ಕವನ
ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ
ಮೈದುಂಬಿದ ಚಂದ್ರ
ದಟ್ಟವಾಗಿ ಹರಡಿದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು
ಧೂಳು ತುಂಬಿದ
ಟಾರ್ [ಡಾಂಬರು ] ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ
ಹಾಲ್ ಚೆಲ್ಲಿದಂತೆ ಬೆಳದಿಂಗಳು
ಆ ಕತ್ತಲೆಯ ಮೌನದಲ್ಲಿ
ಇದ್ದವರು ನಾವಿಬ್ಬರೇ
ಗಾಂಧಿ ಪ್ರತಿಮೆ ಮತ್ತು ನಾನು.
ಸರ್ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲೀಗ ನಿಶ್ಯಬ್ದ !
ಮಾಯಾನಗರಿಯ ಬೆಳಕಿನಾಟ ಮುಗಿದು
ದಿಕ್ಕು ದಿಕ್ಕಿಗೂ ಓಡಾಡಿದ ಗಾಡಿಗಳು
ಈಗ ಅದೃಶ್ಯ ...!
ಗಾಲಿಗಳ ಉರುಳಾಟದಿಂದ ಇನ್ನೂ
ಹವೆಯಾಡುತ್ತಿದ್ದ ರಸ್ತೆ
ಮನದೊಳಗೇ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ
ಈ ಶಾಂತಿದೂತನ ದಿಕ್ಕು
ಬದಲಿಸಿದ್ದು ಯಾವಾಗ...?
ಗಾಡಿಗಳನ್ನೇರಿ ಕನಸುಗಳ
ಬೆನ್ನಟ್ಟ ಓಡಾಡುವಾಗ
ಇದನ್ನಾರೂ ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲವೇ...?
ಸರ್ಕಲ್ ನ ಸಿಗ್ನಲ್ ಗೆ ನಿಂತಾಗ
ಹಸಿರು ದೀಪಕ್ಕಾಗಿ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಾ
ಸೋಲುವ ಕಣ್ಣುಗಳು
ಇವರತ್ತ ಬೀರಲಿಲ್ಲವೇ...?!
ತೇಲಿ ಬರುವ ಗಾಳಿಯು
ಕೇಳಿರದ ಕಥೆಗಳನ್ನು
ಪಿಸುಗುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಇರುವಾಗ
ಶೀತಲವಾಯ್ತು ಕತ್ತಲಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ
ಮನಸ್ಸು ಕೂಡಾ..!!
