ಸ್ಟೇಟಸ್ ಕತೆಗಳು (ಭಾಗ ೪೦೭) - ಅನ್ನ

"ನಾನು ಊಟ ಮಾಡಿ ತಟ್ಟೆ ತೊಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಚಿತ್ರ ಮನಸೊಳಗೆ ಒಂದು ಸಲ ಹಾದುಹೋಯಿತು" ಈ ನೆನಪು ನನ್ನನ್ನ ಯಾಕೆ ಕಾಡ್ತಾ ಇದೆ. ನಾನೀಗ ರಸ್ತೆ ಬದಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ. ಜನಗಳ ಓಡಾಟ ತುಂಬ ವೇಗವಾಗಿದೆ. ಅವರವರ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅವರವರ ದಿಕ್ಕಿನತ್ತ ವೇಗವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲೊಬ್ಬರು, ದೇಹದ ಪ್ರಾಯ ನೂರಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದೆ ಅಂತನ್ನಬಹುದು. ದೇಹ ಬಾಗಿಲ್ಲ. ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಉತ್ಸಾಹ ಅವರಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ ಚೈತನ್ಯ ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಯಾರು ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅನ್ಸುತ್ತೆ. ಕಸದ ಬುಟ್ಟಿಯ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಏನಾದ್ರೂ ಸಿಗಬಹುದು ಅನ್ನೋತರ ಹುಡುಕಾಡಿದರು. ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತಿನ ಪರಿಶ್ರಮದ ನಂತರ ಸಣ್ಣ ಲಕೋಟೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಏನೋ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಳೆನೀರು ನಿಂತಿದ್ದ ರಸ್ತೆಬದಿಯ ಸಣ್ಣ ಜಾಗದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲೇ ತೊಳೆದರು. 

ಅವರ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದದ್ದು ಅಗಲವಾಗಿ ವೃತ್ತಾಕಾರವಾಗಿ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ದೋಸೆ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ  ಬಸ್ಸು ಬಂದರೂ ಬಸ್ ಹತ್ತದೇ ಅವರನ್ನೇ ಗಮನಿಸಿದೆ. ತೊಳೆದು ನೇರವಾಗಿ ಬಾಯಿಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡರು. ಹಸಿವು ಗಲೀಜು ಮತ್ತು ಕೊಳಕನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಿತ್ತು. ನನಗೆ ನಾನು ನನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅನ್ನದ ತಟ್ಟೆ ತೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದದ್ದು ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ನಾನು ಪ್ರತಿಸಲ ಅನ್ನ ಊಟ ಮಾಡಿ ಏಳುವಾಗ ಒಂದೆರಡು ಅಗುಳುಗಳು ನೀರಿನೊಂದಿಗೆ ಜಾರಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾವೆಷ್ಟೇ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಿದರೂ ಮತ್ತೆ ಹಸಿವು ನಮ್ಮನ್ನು ನೆಲಕ್ಕಿಳಿಸುವುದು. ಚೆಲ್ಲುವ ಮುನ್ನ ಕೇಳಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಕೂಗು...

-ಧೀರಜ್ ಬೆಳ್ಳಾರೆ

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ತಾಣ