ಅ ಕಪ್ ಓಫ್ ಕಾಫಿ ... ಸಿಪ್ - ೨೬

ಸಿಪ್ - ೨೬

ಅ ಕಪ್ ಓಫ್ ಕಾಫಿ ... ಒಂದು ಸಿಪ್ ಪ್ರೀತಿಯೊಂದಿಗೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಜೀವನ ದೊಂದಿಗೆ....

ಹಿಂದಿನ ಸಿಪ್ 

ತಡರಾತ್ರಿಯವರೆಗೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸಂಪರ್ಕಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಸುಸ್ತಾದೆ, ಒಂದು ನಂಬರ್ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬರುತಿದ್ದರೂ ಅವಳು ಕರೆ ಕಟ್ ಮಾಡುತಿದ್ದಳು, ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು ಸಿಮನ್ನೇ ತೆಗೆದಿಟ್ಟಿದ್ದಳು.ಕನಸಿನ್ನಲ್ಲದರೂ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಅಂದುಕ್ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮನೆಗೆ ಬಂದವನೇ ಊಟನೂ ಮಾಡದೆ ಕಂಬಳಿ ಹೊದ್ದುಕ್ಕೊಂಡೆ. ತಿರುಗುತ್ತಿರುವ ಫಾನ್ ನೋಡುತ್ತಾ ನೆನಪಿನ ಪುಟವನ್ನು ತಿರುವುತಿದ್ದೆ.ಅಲ್ಲಿ ಚಕ್ರಾವೃತವಾಗಿ ತಿರುಗುತ್ತಿರುವ ಜೇಡನ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ನೆಟ್ಟಿತ್ತು.

ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಎಸೆದಿದ್ದ ನೋಕಿಯ 'ಒರು ಮಾಲೈ' ಹಾಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿತು.
ಮನೆಯಿಂದ ಅಮ್ಮ ಕರೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನಾನು ಅವರನ್ನು ಮರೆತರೂ ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಮರೆತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೆ ಒಂದು ಮಾತೃ ಪ್ರೀತಿ.

ಮೊದಲೇ ವ್ಯಾಕುಲತೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದ ನಾನು ಇನ್ನೂ ವ್ಯಾಕುಲ ನಾದೆ. ಅಮ್ಮ "ಏನೋ, ಇನ್ನು ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿಯಾ...?"
'ಇಲ್ಲ ಮನೆಗ ಬಂದಿರುವೆ' ಅಂತ ಹೇಳೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡೆ, ಆದ್ರೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾದ ಬಳಿಕವು ಯಾಕೆ ಕರೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಆರೋಗ್ಯ ಸರಿ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ಅವರು ಚಿಂತಿಸುತ್ತಾರೆ, ಎನ್ನುತ್ತಾ "ಇಲ್ಲಮ್ಮ  ಇನ್ನೂ ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದೆ.
ಮರು ಮಾತಿಗೆ ಅಮ್ಮ "ನಿನ್ನ ಮೇನೇಜರ್ ಗೆ ಕರುಣೆನೆ ಇಲ್ಲ, ಕತ್ತೆ ದುಡಿಸಿಕ್ಕೊಂಡಂತೆ ನಿನ್ನನ್ನು ದುಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದಾನೆ. ವೈಭು ಇವತ್ತಿನ ಕೆಲಸ ಸಾಕು, ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಬಂದಿದ್ದಿಯಲ್ಲ, ಎಂಟರಿಂದ ಹನ್ನೊಂದು ಅಂದರೆ ದಿನದ ಹದಿನೈದು ಗಂಟೆ ಆಯಿತು, ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮಲಗಿಕೋ ಕಂದಾ" ಅಂದರು.

ಅವರ ಮಾತಿನಿಂದ ಚೆಂಡಿ ಯಾಯಿತು ಮನಸ್ಸು. ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಅವರಿಗೆ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಮೀಟಿಂಗ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ, ಜೀವ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು ಅವರ ಆತ್ಮ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇತ್ತು. ಅದು ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ಆಗು ಹೋಗುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ನಾನು "ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾ, ಆಯಿತು, ಇನ್ನೇನೋ ಹೊರಟೆ ಮನೆಗೆ" ಅಂದೆ.
"ಈಗ ಉಟಕ್ಕೆ ಏನು ಮಾಡ್ತೀಯಾ..? ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಆ ಡಬ್ಬವಾಲನ ಡಬ್ಬ ಇಂಗಿ ಹೋಗಿರಬಹುದು, ಹೊರಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ಸಿಕ್ಕರೆ ತಿಂದು ಹೋಗು."
"ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮ , ಊಟ ಆಗ್ಲೇ ಒಂಬತ್ತಕ್ಕೆ ಮುಗಿಸಿದೆ"
"ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದಿಯಾ"
"ಇಲ್ಲಮ್ಮಾ, ನಿಜಾ ಆಗಲೇ ಮುಗ್ಸಿದೆ"
"ಏನು ಗಾಡಿನಾ... ಹಾಳು ಮೂಳು ತಿಂದು ಹೊಟ್ಟೆ ಹಾಳು ಮಾಡಿಕ್ಕೊಳ್ತೀಯ"
"ಇಲ್ಲಮ್ಮಾ ಆಗ್ಲೇ ಮೆನೆಜೆರ್ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೋಗಿ ಹೋಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿದೆ, ನಂತರ ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಮನೆಗೆ ಬಿಟ್ತಾರೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು, ಆದ್ರೆ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಓಪಸ್ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆ" ಅಂದು ಇನ್ನೊಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದೆ.ಒಂದು ದಿನಾನು ಕೆಲಸದ ವಿಷಯ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ವಿಷಯ ಮಾತನಾಡದ ಡೆಮೆಜೆರ್ ಗೆ ಸುಮ್ನೆ ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಕೊಟ್ಟೆ.

"ಹೋಗು ಕಂದಾ ನಾಳೆ ಮಾಡು ಕೆಲಸ, ಇಲ್ಲನ್ತಾದ್ರೆ ನಂಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬರಲ್ಲ"
"ನೀನು ಸುಮ್ನೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಆಲೋಚನೆಮಾಡಿ ತಲೆ ಕೆಡಿಸ್ಕೊಳ್ತಿದ್ದಿಯ, ನಂಗೆ ಏನೂ ಆಗಲ್ಲ."
"ಸರಿ ವೈಭು" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅಮ್ಮ ಕರೆ ಕಟ್ ಮಾಡಿದರು.

ನಿಜ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಗಾಧತೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಹೆತ್ತ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಹೊರಳಲು ಮನಸ್ಸು ಮಗುವಾಗಿತ್ತು. ದಿಂಬನ್ನು ತಬ್ಬಿ 'ಅಮ್ಮಾ ' ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಣ್ಣೀರು ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆದು ಸರಾಗವಾಗಿ ಹೊರ ಹರಿಯಿತು.

ಇವತ್ತು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ನಡೆದ ವಿಚಾರವನ್ನು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚುವ ಮನಸ್ಸಾಯಿತು, ಆದರೆ ಜೆನೆರೆಶನ್ ಗ್ಯಾಪ್, ಈ ಜೆನೆರೆಶನ್ ನ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದು, ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಮುಗ್ದ ಮನಸ್ಸು ಅದು.ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ ಮತ್ತೆ ಹೆಚ್ಚಿತು, ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿಡಲು, ಇನ್ನೊಬ್ಬನೊಡನೆ ಹಂಚಲು ಎರಡನೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕೊರತೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಲಾರಂಬಿಸಿತು. ಜೊತೆಗೆ ಬೆಳೆದ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಈ ವಿಷಯ ಹೇಳೋಣ ಎಂದರೆ ಅವಳು ಇದನ್ನು ಪೋಸ್ಸಿಟಿವ್ ಆಗಿ ತೆಗೆಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ನೆಗೆಟಿವ್ ಆಗಿ ತೆಗೆಯುವ ಸಾದ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚೇ ಇತ್ತು. ಏನು ಮಾಡುವುದೆಂದು ತೋಚದೆ ಮೌನಿಯಾಗಿ ದಿಂಬನ್ನು ತಬ್ಬಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ.

ಬಾಗಿಲಿನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟ ಡಬ್ಬವಾಲನ ಡಬ್ಬ ನನ್ನನ್ನು ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರಿಯುತಿತ್ತು, ಹಸಿವಿತ್ತು , ತಿನ್ನಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ, ಆದ್ರೆ ಅಮ್ಮನ ಮಾತಿಗೆ ನಾನು ತಿನ್ನಲೇ ಬೇಕು, ಅವರಿಗಂದ ಸುಳ್ಳು ನಿಜ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಎಂದೆನಿಸಿ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ಅನ್ನು ಪೇಪರ್ ಹಾಸಿ ಬಿಚ್ಚಿ ತಿನ್ನಲು ಕುಳಿತೆ, ಅರ್ದ ರೋಟಿ ಗಂಟಲಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ದುಃಖ ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ಬರುತಿತ್ತು,ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆ ಯ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಲಾವಾರಸವಾಗಿ ಹೊರ ಹರಿಯುತಿತ್ತು.

ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಲಗಾಮಿಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಲಗ್ಗೆ ಇಡುತಿದ್ದವು,
'ಇದರಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಹೇಗೆ..? ಅ ಸಿಪ್ ಆಫ್ ಹಾಟ್ ಡ್ರಿಂಕ್ಸ್..?'
'ಹೌದು, ಮೊನ್ನೆ ಸಂಜೆಯಿಂದ ರಾತ್ರಿ ಅದದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ, ಬೆಳಗ್ಗಿನಿಂದ ಹೊಸ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿದ್ದೆ.'
'ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದವರಿಗೆ ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಶಾಶ್ವತ ಪರಿಹಾರ ತಿಳಿಯದು, ಆದ್ರೆ ಒಂದು ಹಾಟ್ ಸಿಪ್ ಟೆಂಪರರಿ ಪರಿಹಾರ ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ'

ಮನಸ್ಸಿನ ಇನ್ನೊಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ "ವೈಭು ನೀನು ದೇವದಾಸ್ ಆದಿಯೇನೋ... ಆಫ್ಟ್ರೋಲ್ ಒಂದು ಹುಡುಗಿಗೊಸ್ಕರ..?" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎದ್ದಿತು.
ಮೌನವೇ ಉತ್ತರವಿತ್ತು ಗೊಂದಲದ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ. ಕೆರಿಯರ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಅನ್ನ ರೋಟಿ ಎಲ್ಲ ಡಸ್ಟ್ ಬಿನ್ ಗೆ ಹಾಕಿ ತೊಳೆದು, ಜೆಕ್ಕೆಟ್ ತೊಟ್ಟು ಬೈಕ್ ಏರಿ ಸೀದಾ ನಡುರಾತ್ರಿಯ ಔಷದಿ ಅಂಗಡಿಯತ್ತ ಬೈಕ್ ಓಡಿಸಿದೆ.

ಶುಕ್ರವಾರ ಶನಿವಾರ ರಾತ್ರಿ ಒಂದು-ಎರಡರ ತನಕ ತೆರೆದಿರುವ ಬಾರ್ ಬಾಗಿಲುಗಳು ಸೋಮವಾರ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿದ್ದವು. ಒಂದು ರೋಡ್ ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದು ಹೀಗೆ ರೋಡ್ ರೋಡ್ ಸುತ್ತಿದೆ. ಇಲ್ಲ, ಇಡಿ ಪುಣೆಯಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆ ಕೊಡುವವರು ನನಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ನಡುರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ. ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಸ್ಟೇಶನ್ ಬಳಿ ಇರುವ ವೈನ್ ಶಾಪ್ ನೋಡಿ ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬೈಕ್ ಹಾಯಿಸಿದೆ. ಅದೂ ಬಂದಾಗಿತ್ತು.ಬೈಕ್ ತಿರುಗಿಸಿ ಬಂದದಾರಿಯಲ್ಲೇ ಮರಳುವ ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಮೀಸೆ ಮೂಡದ ಹುಡುಗನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪಗಿನ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಆಫ್ ಮಾಡಿಸಿತು.

ಎದುರಿಂದ ಶಾಪ್ ಏನೋ ಬಂದಿತ್ತು, ಎಣ್ಣೆ ಸರಬರಾಜು ಹಿಂದಿನ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಅರಾಮಾಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಹಿಂದಿನ ಬಾಗಿಲು ಅರ್ದ ತೆರೆದಿತ್ತು. ಮೊದಲಿಗೆ ಹೊರಗೆ ನಿಂತ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಬೇಕಾದ ಐಟಂ ಹೇಳಿದರೆ ಅವನು ಒಳಗಿಂದ ಹೇಳಿದ ಐಟಂ ತಂದು ಕೊಡುತಿದ್ದ. ಕೈಗೆ ಇನ್ನೂರು ರುಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು ಒಂದು ಕ್ವಾಟರ್ ತಂದು ಕೊಡಲು ಹೇಳಿದೆ. ಎರಡೇ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಅವನು ಪೇಪರ್ ನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿ ಮಾಲನ್ನು ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದನು.

ಬೈಕ್ ಏರಿ ಮತ್ತೆ ರೂಂ ನ ದಾರಿ ಹಿಡಿದೆ. ಹೈವೇ ಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತಿದ್ದಂತೆ, ಬದಿಯಲ್ಲಿನ ಬಯಲು ಮತ್ತೆ ಕಾಲೇಜ್ ದಿನವನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು., ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಪೂರ್ಣ ಚಂದಿರ ನನ್ನ ಪರಿಸ್ತಿತಿ ನೋಡಿ ಮುಖವನ್ನರಳಿಸಿ ನಗುತಿದ್ದ. ಬೈಕನ್ನು ಹೈವೇ ಇಂದ ಹೊರ ಹೋಗುವ ಕಿರುದಾರಿಗೆ ತಿರುಗಿಸಿದೆ. ಮುಂದೆ ಆ ದಾರಿ ನಡುವಲ್ಲೇ ಡಾಮರು ಕಳೆದು ಕಾಲುದಾರಿ ಯಾಯಿತು. ಬೈಕನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಇಟ್ಟು ಬದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬಯಲಲ್ಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ನಡೆಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ನಡುವಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಬಾಟಲ್ ತೆರೆದೆ.

ಮತ್ತೆ ಮನಸ್ಸು "ದೇವದಾಸ ನಾಗ್ತಿದ್ದಿಯೇನೋ, ವೈಭು ..?" ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ  ಕೇಳುತಿತ್ತು.

ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಈಗ ಯಾವುದೇ ಟೆನ್ಶನ್ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಯಾವುದೇ ನೋವಿರಲಿಲ್ಲ, ಧ್ವೇಷ ವಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಈ ಎರಡು ಗಂಟೆಯಲ್ಲಿ ಆವಿಯಾಗಿ ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬಾಟಲ್ ನ ಕೊರ್ಕ್ ತೆರೆದಾಗಿತ್ತು. ಇನ್ನೇನೋ ಗುಟುಕಿಸಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುತಿದ್ದ ಅಮ್ಮನ ನೆನಪಾಯಿತು.
'ಹೌದು, ನಾನು ಅವರ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಧ್ರೋಹ ಬಗೆಯುತಿದ್ದೇನೆ. ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಯಾವುದೇ ದುರಭ್ಯಾಸ ವಿಲ್ಲದ ಅಪ್ಪಟ ಚಿನ್ನ ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದಾರೆ...'

ಕಣ್ಣು ಬಾಟಲ್ ಒಳಗೆ ತೇಲುತಿದ್ದ ನೊರೆಯಲ್ಲಿನ ಮೇಲಿನ ಚಂದ್ರನ ಬಿಂಬವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿತ್ತು, ಚಂದ್ರನಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ನಗುವ ಮುಖ ಕಾಣುತಿತ್ತು, ಆ ನಗುವಿಗೆ ಕಾರಣ ನಾನಾಗಿದ್ದೆ ;

'ನಾನೇ ಆ ನಗುಮುಖವನ್ನು ಯಾಕಾಗಿ ಬಾಡಿಸಲಿ..?'
'ಟೆಂಪರರಿ ರಿಲೀಫ್ ಗಾಗಿ ಪೆರ್ಮನೆಂಟ್ ಸುಖಕ್ಕೆ ಏಕೆ ಮಸಿ ಬಳಿಬೇಕು..?' ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೆಲ್ಲ ಏಳಲಾರಂಬಿಸಿದವು.

'ಮೋಜಿಗಾಗಿ ಕುಡಿ, ಆದರೆ ಅದು ಜೂಜು ಆದರೆ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಒದ್ದು ಬಿಡುತ್ತದೆ'' ಎಂಬೆಲ್ಲ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ನಗುವ ಆ ನೊರೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿ ಬರುತಿತ್ತು. ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದ ಕೊರ್ಕ್ ಅನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿದೆ. ಬಾಟಲ್ ಅನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಚೆಲ್ಲಿದೆ, ಎಣ್ಣೆ ಭೂಮಿಯೊಳಗೆ ಇಳಿಯಿತು, ನಗುವ ಮೊಗ ಮರೆಯಾಯಿತು; ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಬಾಡಿದ್ದ ನನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ಏನೋ ಸಾಧಿಸಿದ ಸಾರ್ಥಕತೆ ನಗಲು ಶುರುಮಾಡಿತು.

'ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ಹುಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ, ಹುಚ್ಚಾದ ಮನಸ್ಸು ಏಕಾಂತದಲ್ಲೇ ಮೆಚ್ಯೂರ್ ಆಗುತ್ತೆ'

ಹೌದು ನನಗೆ ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಪ್ರಿಯವಾದ ಏಕಾಂತ ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದಿತ್ತು. ಮನಸ್ಸು ಪ್ರಫುಲ್ಲ ವಾಗಿತ್ತು. ಚಂದಿರನ ಕೆಳಗೆ ತೇಲಾಡಲು ಮಗುವಾಗಿತ್ತು. ತೆರೆದ ಬಯಲು ಮನಸ್ಸಿನ ಬಾವನೆಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಡುವ ಕೆನ್ವಾಸ್ ನಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತಿತ್ತು. ಅತಿ ಪ್ರಿಯವಾದ ಏಕಾಂತವನ್ನು ಮುದ್ದಿಸಿ ಮುತ್ತಿಡುತಿದ್ದೆ. ಮೇಲೆ ಚಂದಿರ ನೊಬ್ಬನೇ ನನ್ನ ನಾಟಕದ ಒಂಟಿ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ನಾಗಿದ್ದ.