ಬೆಟ್ಟದ ಜೀವಕ್ಕೆ ಮರು ಜೀವ… (ಭಾಗ 1)

ಪಿ. ಶೇಷಾದ್ರಿ ಅವರ ಹೆಸರನ್ನು ಹೇಳುವಾಗ, ಕೇಳುವಾಗಲೆಲ್ಲ ಅವರ ಅನಾಮಿಕ ಅಭಿಮಾನಿಯಾದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ತಿರುಮಲೆಯ ಬೆಟ್ಟವನ್ನೇರಿ ನಿಂತುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅವರ ಹೆಸರಿಗೂ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೂ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧವಿರಬಹುದೇ?! ಏಕೆಂದರೆ ಡಾ. ಕೆ ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತರ ಬೆಟ್ಟದ ಜೀವ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಕಥೆ ಏನಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಲೇ ಆ ಅದ್ಭುತ ಆವರಣದೊಳಗೆ ಸುತ್ತಾಡಿ ಬಂದು ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಅನುಭೂತಿಯನ್ನು, ಆನಂದವನ್ನು ಪಡೆದ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಹಸಿರಾಗಿಯೇ ಇರುವಾಗ ಪಿ. ಶೇಷಾದ್ರಿಯವರು ಇದನ್ನು ಚಲನಚಿತ್ರಕ್ಕಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡಿ ಅಪಾರ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಗಳಿಸಿದುದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಈ ಗುಮಾನಿ ಬರುವುದು ಸಹಜ. ಅದರೊಂದಿಗೇ ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ವೀಕ್ಷಿಸಿದಾಗ ಕಾದಂಬರಿಯೊಳಗೆ ಸಿನೆಮೇಟಿಕ್ಸ್ ಕಿಡಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತಿಸಿ ಕತೆಯನ್ನು ಇನ್ನೂ ಹರಿತಗೊಳಿಸಿ ವೀಕ್ಷಕರಿಗೆ ಬೆಟ್ಟದಷ್ಟು ಚೈತನ್ಯಾನುಭವವನ್ನು ನೀಡುವಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾಗಿದೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಇಲ್ಲಿ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಕಾರಂತರ ಕಾದಂಬರಿ ಎನ್ನುವ ಸಹಜ ಅಭಿಮಾನದಿಂದಲೋ ಅಥವಾ ಇನ್ಯಾವುದೋ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೋ ಮೂಲ ಕತೆಗೆ ಅಪಚಾರವಾಗದಂತೆ ಯಥಾವತ್ ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ತೋರುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡದೆ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕುದಾದ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅದರಲ್ಲಿ ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ಎಳೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಮಿತವಾದ ಮಾತುಗಳ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಮೂಲಕ ಅಮೋಘ ಅನುಭೂತಿಯನ್ನು ಹೊಮ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಚಲನಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡುವುದೆಂದರೆ, ಕಲೆ ಹಾಗೂ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಇವೆರಡನ್ನೂ ಮೀರಿದ ವಿಶೇಷವಾದ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ಬೇಡುವಂಥದ್ದು ಎನ್ನುವುದು ಸಹೃದಯ ವೀಕ್ಷಕನಾಗಿ ನನ್ನೊಳಗೆ ಮೂಡಿದ ಕಲ್ಪನಾ ಸತ್ಯ. ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಜಗತ್ತನ್ನು, ವಿಷಯವನ್ನು ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಜನ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಖರವಾಗಿ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವಂತೆ ತಲುಪಿಸುವ ಒಂದು ಸಂವಹನ ಮಾಧ್ಯಮ ಎಂದರೆ ಅದು ಚಲನಚಿತ್ರ. ಪ್ರಪಂಚದ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಸಶಕ್ತವಾಗಿ ದಾಟಿಸಿ ಅದರ ಬಗೆಗೆ ನಮ್ಮ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿ ವಿಸ್ತರಿಸುವಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೆ ನಮ್ಮ ಭಾವಕೋಶದೊಳಗೆ ಬಸೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ನಿರ್ದೇಶಕನ ಪಾತ್ರ ಹಿರಿದು. ಕಥೆಯೊಳಗಿನ ಭಾಷೆಯನ್ನು, ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಕಥೆಯೊಳಗೆ ಬರುವ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ತೆರೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಮರುರೂಪಿಸಿ ಅಥವಾ ಮರು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿ ವೀಕ್ಷಕರ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಹೊಳಪಿಸುವುದು ಆ ಮೂಲಕ ಅನೇಕ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುವಾಗ ಇದರ ಹಿಂದಿರುವ ಶ್ರಮ ಎಷ್ಟಿರಬಹುದು ಎಂಬುದು ನನಗೆ ಊಹಾತೀತವಾದುದು. ಕತೆಯಲ್ಲಿ ಏನು ಹೇಳಲು ಹೊರಟಿರುವರೋ ಅದನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಲಾತ್ಮಕವಾಗಿ ದೃಶ್ಯಾವಳಿಗಳ ಮೂಲಕ ಬಿತ್ತರಿಸುವ ಸಿನೆಮಾ ಒಂದು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ದಾಖಲೆಯಾಗಿ ಅಥವಾ ಒಂದು ಕಾಲದ ಸಮಾಜದ ಚಲನವಲನಗಳ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವಾಗಿ ಪ್ರದರ್ಶನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಮೂಲ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಭಿನ್ನವಾದ ಅನುಭವದ ಒರತೆಯನ್ನು ಸೃಜಿಸಿ ಜನ ಸಮುದಾಯದ ಹೃದಯವನ್ನು ಆರ್ದ್ರಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯು ಶರೀರವಾಗಿದ್ದರೆ ಚಲನಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ದೃಶ್ಯಗಳೇ ಶರೀರವಾಗಿವೆ. ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನೋದುವಾಗ ಕಾಣದಿರುವ ಹೊಸ ಹೊಳಹುಗಳನ್ನು ಚಲನಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ನಿರ್ದೇಶಕ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆ ಮೂಲಕ ಚಲನಚಿತ್ರವು ಓದುವಿಕೆಗಿಂತ ಭಿನ್ನವಾದ ಅನುಭೂತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಪಿ ಶೇಷಾದ್ರಿ ಅವರು ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡಿದ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ಹೊರತಾಗಿಲ್ಲ ಎನ್ನಲೇಬೇಕು. ಬೆಟ್ಟದ ಜೀವ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಚಲನಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಥೆ, ಭಾಷೆ, ಪರಿಸರ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿಯೂ ನಮಗೆ ಪರಿಚಿತವೆನ್ನುವಂತಹ ಸ್ಥಳೀಯತೆ ಇದೆ. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ನಿರ್ದೇಶಕರ ಪರಿಣತಿ, ಕ್ಷಮತೆ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಮತಿಯಿಂದಾಗಿ ಚಲನಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಅಭಿನಯ, ಛಾಯಾಗ್ರಹಣ, ಸಂಗೀತ, ಧ್ವನಿ ಸಂಕಲನ, ಸಾಂದ್ರ ಭಾವವನ್ನು ಉದ್ದೀಪನಗೊಳಿಸುವ ಸಂಭಾಷಣೆ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಹದವಾಗಿ ಮೇಳೈಸಿ ಅನುಭವಗಳ ಪರಿಪಾಕವಾಗಿ ಸಹೃದಯರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ನಿರ್ದೇಶಕ ಒಂದು ಅದ್ಭುತವಾದ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಮಾಡಬಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಶೇಷಾದ್ರಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಅನೇಕ ಚಲನ ಚಿತ್ರಗಳ ಮೂಲಕ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.

ಕಥಾ ಹಂದರ : ‘ಬೆಟ್ಟದ ಜೀವ’ ಚಲನಚಿತ್ರದ ಮೂಲ ಕಥೆಯು ಪ್ರಕಟವಾದದ್ದು 1943ರಲ್ಲಿ. ಇದು ಪಿ. ಶೇಷಾದ್ರಿಯವರ ನಿರ್ದೇಶನದಲ್ಲಿ ಚಲನಚಿತ್ರವಾಗಿ ಹೊರ ಬಂದದ್ದು 2011ರಲ್ಲಿ. ಯುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರ ಶಿವರಾಮನು ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದ ಸಮೀಪವಿರುವ ಒಂದು ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ದಾರಿತಪ್ಪುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಅರಿವಿಗೆ ಬರುವಾಗ ಸಂಜೆಯ ಸಮಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆಗಲೇ ದೇರಣ್ಣ ಮತ್ತು ಭಟ್ಯಾ ಎಂಬುವ ಇಬ್ಬರು ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಕೆಳಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವ ಗೋಪಾಲಯ್ಯನವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯಲು ಶಿವರಾಮನಿಗೆ ಸಲಹೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಗೋಪಾಲಯ್ಯ ಶಂಕರಿ ದಂಪತಿ ಶಿವರಾಮನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸತ್ಕರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಉಳಿಯಲು ಅವನನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳನ್ನು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಮಗ ಶಂಭುವನ್ನು ಅವನಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ.

ಶಂಭುವು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ನಾರಾಯಣನ ಹೆಂಡತಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಶಂಭುವು ಸಲಿಗೆ ಮೀರಿ ವರ್ತಿಸಿ ಮುಂದೆ ಬರಬರುತ್ತಾ, ಬೇರೆ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದ. ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಬಣ್ಣ ಬಯಲಾಗುವುದೆಂದು ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ತನ್ನ ಗಂಡ ಗೋಪಾಲಯ್ಯ ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಾದ ನಿಧಿಯನ್ನು ಕೊಡಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣದಿಂದ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಎಂದು ಶಂಕರಮ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿತು ಪಂಜ, ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ಹಾಗೆ ಮುಂಬೈಗೆ ಹೊರಟುಹೋದ ಎಂಬುದಾಗಿಯೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಚಳವಳಿಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲಿಕ್ಕಾಗಿ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬುದಾಗಿಯೂ ಗೋಪಾಲಯ್ಯ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಮಗನ ಕಳಕೊಂಡ ದುಃಖ ಮಾತ್ರ ಬಹಳ ಸಾಂದ್ರವಾಗಿ ಮಡುಗಟ್ಟಿದೆ.

ಈ ನಡುವೆ ಅನೇಕ ಬಗೆಯ ವಿಚಾರ ವಿನೋದ ವೈಚಾರಿಕ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು ಪರಿಸರ ಕಾಳಜಿಯ ಮಾತುಗಳು, ನುಡಿಮುತ್ತುಗಳು ಇವೆಲ್ಲ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಸಂಚಾರವಾಗುತ್ತವೆ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಶಿವರಾಮನು ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮಗನ ಜೊತೆಗೆ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯಕ್ಕೆ ಬರುವುದು, ಕುಮಾರ ಪರ್ವತದ ತಪ್ಪಲಿನಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿತವಾದ ರೆಸಾರ್ಟಿನಿಂದ ಪರ್ವತ ಶಿಖರವನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ಎಲ್ಲವೂ ಬದಲಾಗಿ ಆಧುನೀಕರಣಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಗೋಪಾಲಯ್ಯ ದಂಪತಿಗಳ ಆಪ್ತ ಉಪಚಾರ ಅಕ್ಕರೆಯ ಮಾತುಗಳು ಧ್ವನಿಯಾಗಿ ಆತನ ಮನದಲ್ಲಿ ಅನುರಣಿಸುತ್ತವೆ. ಆಧುನಿಕತೆಯ ಮಗ್ಗುಲಿನಲ್ಲಿ ಆಪ್ತ ಅಂತಃಕರಣವು ಕಳೆದು ಹೋದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುವಾಗ ಚಲನಚಿತ್ರವು ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

‘ಬೆಟ್ಟದ ಜೀವ’ ಒಂದು ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಚಲನಚಿತ್ರ. ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡದ ಆಡು ಭಾಷೆ, ಹವ್ಯಕ ಉಪಭಾಷೆ, ಕಾಡಿನ ನಡುವೆ ವಾಸಿಸುವವರ ಆಚರಣೆ, ಜಾನಪದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು, ದಟ್ಟಾರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿರುವ ಜನರ ಪದ್ಧತಿಗಳು, ಜೀವನ ವಿಧಾನವನ್ನು ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿರುವುದು ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ದರ್ಶಿಸಿರುವುದು ಇದರ ಹಿರಿಮೆ. ‘ಬೆಟ್ಟದ ಜೀವ’ ಕೃತಿಯು ಕಾರಂತರ ದಟ್ಟವಾದ ಜೀವನಾನುಭವದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ರೂಪುಗೊಂಡಿದೆ. ಶೀರ್ಷಿಕೆಯು ಹೇಳುವಂತೇ ಇಲ್ಲಿ ಕೆಳಬೈಲಿನ ಜನರು ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಜೀವವೋ ಅಥವಾ ಬೆಟ್ಟ ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೆ ಜೀವವೋ ಎಂಬುದನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ತಾದಾತ್ಮ್ಯ ಭಾವವಿದೆ. ಚಲನಚಿತ್ರದಲ್ಲೂ ಅಷ್ಟೇ ಗಾಢವಾಗಿ ಆ ಅನುಭವವನ್ನು ತರುವಲ್ಲಿ ಪಿ ಶೇಷಾದ್ರಿ ಅವರು ಸಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಬೆಟ್ಟದ ವರ್ಣನೆ, ಅದರ ತಂಪು, ಕಂಗಿನ ಮನೋಹರವಾದ ತೋಟ, ಹೊಳೆಯ ಹರಿವಿನ ಜುಳು ಜುಳು ನಾದ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಚಿತ್ರಣವಾಗಿವೆ. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಹೊರತಾಗಿ ಗೋಪಾಲಯ್ಯ ಎನ್ನುವ ಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯದು ಅಗಾಧವಾದ ಬೆಟ್ಟದಂಥ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ. ಅಂತೇಯೇ ಶಂಕರಿ, ನಾರಾಯಣ, ಲಕ್ಷ್ಮಿ, ದೇರಣ್ಣ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳು ಉದಾರ ಮನಸ್ಸಿನವೇ ಆಗಿವೆ. ಕಥೆಯ ಮುಖ್ಯ ಭಾಗವು ಗೋಪಾಲಯ್ಯನವರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕುದಾದ ಹಿರಿದಾದ ನಟನೆಯಿಂದ ಅವರೊಬ್ಬ ದಾರ್ಶನಿಕರಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತಾರೆ. ಅವರನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡ ಕೆಳಬೈಲು ಕಾಟುಮೂಲೆ ಪ್ರದೇಶದ ಜನರು ಮುಗ್ಧರು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಅವರ ತಿಳಿಯಾದ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕೆಡಿಸಲು ಸುತ್ತಲೂ ಎಳೆದೆಳೆದು ಕಂಗೆಡಿಸುವ ಋಣಾತ್ಮಕ ಸಮುದಾಯವಿಲ್ಲದಿರುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಧನಾತ್ಮಕ ಚಿಂತನೆಗಳ ಬುತ್ತಿ ಅವರೊಂದಿಗೇ ಇದೆ ಎನ್ನಬಹುದೇನೋ. ಅಲ್ಲಿರುವ ಅವರದೇ ಆದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಬದುಕು, ಅಷ್ಟೇ ನಯ ವಿನಯ, ಹಿರಿಯರ ಬಗೆಗಿನ ಗೌರವ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಆಗಾಗ ನವೀಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅನುವಾಗಿವೆ. ಆ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಅವರ ಮನಸ್ಸು ನಿರ್ಮಲವಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡಿದೆ. ಇದು ಅವರವರ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕಥೆಯ ಆಧಾರ ಸ್ತಂಭ ಗೋಪಾಲಯ್ಯನವರ ನಡೆ-ನುಡಿ ಮಾತು, ಅಭಿನಯಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗೊಂಡಿದೆ.

ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತರು ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ತಾವೇ ದನ ಹುಡುಕುತ್ತ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ಹಾಗೂ ಪಂಜದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ದಾರಿತಪ್ಪಿ ಕೆಳಬೈಲಿನ ಗೋಪಾಲಯ್ಯನವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದ ಹಾಗೆ ಪ್ರಾಸಂಗಿಕವಾಗಿ ಹೆಣೆದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಕಾರಂತರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಚಳವಳಿಯಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತರಾಗಿದ್ದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅಥವಾ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಾಡಿನ ಎಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳೊಳಗೊಂದಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ಜನರ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಕಣ್ಮುಂದೆ ತರಲಿಕ್ಕಾಗಿ ಚಳವಳಿಯಿಂದಲೇ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರ ಜೈಕಾರದೊಂದಿಗೆ ಅಹಿಂಸಾ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕರಸೇವಕರ ಗುಂಪು ಜಾತಾ ಹೊರಟಾಗಲೇ ಬ್ರಿಟಿಷರ ಲಾಟಿ ಏಟಿಗೆ ಒಳಗಾದ ಯುವಕ ಶಿವರಾಮ ಹೇಗೋ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾಡು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ವಸಾಹತುಶಾಹಿಯ ಆಕ್ರಮಣದ ರೂಪಕವಾಗಿ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡದ ಹುಲಿ ವೇಷ ಕುಣಿತವನ್ನು, ಹುಲಿ ಹಿಂಡು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅವನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುವಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅವನೊಳಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಹಾಗೂ ಹಳ್ಳಿ ಮನೆಯ ಸುಖ ನಿದ್ರೆ ಎರಡರ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಸಾಂದ್ರವಾಗಿಸಲು ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಹುಲಿಯು ಎರಗಿದಂತೆ ಕಂಡು ಎದ್ದು ಕೂರುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ ಇಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳು.

(ಇನ್ನೂ ಇದೆ)

-ಕಲಾ ಭಾಗ್ವತ್, ಮುಂಬಯಿ

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ತಾಣ