ಮಹಾಭಾರತದ ತಿಳಿಯದ ಸಂಗತಿ (೧೬) -ಕೌರವರು ಯಾಕೆ ೧೦೦ ಮಂದಿ?

ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದಿರುವ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಪಾಂಡವರು ಐದು ಮಂದಿ ಹಾಗೂ ಕೌರವರು ೧೦೧ (೧೦೦ ಮಂದಿ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು). ಆದರೆ ಈ ನೂರು ಮಂದಿ ಮಕ್ಕಳು ಹುಟ್ಟಲು ಕಾರಣಗಳೇನು? ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತೇ? ಇಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದೂ ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ ಯುದ್ಧ ಮುಗಿದಾಗ ದೃತರಾಷ್ಟ್ರ-ಗಾಂಧಾರಿಯವರ ಒಬ್ಬನೇ ಒಬ್ಬ ಪುತ್ರನೂ ಬದುಕದೇ ಉಳಿಯಲು ಕಾರಣವೇನು? ಈ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕಥೆಯಿದೆ. ಓದಿ…

 ***

ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ ಯುದ್ಧ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ತನ್ನನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರ ಕೇಳಿದನು. “ನನ್ನ ನೂರು ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ನೀನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಕೊಲ್ಲಿಸಿದೆಯಲ್ಲ. ಏಕೆ?”

ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದ “ ಇದು ನಿನ್ನ ೫೦ ಜನ್ಮಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕಥೆ. ೫೦ ಜನ್ಮಗಳ ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನೀನೊಬ್ಬ ಬೇಟೆಗಾರನಾಗಿದ್ದೆ. ಬೇಟೆಯಾಡಲು ಹೋದಾಗ ಒಂದು ಗಂಡು ಪಕ್ಷಿಯ ಮೇಲೆ ಬಾಣ ಬಿಟ್ಟೆ. ಆದರೆ ಅದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ನಿನ್ನ ಬಾಣ ಆ ಹಕ್ಕಿಗೆ ತಾಗದೇ, ಆ ಹಕ್ಕಿಯು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಹಾರಿಹೋಯಿತು. ಸಿಟ್ಟುಗೊಂಡ ನೀನು ಗೂಡಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಅದರ ನೂರು ಪುಟ್ಟ ಮರಿಗಳನ್ನು ನಿಷ್ಕರುಣೆಯಿಂದ ಕೊಂದು ಹಾಕಿದೆ. ಪಕ್ಕದ ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ತಂದೆ ಪಕ್ಷಿಯು, ಕಣ್ಣೆದುರೇ ತನ್ನ ಮರಿಗಳನ್ನು ನೀನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಅಸಹಾಯಕವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತ ರೋದಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಆ ಪಕ್ಷಿಯ ಪುತ್ರಶೋಕಕ್ಕೆ ನೀನು ಕಾರಣನಾಗಿದ್ದೆ. ಕಣ್ಣೆದುರೇ ನೂರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಹಕ್ಕಿಯ ದುಃಖ ಎಷ್ಟಿರಬಹುದು? ಅದನ್ನು ನೀನು ಅನುಭವಿಸಲು ನಿನ್ನ ನೂರು ಮಕ್ಕಳು ಈ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಮಡಿಯಬೇಕಾಯಿತು.

ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರ “ಅದೇನೋ ಸರಿ ಕೃಷ್ಣಾ , ಆದರೆ ಇದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ೫೦ ಜನ್ಮಗಳಷ್ಟು ದೀರ್ಘಕಾಲ ಕಾಯುವಂತಾದುದು ಏಕೆ?”

ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದ “ಮಹಾರಾಜಾ, ನೂರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಬಹಳ ಪುಣ್ಯಫಲ ಬೇಕು. ಅಷ್ಟು ಪುಣ್ಯ ಸಂಚಯನಕ್ಕಾಗಿ ನೀನು ೫೦ ಜನ್ಮ ಕಾಯ ಬೇಕಾಯಿತು. ನೂರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪಡೆಯುವಷ್ಟು ಪುಣ್ಯ ಸಂಪಾದನೆ ಮಾಡಿದ ನಂತರವೇ, ೫೦ ಜನ್ಮಗಳ ಹಿಂದೆ, ನೂರು ಮರಿಗಳನ್ನು ಕೊಂದ ಪಾಪದ ಫಲದ ಅನುಭವ ನಿನಗಾಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೂರೂ ಮಕ್ಕಳೂ ಸತ್ತು ಹೋದರು. ತಂದೆ ತಾಯಿಯರು ಪೂರ್ವ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ-ಪುಣ್ಯಗಳ ಫಲವನ್ನೇ ಅವರ ಮಕ್ಕಳು ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಉಣ್ಣುತ್ತಾರೆ.”

ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಇದನ್ನೇ

"ಕರ್ಮಣೋ ಹ್ಯಪಿ ಬೋದ್ಧವ್ಯಂಬೋದ್ಧವ್ಯಂ ಚ ವಿಕರ್ಮಣಃ | ಅಕರ್ಮಣಶ್ಛ ಬೋದ್ಧವ್ಯಂ

ಗಹನಾ ಕರ್ಮಣೋ ಗತಿಃ ||" (4-17)

ಕರ್ಮ ಮತ್ತು ಅಕರ್ಮದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಹಾಗೆಯೇ, ವಿಕರ್ಮದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನೂ ತಿಳಿಯ ಬೇಕಾದುದು ಅವಶ್ಯಕ. ಏಕೆಂದರೆˌಕರ್ಮದ ಗತಿಯು ಬಹಳ ಗಹನವಾಗಿದೆ. ಕ್ರಿಯೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯು ಹೇಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ರೀತಿಯು ಬಹಳ ಸಂಕೀರ್ಣವಾದುದು. ಪಾಪ ಮಾಡಿದ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ, ಯಾವಾಗ?, ಯಾವ ರೀತಿ?, ಹೇಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಬೇಕು? ಎಂಬುದನ್ನು ಭಗವಂತ ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಂತಹ  ಸಕಾಲವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತ, ಕೆಲವನ್ನು ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವನ್ನು ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.

ಹೀಗೊಂದು ಮಾತಿದೆ..."ಭಗವಂತನ ಗಾಣವು ಬಹಳ ನಿಧಾನಗತಿಯಲ್ಲಿ ತಿರುಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡ ವಸ್ತುವನ್ನು (ಜೀವಿ) ಸರಿಯಾದ ಹದದಲ್ಲಿ, ನುಣ್ಣಗೆ ಹಿಟ್ಟಾಗಿಸುತ್ತದೆ"

ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರತಿ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯೂ ಅದರ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಈಗಲೋ, ನಂತರವೋ, ಆಮೇಲೋ ಎಂದು ಸೇರಿರುತ್ತದೆ. ಅಂತೆಯೇ ಕರ್ಮಫಲದ ಉರುಳು ಸರಿಯಾದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬಿಗಿಯುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೂ ಇದರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಉಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಇದಕ್ಕೆ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ ಇದೆ. ಸಾವಿರ ಕರುಗಳಿರುವ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ತಾಯಿ ಹಸುವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ, ಆ ಹಸು ಸಾವಿರ ಕರುಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕರು ಯಾವುದೆಂದು ಸರಿಯಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿ ಹಾಲೂಡಿಸುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಸಾವಿರ ಹಸುಗಳ ನಡುವೆ ಒಂದು ಕರುವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೂ, ಕರು ತನ್ನ ತಾಯಿ ಯಾವುದೆಂದು ಗುರುತಿಸಿ ಅದನ್ನು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದು ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಗತವಾದ ಶಕ್ತಿ.

ಇದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕರ್ಮವೂ ಸಹ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವ ಕೋಟ್ಯಂತರ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಪಾಪದ ಕರ್ಮ ಫಲವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವಂತೆ  ಮಾಡುತ್ತದೆ. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಜನ ಓಡಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಆಕಸ್ಮಿಕ ಅಪಘಾತವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಪಾಪ ಕರ್ಮದ ಫಲವಾಗಿ, ಅಂಗಹೀನ ಅಥವಾ ಸಾಯುವ ಯೋಗವಿದ್ದವನು ಮಾತ್ರ ಅದಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಪೂರ್ವ ಜನ್ಮದ ಪುಣ್ಯಫಲವಿದ್ದರೆ ಅವನು ಯಾವ ಆಪತ್ತಿನಿಂದಾದರೂ ಪಾರಾಗುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಆಕಸ್ಮಿಕವಲ್ಲ. ಪೂರ್ವ ನಿರ್ಧಾರಿತ ಕರ್ಮಫಲ. ಇದು ಕರ್ಮದ ನಿಯಮ. ಗತಿ ನಿಧಾನವಾಗಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಯಾರೂ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರರು.

(ಆಧಾರ)

 ಚಿತ್ರ : ಅಂತರ್ಜಾಲ ತಾಣದ ಕೃಪೆ