ಸ್ಟೇಟಸ್ ಕತೆಗಳು (ಭಾಗ ೧೩೩೭) - ಕೊನೆಯ ಪೆಟ್ಟು

ಸುತ್ತಿಗೆಗೆ ತುಂಬಾ ನೋವಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಂದ ಪ್ರತೀ ದಿನ‌ ಆ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಬಲವಾಗಿ ಬಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅದನ್ನ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡವರು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬಲವಾಗಿ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ದಿನವೂ ಬಲವನ್ನ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದವರಲ್ಲ. ದಿನದಿನವೂ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಬಲವನ್ನ ಹಾಕಿ ಆ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಬಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಹೋದರು. ಕಲ್ಲು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ತಡೆಯುತ್ತಾ ತಡೆಯುತ್ತಾ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಬಿರುಕುಗಳಿಂದ ಆರಂಭವಾಗಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಒಂದು ದಿನ ಎರಡು ಭಾಗವಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಆ ದಿನ ಬಿದ್ದ ಕೊನೆಯ ಹೊಡೆತ ಇಷ್ಟು ದಿನ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟ ಎಲ್ಲಾ ಹೊಡೆತಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ನಗುವುದ್ದಕ್ಕೆ ಪ್ರಾರಂಭ ಮಾಡಿತು. ನೋಡಿ ನೀವು ಇಷ್ಟು ಸಮಯ ಪಟ್ಟ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಫಲಾನೇ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನಿಂದ ಇಂದು ಆ ಕಲ್ಲು ಎರಡು ಭಾಗವಾಗಿದೆ ಅನ್ನೋದು ಅಹಂಕಾರದ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿತು ಉಳಿದ ಎಲ್ಲ ಪೆಟ್ಟುಗಳು ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಬಿಟ್ಟವು ಅವುಗಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ತಾವು ಇಷ್ಟು ದಿನದವರೆಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಒಬ್ಬರಾದ ಮೇಲೆ ಒಬ್ಬರು ಆ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಕಾರಣ ಇಂದು ಆ ಕೊನೆಯ ಹೊಡೆತದಿಂದ ಕಲ್ಲು ಭಾಗವಾಗಿದೆ ನಾವಿಲ್ಲದೆ ಹೋಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಆ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಮೌಲ್ಯವೇ ಸಿಕ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕಲ್ಲು ಒಡೆಯದೆ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ನೋಡಿ ಅಲ್ಲೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು ಕೂಡ ಇಂದು ಆ ಕಲ್ಲು ಭಾಗವಾಗ್ತಾಯಿರಲಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಸತತ ಪ್ರಯತ್ನವೇ ಕಾರಣ ಅನ್ನೋದು ಉಳಿದ ಪೆಟ್ಟುಗಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ಕಲ್ಲು ಬಾಗ ಬಾಗುವುದನ್ನ ದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಕಂಡವರಿಗೆ ಆ ಕೊನೆಯ ಹೊಡೆತದ ಮೇಲಷ್ಟೇ ಗೌರವ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದೇ ವಿನಃ ಸತತ ಪ್ರಯತ್ನದ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲೂ ಅರಿವಾಗಲೇ  ಇಲ್ಲ

-ಧೀರಜ್ ಬೆಳ್ಳಾರೆ

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ತಾಣ