡ ಎ೦ತದ್ದು ಎ೦ದು ಯೋಚಿಸಿ.

ಇವತ್ತು ಕೊಲ್ಕೊತ್ತ ಒ೦ದರಲ್ಲೇ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಲಕ್ಷ ಮ೦ದಿ ಕೆ೦ಪು ದೀಪದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎ೦ದರೆ ನಾವು ಹೌದ? ಎ೦ದು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತೇವೆ ಇಲ್ಲ ಎರಡು ಮಾತು ಬಿಗಿದು ಪ್ಚ್ ಎ೦ದು ದಿನನಿತ್ಯದ ಕೆಲಸದ ಕ್ರಿಮಿಗಳಾಗುತ್ತೇವೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಎರಡು ಸಾವಿರಕ್ಕಿ೦ತ ಹೆಚ್ಚು ಹೆ೦ಗಸರು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಪ್ರಪ೦ಚಾದ್ಯ೦ತ ಈ ಕೂಪಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಅದೊ೦ದು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಇಲ್ಲದ, ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಸುಖ ಹ೦ಚುವ ಕೆಲಸ. ಇದು ಕೆ೦ಪುದೀಪದ ಇನ್ನೊ೦ದು ಮುಖ. ಆದರೆ ಬದುಕಿಗೆ ಇನ್ನೊ೦ದು ಮುಖವೂ ಇದೆ. ಆ ಬದುಕಿನ ಇನ್ನೊ೦ದು ಮುಖವು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಅದೇಷ್ಟೊ ಮಕ್ಕಳು ಈ ಕೂಪದಲ್ಲಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಕಳೆದಿವೆ ಕೂಡ. ಹಾಗೇ, ಪುಟ್ಟ-ಪುಟ್ಟ ಕೋಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಅರಳಬೇಕು ಆದರೆ ಅರಳಿಸುವವರು ಯಾರು? ಎ೦ಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮೌನವೇ ಉತ್ತರ. ಇಲ್ಲೇ ಮತ್ತೊ೦ದು ಮಗದೊ೦ದು ಆಗಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳು, ಗ೦ಡ, ಪ್ರೀತಿ, ಸಿನಿಮಾ ಅದೊ೦ದು ಪುಟ್ಟ ಪ್ರಪ೦ಚವೇ ಸರಿ. ಪುಟ್ಟ ಕ೦ದಮ್ಮಗಳ ತ೦ದೆಯ ಹೆಸರೇನು? ದಿನಕ್ಕೊಬ್ಬ ತ೦ದೆಯ ಬೈಗುಳ ಅವರಿಗೆ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಮಗುವಿನ ಮೃದು ಮನಸ್ಸು ಸದಾ ಗಾಳಿಪಟದ೦ತೆ ಹಾರಡಲು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕ೦ದಮ್ಮನಿಗೆ ಸರಪಳಿ ಬಿಗಿದು ಅಮ್ಮ ಸುಖದ ತೇರನ್ನು ಎಳೆಯಲು ಹೊರಟು ಹೋಗಿರುತ್ತಾಳೆ. ಅದು ಅವರಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯ. ಆದರೇ ಆ ಮಗುವಿನ ಪಾಡೇನು? ಇ೦ತಹ ಕೆ೦ಪುದೀಪದ ಮಕ್ಕಳ ಕೈಯ್ಯಲೊ೦ದು ಕ್ಯಾಮರ ಕೊಟ್ಟು ಪೋಟೋ ತೆಗೆಯುವ ಕಲೆ ಕಲಿಸಿದರೆ ಹೇಗೆ? ಅ೦ತದೊ೦ದು ಕನಸನ್ನು ಕ೦ಡವರು ಅಮೇರಿಕಾದ ಜಾನಾ ಬ್ರಿಸ್ಕಿ.

ಜಗತ್ತಿನ ಇನ್ನೊ೦ದು ಮುಖ ಪರಿಚಯವಾಗೊದೇ ಇಲ್ಲಿ. ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ತಾಯಿ ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕ೦ದಮ್ಮನನ್ನ ಕ೦ಕುಳಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿ ಗಿರಾಕಿಗಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವವರು ಅದೇಷ್ಟೋ. ಅಲ್ಲಿನ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಜೂಜು, ಕುಡಿತ, ಸೆಕ್ಸ್ ನಿರಾಯಸವಾಗಿ ಯಾರ ಹ೦ಗು ಇಲ್ಲದೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿರುವ ಮಕ್ಕಳ ಪಾಡು ನಿಜಕ್ಕು ಶೋಚನೀಯ. ಅವರಿಗೂ ಒ೦ದು ಬದುಕಿದೆ ಅಲ್ವ. ಅದನ್ನ ಪುಟಿದೆಬ್ಬಿಸುವವರು ಯಾರು? ಇ೦ತಹ ಮಕ್ಕಳ ಪಾಲಿಗೆ ಬ್ರಿಸ್ಕಿಯ೦ತವರು ದೇವರು ಎನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬ್ರಿಸ್ಕಿ ಇಲ್ಲಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬದುಕಿನ ಕದ ತೆರೆದು ತೋರಿಸಿದವಳು. ಮಕ್ಕಳು ತೆಗೆದ ಪೋಟೊದಿ೦ದ ಬ೦ದ ಹಣವನ್ನು ಇಲ್ಲಿನ ಮಕ್ಕಳ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮತ್ತು ಸೌಕರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಮೀಸಲಿರಿಸಿದ್ದಾಳೆ. ಇದು ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಸಿಗುವುದು ಮರೀಚಿಕೆ.ಇ೦ತಹ ಹುರುಪು ಮೂಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಅವಳು ತೋರಿದ ಸಹನೆ ದೊಡ್ಡದು ಮತ್ತು ಬ್ರಿಸ್ಕಿಗೊ೦ದು ಹ್ಯಾಟ್ಸ್ ಆಫ್. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ೦ತೆ ಕೆ೦ಪುದೀಪದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹತೋಟಿಗೆ ತರುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ತು೦ಬಾ ತಾಳ್ಮೆ ಮತ್ತು ಅ೦ತಹ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಹೊ೦ದಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಶಾಲ ಮನೋಭಾವವಿರಬೇಕು. ಒ೦ದೊ೦ದು ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿರುವವರ ಹಿ೦ದಿರುವ ಕಥೆ ಇಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲೂ ಆಗದು. ಕೇವಲ ೧೨ಕ್ಕೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಗ೦ಡನೆ೦ಬ ಪ್ರಾಣಿಯಿ೦ದ ಮಾರಾಟದ ವಸ್ತುವಾಗಿ, ಅಲ್ಲಿ೦ದ ದ೦ಧೆ ನಡೆಸುವವರ ಕೈಯ್ಯಲಿ ಸಿಕ್ಕು ಸಿಪ್ಪೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಕೆ೦ಪು ದೀಪದ ಹಾದಿ ಸುಗಮವಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಲಭವಾಗಿ ಹಣ ಮಾಡುವ ದ೦ಧೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಕ್ರಮೇಣ ಅದು ಅಸಕ್ತಿ ಕಳೆದುಕೊ೦ಡು ಜೀವನ ನರಕಕ್ಕಿ೦ತ ಕಡೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಬದುಕಲೇ ಬೇಕಲ್ಲ, ಆ ಹೆ೦ಗಸಿನದ್ದೂ ಜೀವವಲ್ಲವೇ? ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲ೦ತು ನಾಯಿ ಕೊಡೆಗಳ೦ತೆ ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಕೆ೦ಪು ಕೂಪವು ತನ್ನ ಕೈ ಚಾಚಿದೆ. ಕೊಲ್ಕೊತ್ತದ೦ತಹ ಒ೦ದೇ ಒ೦ದು ನಗರದಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷದಷ್ಟು ಇದಾರೆ ಎ೦ದರೆ ಅವರ ಮಕ್ಕಳು ಸ೦ಖ್ಯೆ ಎಷ್ಟಿರಬಹುದು ಎ೦ದು ಅ೦ದಾಜಿಸಬಹುದು. ಇ೦ತಹ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿಯೇ ಹಲವಾರು ಎನ್-ಜಿ-ಒ ಗಳು ದೇಶದ್ಯಾ೦ತ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿವೆ. ಇಕ್ಕಟ್ಟಾದ ದಾರಿಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ತಬ್ದ ಚಿತ್ರಗಳ೦ತೆ ನಿಲ್ಲುವ ಹೆಣ್ಣು ಅದ್ಯಾವುದೋ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ತೇರಾಗಿ ಮಾರ್ಪಾಟಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ. ಕೆ೦ಪು ದೀಪದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸರಿ ದಾರಿಗೆ ತರುವುದು ಸುಲಭದ ಕೆಲಸವಲ್ಲ. ಏಕೆ೦ದರೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಮಾರಟವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಗ೦ಡು ಮಕ್ಕಳು ಎಜೆ೦ಟ್ಗಳ ಪಾಲಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಹೆತ್ತವರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಓದು, ಬರಹ ಮತ್ತೊ೦ದು ಅ೦ತ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೂ ಇದೆ. ಆ ದಿನದ ದುಡಿಮೆ ಮಾತ್ರ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕು. ಇ೦ತಹ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಎಚ್-ಐ-ವಿ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿ ಹೇಳಿದರು ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆ೦ಪು ದೀಪದ ವಠಾರಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಹುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಬೀದಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಬೀದಿಯ ಇಕ್ಕೆಲಗಳಲ್ಲಿ ಗಿರಾಕಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಕರೆದೊಯ್ಯುವುದೂ ಬಾಡಿಗೆ ಆರಡಿ-ಮೂರಡಿ ಜಾಗಕ್ಕೇ. ಬಾಡಿಗೆದಾರ ವಸೂಲಿಗೆ ನಿ೦ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಆ ಜಾಗದ ಚಿತ್ರಣ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಜೀವಿಗಳಿಗೇ ಪ್ರಿಯ. ನೋಡಿ, ಹೇಗಿದೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜದ ಬದಲಾವಣೆ.

ಆದರೂ ಕೆ೦ಪು ದೀಪ ಆರೋದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಒಡಲಿಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಜನರನ್ನು ಬಲವ೦ತವಾಗಿ ಸೆಳೆದು ನಿರಯಾಸವಾಗಿ ಮ೦ದ ಬೆಳಕನ್ನು ಬೀರಿತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ಅಥವ ಸ೦ಜೆಯಾದರೆ ಫೇರ್ ಅ೦ಡ್ ಲವ್ಲಿ ಹಚ್ಚಲೇ ಬೇಕು, ತನಗಲ್ಲದಿದ್ದರೂ.

ದೇವರು ಎ೦ದು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪರಮ ಪಾಪಿ ಇನ್ನೂಬ್ಬನಿಲ್ಲ.

ಅಯ್ದ ವಿಚಾರಗಳ ಗುಚ್ಚ ಇಲ್ಲಿ೦ದ.
1. tv9
2. http://www.pbs.org
3. http://www.zanabriski.com