ದಾರಿ

ದಾರಿ

ಕವನ

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ
ಗೆರೆ ಕೊರೆದಂತೆ ಕಾಣುವ ದಾರಿ
ನೇರವಾಗಿ, ಅಂಕು-ಡೊಂಕಾಗಿ...
ಜೇಡರ ಬಲೆಯಂತೆ
ನಡೆದವರ ಜಾಡು ದಾರಿಯೂ ಅರಿಯದು



ಅಲ್ಲಿ ಕೈಬೀಸಿ ಕರೆದವರ
ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತವರೂ ಇದ್ದರೂ
ಮುಂದೆ ಸಾಗದ ಅಸಹಾಯಕರಿಗೆ
ಕೈನೀಡಿ ಕರೆದೊಯ್ಯುವವರೂ ಇದ್ದರು
ಇದ್ಯಾವುದರ ಪರಿವೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ
ಬಿದ್ದಿದೆ ದಾರಿ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ
ಸಂದಿ-ಗೊಂದಿಗಳಲ್ಲಿ



ಗೌತಮ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲಿ
ಎದ್ದು ಹೋಗಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ
ಸೀತೆಯನು ಕದ್ದೊಯ್ದ ರಾವಣ
ರಾವಣನ ಅರಸುತ್ತ
ಸಾಗರೋಲ್ಲಂಘನ ಗೈದ ಹನುಮ
ದಾರಿಯನು ಗಮಿಸುತ್ತಲೇ
ಅಹಲ್ಯೆಯ ಶಾಪವಿಮೋಚನೆ
ಮಾಡಿದ ಮರ್ಯಾದಾಪುರುಷೋತ್ತಮ
ಎಲ್ಲರೂ ನಡೆದರು ಅವರವರ ದಾರಿಯಲಿ...



ನಡೆದವರು, ಮುನ್ನುಗ್ಗಿದವರು
ಮುಂದೆ ಸಾಗಿ ಗಮ್ಯ ಸೇರಿದರು
ಕಸಿವಿಸಿಯಿಂದ ಅಳುಕುತ್ತ, ತೆವಳುತ್ತ
ಸಾಗುವವರು, ಕವಲು ದಾರಿಯಲಿ ನಿಂತವರು
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪುಚುಕ್ಕೆಯಂತೆ ಗೋಚರಿಸುತಿಹರು
ಗಮಿಸಬೇಕು ದೂರವ
ನಿರ್ಗಮಿಸಬೇಕು ಗಮ್ಯದೆಡೆಗೆ......