*ಹೃದಯ ವೀಣೆಯ ಸ್ವರ..*
ಕವನ
ಕರೆಗೆ ಓಗೊಡು ಮುರಳಿ ಮಾಧವ
ರಾಧೆ ಕೂಗದು ಕೇಳದೆ ?
ಸಲಿಗೆಯಿಂದಲಿ ನನ್ನ ಸಂಗವ ಸವಿದ ಚಣವದು ಮರೆಯಿತೆ?
ಪಿಳ್ಳಂಗೋವಿಯ ನುಡಿಸಿ ಮನವನು
ಸೂರೆಗೊಂಡಿಹೆ ಕೇಶವ
ಕಳ್ಳತನದಲಿ ಬೆಣ್ಣೆಯ ಸವಿದಿಹ
ಬಾಲ ತುಂಟನೆ ಮಾಧವ||
ಮೂಢ ಕಂಸನ ಮಧಿಸೆ ಗೋಕುಲ
ಧರೆಗೆ ನಾಕವ ತಂದಿತು
ನೋಡ ನೋಡುತ ನಂದ ಗೋಕುಲ
ಹರುಷ ಮುಗಿಲನು ಮುಟ್ಟಿತು||
ಜೀವ ಭಾವವು ನಿನ್ನ ನುತಿಸುತ
ಸ್ವಪ್ನ ಲೋಕದಿ ತೇಲಿದೆ
ನೋವ ಮರೆಯಿಸು ಒಲವ ತೋರುತ
ನೊಂದ ತನುವಿನ ರಾಧೆಗೆ||
ಎದೆಯ ಗೂಡಿನ ಅಂತ ಪುರವಿದು
ನಿನಗೆ ಎಂದಿಗು ಮೀಸಲು
ಹೃದಯ ವೀಣೆಯ ತಂತಿ ಮೀಟುತ
ಪ್ರೇಮ ಸ್ವರವನು ಹೊರಡಿಸು||
-*ಶ್ರೀ ಈರಪ್ಪ ಬಿಜಲಿ*
ಚಿತ್ರ್