ಹೀಗೂ ಉಂಟೇ! ಪ್ರಾಣಿ ಪ್ರಪಂಚ (ಭಾಗ 8)

೩೬.ಉತ್ತರ ಅಮೇರಿಕಾದ ಬಯಲುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಡುಕೋಣಗಳ ಹಿಂಡುಗಳು ಸ್ವಚ್ಛಂದವಾಗಿ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಥೋಮಸ್ ಫರ್ನ್-ಹಾಮ್ ಎಂಬಾತ ಬೃಹತ್ ಹಿಂಡು ಕಂಡದ್ದು ದಾಖಲಾಗಿದೆ. ಸಂಟಾ ಫೆ ಎಂಬಲ್ಲಿ ೧೮೩೯ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆತ ಆ ಹಿಂಡನ್ನು ದಾಟಲು ಮೂರು ದಿನಗಳು ತಗಲಿದ್ದವು. ಹತ್ತು ಲಕ್ಷಗಳಿಗಿಂತ ಅಧಿಕ ಕಾಡುಕೋಣಗಳಿದ್ದ ಆ ಬೃಹತ್ ಹಿಂಡು ೧,೩೫೦ ಚದರ ಮೈಲು ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಆವರಿಸಿತ್ತು ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲಾಗಿದೆ.

೩೭.ಅಧಿಕೃತ ಅಂಕೆಸಂಖ್ಯೆಗಳ ಅನುಸಾರ, ಇಪ್ಪತ್ತನೆಯ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದ ವರುಷಗಳಲ್ಲಿ, ಅಮೇರಿಕಾದ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ನಗರದ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲಕ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಕುದುರೆಗಳು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದವು ಮತ್ತು ನಗರವನ್ನು ಮಲಿನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು.

೩೮.ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನ ಕೈಯನ್ನು ತುಂಡು ಮಾಡುವಷ್ಟು ಬಲದಿಂದ ಅಲಿಗೇಟರ್ (ಮೊಸಳೆ) ತನ್ನ ದವಡೆಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚ ಬಲ್ಲದು. ಆದರೆ, ಅದರ ದವಡೆಗಳನ್ನು ತೆರೆಯುವ ಮಾಂಸಖಂಡಗಳು ಎಷ್ಟು ದುರ್ಬಲವಾಗಿವೆ ಎಂದರೆ, ವಯಸ್ಕ ಅಲಿಗೇಟರಿನ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯ ಒಂದೇ ಕೈಯಿಂದ ತೆರೆಯಲಾಗದಂತೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿಯಬಲ್ಲ!

೩೯.ಮೊಸಳೆಗಳ ಜೀರ್ಣ-ರಸಗಳಲ್ಲಿ ಹೈಡ್ರೋಕ್ಲೋರಿಕ್ ಆಮ್ಲ ಭರ್ಜರಿಯಾಗಿದೆ. ಅದು ಎಷ್ಟಿದೆಯೆಂದರೆ, ಮೊಸಳೆಗಳು ನುಂಗಿದ ಈಟಿಯ ಕಬ್ಬಿಣದ ಮೊನೆಗಳು ಮತ್ತು ಆರು-ಇಂಚು ಉದ್ದದ ಉಕ್ಕಿನ ಕೊಕ್ಕೆಗಳೂ ಕರಗಿ ಹೋಗಿವೆ!

೪೦.ಟಾಸ್ಮೇನಿಯಾದ “ತೋಳ" ಅಥವಾ “ಹುಲಿ" ಅಳಿದುಹೋದ ಮಾಂಸಾಹಾರಿ ಪರಭಕ್ಷಕ (ಪ್ರಿಡೇಟರ್). ಇವು ಎರಡು ದಶಲಕ್ಷ ವರುಷಗಳ ಮುಂಚೆ ವಿಕಾಸ ಹೊಂದಿ, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ, ಟಾಸ್ಮೇನಿಯಾ ಮತ್ತು ನಿವ್ ಗಿನಿಯಾಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದವು. ಈ ವಂಶದ ಕೊನೆಯ ಪ್ರಾಣಿ ೧೯೩೬ರಲ್ಲಿ ಟಾಸ್ಮೇನಿಯಾದ ಮೃಗಾಲಯದಲ್ಲಿ ಸತ್ತಿತು. ಐವತ್ತು ಇಂಚುಗಳಷ್ಟು ಉದ್ದವಿದ್ದ ಇವುಗಳ ಬಾಲವೇ ೨೫ ಇಂಚು ಉದ್ದವಿತ್ತು. ಇವು ಕಾಂಗರೂಗಳು, ದಂಶಕಗಳು ಮತ್ತು ಹಕ್ಕಿಗಳ ರಕ್ತವನ್ನೇ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸೇವಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಂದರೆ, ಈ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮೂಗಿನ ಅಥವಾ ಲಿವರಿನ ರಕ್ತತುಂಬಿದ ಅಂಗಾಂಶಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದವು; ಮಾಂಸಖಂಡಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೆ ರಕ್ತ ಸೇವಿಸಿ ಹೋದರೆ, ಪುನಃ ಬಲಿಪ್ರಾಣಿಯ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಫೋಟೋ ೧ ಮತ್ತು ೨: ಮೊಸಳೆ ..... ಕೃಪೆ: ಡ್ರೀಮ್ಸ್ ಟೈಮ್.ಕೋಮ್