ಭಗ್ನ ಕನಸುಗಳ ಬೆಳಕು

ಸತ್ತ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ವರುಷ ಸರಿದುಹೋಯ್ತು; 

ಅರಳುತಿವೆ ದಿನಗಳು  ಹೊಸ ರೂಪದಲ್ಲಿ. 

"ಮೈಗಳ್ಳ ನೀನು!" ಎಂದು ನಗುತ್ತಿವೆ ಕನಸುಗಳು, 

ನನ್ನ ನೆಮ್ಮದಿಗಿಂದು ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿವೆ||

ರಕ್ಕಸರ ನಗೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪಥವಾಯಿತು; 

ಎದೆಯು ಬಾರವಾಯಿತು ಉಸಿರಾಡಲು . 

ಜ್ವರ-ನೋವೆನ್ನುವುದೆಂದು ನೆನಪಿಲ್ಲ; 

ಈ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿದದ್ದು ಉಸಿರಷ್ಟೆ||

ಅನುತ್ತರಿತ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಹೊರೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ  

ಆಹಾರ, ನಿದ್ದೆ, ಆಸೆಗಳಿಲ್ಲದ ವಿರಕ್ತ ಜೀವನ. 

ಭಾವನೆಗಳ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಹೃದಯ ಬೇನೆ; 

ಜೀವಂತ ಶವವಾಗಿ, ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವೆ||

ನೋವು ಹೇಗೆ ಬಂದಿದೆ ಎನ್ನುವುದೇ ತಿಳಿಯದಿದ್ದರೂ, 

ಅದನ್ನು ಭರಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುವೆನು ದಿನವೂ, 

ಪ್ರತಿ ಹೊಡೆತವೂ ಮೌನವಾಗಿ ಮುದುಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. 

ಇದಕ್ಕೂ ಕೊನೆ ಇದೆಯಾ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದೆ ಬಾಕಿಯಿದೆ||

ಬಾ ನೋವೇ, ಬಾ! ನಿನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದು ನಗುತ್ತೇನೆ. 

ಇನ್ನು ನಾಳೆಗಳು  ನಿನ್ನದಲ್ಲ, ಅದು ನನ್ನದು! 

ಭಗ್ನ ಕನಸುಗಳ ಚಿಂದಿ ಚೂರುಗಳಿಂದ 

ಹೊಸ ಕನಸುಗಳ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಕಟ್ಟುತ್ತೇನೆ||

ನೀನು ನಕ್ಕು ಹೋಗುವುದ  ನೋಡಿ ನಾನೀಗ ನಗುತ್ತೇನೆ— 

ಇನ್ನು ನಿನಗೆ  ಪ್ರವೇಶ ಇಲ್ಲ ನನ್ನ ನಾಳೆಗೆ. 

ಊರಿಲ್ಲದ ನೋವೆ, ನಾಳೆಯ ಭರವಸೆಯ ದಾರಿ 

ಈಗ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ… ನಾನು ಹಾರುತ್ತಿದ್ದೇನೆ||