ಹಿಮಗಿರಿ
ಕವನ
ಭಾರತ ಭೂಮಿಯ ಪುಣ್ಯದ ಪುಂಜವು
ಬಡಗಿನ ದೆಸೆಯಲಿ ಮೆರೆಯುವುದು
ನದಿಗಳ ಕಳುಹಿಸಿ ಭೂಮಿಗೆ ಸಾರವ
ಹಿಮಗಿರಿ ಕರುಣೆಯಲೀಯುವುದು॥ ೧
ಕೋಟೆಯೆ ತಾನಾಗುತ ವೈರಿಗಳನು
ತಡೆಯುತ ನಾಡನು ರಕ್ಷಿಪನು
ಭಾರತ ಮಾತೆಯ ಪುತ್ರರು ನಮ್ಮನು
ಪೊರೆಯುತ ಇಂದಿಗು ನಿಂತಿಹನು॥ ೨
ಶೈತ್ಯವ ತಡೆಯುತ ತಾನೇ ಹಿಮದಲಿ
ಮುಳುಗಿಹನೀ ಕರುಣಾಮಯನು
ಭಾರತ ಮಾತೆಯ ರಜತದ ಮಕುಟದ
ತೆರದಲಿ ರಂಜಿಸಿ ಶೋಭಿಪನು॥ ೩
ಗೌರೀಶಂಕರ ಶಿಖರದಲೀತನ
ಜಾತೆಯು ಗೌರಿಯು ನೆಲೆಸಿಹಳು
ಪಾವನ ಮೂರುತಿ ಗಂಗಾಧರನೊಡ
ಗೂಡಿರೆ ಮಾತೆಯು ಶೋಭಿಪಳು ॥ ೪
ಹಿಮವಂತನ ಕೀರ್ತಿಯ ಬಾವುಟವದು
ದಶದಿಕ್ಕುಗಳಲಿ ಹಾರುತಿದೆ
ವಿಶ್ವದಲೀತನೆ ನಗಗಳ ರಾಜನು
ಎಂದಿದೊ ಲೋಕವೆ ಸಾರುತಿದೆ॥ ೫
ಭಾರತ ದೇಶದ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಪ್ರಕೃತಿ
ಹಿಮಗಿರಿಯಾಧಾರದೊಳಿಹುದು
ನಮ್ಮಯ ನಗವಿದು ಬಾಳುವ ವರೆಗೂ
ಭಾರತ-ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಬಾಳುವುದು॥ ೬