ಸತ್ತವನ ಸ್ವ- ಭಾವ

ಸತ್ತವನ ಸ್ವ- ಭಾವ

ಕವನ

ಅಯ್ಯೋ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲವೇಕೆ? ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ನನ್ಹಿಂದೆ

ಅವಳಿಗೂ ಬೇಡವಾದೆನೇ? ನಾನೀ ಗಳಿಗೆ

ಮಗಳೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ? ಸಾಕಾಯ್ತೇ ಅಪ್ಪನ ಪ್ರೀತಿ

ಬಂಧುಗಳೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲವೇಕೆ? ಸಾಕಾಯ್ತೇ ಸಹಾಯಾಸ್ತ?

 

ಅಯ್ಯೋ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಹೊರಟಿಹೆನಲ್ಲ 

ಯಾರೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲವೇ? ನನ್ನ ಇಂಗಿತವ ಕೇಳಲು 

ನಾನು ದುಡಿದು ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಆಸ್ತಿ... ಅಯ್ಯೋ..!? 

ನನ್ನ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬಂಗಾರದುಂಗರ ಎಲ್ಹೋಯ್ತು?

 

ಅಯ್ಯೋ ಎಲ್ಲವೂ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರಲ್ಲ..!?

ಇದೆಲ್ಲ ಉಂಗೂರ-ಉಡದಾರ ನನ್ನದೆಂದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲವೇ ಇವಕ್ಕೆ?

ಅಯ್ಯೋ ಬೆತ್ತಲೆ ಸುಡುತ್ತಿದ್ದಾರಲ್ಲಾ ಹಿಂಗ್ಯಾಕೆ?

ನನ್ನ ಸೂಟು ಬೂಟು ಇರುವದ ತಿಳಿದಿಲ್ಲವೇ ಇವಕ್ಕೆ?

 

ಅಯ್ಯೋ ನಾನೇನೆಲ್ಲಾ ಸಂಪಾದಿಸಿದ್ದೆ ಏನೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ

ಏನಿದು ತಮಟೆಯ ಸದ್ದಿನೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಮೆರೆವಣಿಗೆ,

ಬದುಕಿದ್ದಾಗಲಾದರೂ ಹೀಗೇಕೆ ನಾ ಮೆರೆಯಲಿಲ್ಲ?

ಬರೀ ಹಣ ಕೂಡಿಡುವ ಮತ್ತಲ್ಲಿ ಹೀಗಾಯ್ತೇ ಬಾಳು?

 

ಲೇ ಹುಚ್ಚಾ! (ಹಣ-ಆಸ್ತಿ) ನಾನೇಕೆ ಬರಲಿ ನಿನ್ಹಿಂದೆ ನೀನೆ ಭೂಸ್ವಾದೀನವಾದಾಗ..

ಬರುತ್ತಿದೆ ನೋಡಲ್ಲಿ, ನೀ ಅಂದು ಅನ್ನ ನೀಡಿದ ಹೊಟ್ಟೆ ಅಳುತ್ತಾ ನಿನ್ಹಿಂದೆ!

ನಿನ್ನ ಸಂಪಾದಿತ ಐಶ್ವರ್ಯ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆಂದಿಗೂ ಇರಲೊಲ್ಲದು

ಹೋಗು ಬರಿ ಗೈಲಿ, ಅಮಾಯಕ ಮೂಢ!

-ಯಸಾಚಿಂ ಯಾದಗಿರಿ

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ತಾಣ

ಚಿತ್ರ್