ಮಳೆ ನಿಂತಾಗ…

ಮಳೆ ನಿಂತಾಗ 

ಅವಳ ಪ್ರತೀಕಾರವಿತ್ತು;

ಮನಸಿನಲಿ ಮೂಡಿದ 

ನೂರೆಂಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ 

ಹನಿಗಳು 

ಇನ್ನೂ ಮೋಡದಲ್ಲೇ 

ಉಳಿದಿತ್ತು..

ಊಹೆಗೆ ನಿಲುಕದ 

ಮೂರ್ಕಾಸಿನ ಬದುಕು 

ಬದುಕಿದ್ದಷ್ಟೂ ವನವಾಸ;

ನಗುವೆಂದರೆ 

ಎಂದೋ ಮೂಡುವ 

ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲು..

ಕಡೆ ಪಕ್ಷ ಕೊಚ್ಚಿಹೋದರೂ 

ಅಡ್ಡಿಯಿರಲಿಲ್ಲ 

ಸೋನೆಯೇ ಸಂಕಟ 

ದೂರಮಾಡಿದರೆ 

ಅದಕಿಂತ ಮಿಗಿಲಾದ 

ಅತ್ಯಾಪ್ತರಿಲ್ಲ..

ಸಿಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಕೂದಲಿಗೂ 

ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಪರಿಚಯವಿತ್ತು;

ಎಂದೋ ನೇಪಥ್ಯಕೆ ಸೇರಿದ 

ಅವನ ಚಿತ್ರಪಟ 

ಹಳೇ ಊದು ಕಡ್ಡಿಯ 

ಉಪಸ್ಥಿಯ ಹಂಗಿಸುತ್ತಿತ್ತು..

ಮಳೆ ಮತ್ತು ಬದುಕಿನ 

ಜುಗಲ್ಬಂಧಿಗೆ 

ವಿಧಿಯೇ ತೀರ್ಪುಗಾರ;

ನಗು ಮತ್ತು ಅಳುವಿನಲ್ಲಿ 

ಅರಳಿದ್ದು 

ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮಾತ್ರ..

-ಸನಂ.

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ತಾಣ